درخت‌ها، بخشی از آینده

در خانه‌های قدیمی که همیشه پر بود از نشانه‌های طبیعت، وقتی کودکی متولد می‌شد، نهالی به نام و یادش کاشته می‌شد تا با هم رشد کنند.
بعدها که فرزندان بزرگ می‌شدند و به سراغ داستان‌های زندگی خود می‌رفتند، خاطره بازی‌های آسوده خیالانه آنها زیر درخت‌ها باقی می‌ماند تا پدرها و مادرها را به تماشای رویاهای قدیمی مهمان کند.
زمانی می‌گذشت و نوه‌ها از راه می‌رسیدند تا پدر بزرگ‌ها و مادر بزرگ‌ها در کنار درخت‌های پیر، نهال‌های جدیدی بکارند و تولد خاطره‌هایی دیگر را به دفتر خاطرات خانه بسپارند و آن‌گونه بود که در خانه‌های قدیمی همواره می‌توانستی درخت‌هایی را ببینی که چتر گسترده‌اند بر روی احساسی ریشه‌دار. حکایت عصرانه‌های خانوادگی زیر سایه مهربان درخت‌های آشنا، که در آن، نگاه‌ها برق می‌زد از لذت همراهی، تنها بخشی است از خاطرات مشترک ما و درخت‌ها که در طول تاریخ کارهای بسیاری برایمان انجام داده‌اند.
مردمان قدیمی ارزش این دوستان مهربان را بیشتر می‌شناختند و به آنها احترام می‌گذاشتند، اما در زندگی‌های ماشینی امروز، این ارزش به تدریج از یاد رفته است.
در آن روزها، کسانی که درخت می‌کاشتند و مراقبش بودند تا بزرگ و قوی شود و به میوه دادن برسد، ارزشش را می‌دانستند، چون از میوه‌اش برای تغذیه و از چوبش برای ساختن خانه و وسایل مختلف استفاده می‌کردند. امروزه نیاز به چوب برای مصارفی چون خانه‌سازی و ابزارسازی کمتر شده است، اما هنوز هم بسیاری از داشته‌های مورد استفاده ما از درخت‌ها ریشه می‌گیرد. میوه همواره یکی از مهم‌ترین مواد در تغذیه است که در ماشینی‌ترین نوع زندگی نیز کنار گذاشتنی نیست.
قدیم‌ها که هوا پاک‌تر بود، نقش درخت‌ها در پاکیزگی هوا کمتر به یاد می‌آمد، اما امروزه این نقش بیشتر از هر زمان دیگری مطرح است. اگر به پشت سر خود نگاه کنیم، جنگل‌های بسیاری را خواهیم دید که در مسیر پیشرفت‌های جامعه‌های مختلف محو شده‌اند و این یعنی نابودی بخشی مهم از منابع طبیعی و به همین دلیل درختکاری ماجرایی می‌شود بسیار مهم‌تر از آنچه تصور می‌کنیم. طبیعت، حاصل قرن‌ها را در اختیار پیشینیان ما گذاشت تا با استفاده از آن زندگی خود را پیش ببرند.
در این مسیر، به دلیل بی‌توجهی و خودخواهی بعضی از استفاده‌کنندگان، بخش مهمی از آن ثروت طبیعی نابود شد. در بسیاری از موارد درخت‌ها قطع شدند، بدون آن که نیاز نسل‌های بعدی به درخت مورد توجه باشد. امروزه که در شهرهای بزرگ در محاصره آلودگی هوا زندگی می‌کنیم، بیشتر از هر وقت دیگری به درخت‌ها نیاز داریم و به همین دلیل باید برای خود و دیگرانی که بعد از ما می‌آیند، کاری بکنیم. همان‌طور که پیشینیان ما در نسل‌های مختلف با نگاهی به آینده نهال‌ها می‌کاشتند، برای ما نیز این وظیفه وجود دارد. درخت‌ها بخشی از آینده‌ای هستند که به همه ما تعلق دارد.

علیرضا رستگار

منبع : همشهری آنلاین