هفت - Seven

سال تولید : ۱۹۹۵
کشور تولیدکننده : آمریکا
محصول : نیو لاین
کارگردان : دیوید فینچر
فیلمنامه‌نویس : اندرو کوین واکر
فیلمبردار : داریوش خنجی
آهنگساز(موسیقی متن) : هوارد شور.
هنرپیشگان : براد پیت، مورگان فریمن، گوئینت پالترو، کوین اسپیسی، ر. لی ارمی و ریچارد راندتری.
نوع فیلم : رنگی.
صدا : ۱۲۷ دقیقه.


"کارآگاه ویلیام سامرست" (فریمن)، مردی آرام، به ادبیات خون‌سرد و متین است که در آخرین روزهای پیش از بازنشستگی، باید جای خود را به "کارآگاه دیوید میلز" (پیت)، جوان آرمانگرا، پر شور و کم تجربه بدهد. آن دو در همان نخستین دیدار در می‌یابند که تا چه حد با هم اختلاف عقیده و سلیقه دارند. آنان برای کشف یک سری قتل فراخوانده می‌شوند. "سامرست" کشف می‌کند که قتل‌ها باید کار یک نفر باشد و مقصود او کشتن هفت نفر بر مبنای هفت گناه کبیره بشر است. مقتول اول و دوم هیچ کدام آدم‌های سالمی نبوده‌اند، یکی شهرت‌پرست بوده و دیگری یک پرخور چاق. همسر "میلز"، "تریسی" (پالترو) از "سامرست" می‌خواهد که یکدیگر را ملاقات کنند . در ملاقات‌شان "تریسی" به "سامرست" می‌گوید که باردار است اما مشکلش را به‌طور کامل بیان نمی‌کند؛ گرهی در زندگی او و "دیوید" هست که آن را کاملاً نمی‌گشاید. "سامرست" می‌کوشد او را راهنمائی کند. در محل سومین قتل، مردی را که مرده می‌پندارند، در اصل زنده پیدا می‌کنند. آنان نشانی قاتل (اسپیسی) را می‌یابند. اما او موفق به فرار می‌شود و بعدتر به طرز عجیبی خود را تسلیم می‌کند و در نخستین دقایق به گناهانش اعتراف می‌کند در حالی که خود را مجرم نمی‌پندارد، چرا که معتقد است کسانی را کشته است که قانون قادر به مجازات آنان نبوده اما همه آنان خیانتکار، جنایتکار و مجرم‌اند و از قوانین خدا و زندگی بشری تخطی کرده‌اند. او اعتراف می‌کند که در محلی در خارج از شهر، مقتول دیگری هست. در راه بین "میلز" و او بحث درمی‌گیرد. قاتل دلیل خود را برای قتل‌ها موجی می‌داند. حتی می‌گوید که او ضد قانون نیست و خودش، خودش را تسلیم کرده است، اما وقتی در میانه راه توقف می‌کنند، بسته‌ای برای "دیوید" می‌رسد. در بسته، سر بریده شده "تریسی"، همسر "دیوید" قرار دارد. قاتل واقعیت گناه "تریسی"، یعنی "زنا" را برای کارآگاه می‌گوید. "میلز" که تحملش را از دست داده، قاتل را می‌کشد و خود در همان اتوموبیل جای او می‌نشیند.
٭ هفت، هرچند از نظر مظمون، قصه و "نوع"، یک فیلم پلیسی و پرحادثه و هیجان است، اما از نظر توجهش به پرداخت شخصیت‌ها، یک درام روان‌شناسانه محکم و با توجه به تصویری که از جامعه هم‌روزگارش تصویر می‌کند، یک بیانیه سیاسی و اجتماعی بسیار تند است. فیلمی است که در عین سادگی قصه، و طرح یک خطی و روشنش، از تفصیل دقیق یک جریان ساده پلیسی برای دستگیر کردن یک قاتل روانی، در انتها به اثری پیچیده از روان‌شناسی توده‌ای جامعه و مردمش بدل می‌شود. هفت، فیلمی سرد و تلخ، در لحن و حس غالب بر فیلم، باقی می‌ماند. شئامت فیلم، آن را از یک پلیسی به یک "فیلم نئونوآر" بدل می‌کند. در عین حال نشان‌دهنده نوع کاربرد ساختار ویدئوکلیپی در سینماست. این‌جا تماشاگر با تمهیدات و اداهای قالب کلیپ، پرش‌ها و برش‌های تند و مقطع و تغییر مدام ضرباهنگ طرف نیست، بلکه در عین حفظ توازن ساختاری "سینمای متعارف" با آن نوع دور شدن و فاصله گرفتن روبه‌رو است که مهم‌ترین دستاورد سال‌ها کار با کلیپ برای فینچر است. فاصله‌ای که از طریق رعایت یک پرداخت خشک و رعایت حتی نوع زوایای دوربین (که بسیار متعارف هستند) حاصل می‌شود.