موزه لوور نگین درخشان فرانسه

موزه لوور بزرگ‌ترین موزه پاریس با مساحت ۲۱۰۰۰۰ متر مربع است که ۶۰۰۰۰ متر مربع آن اختصاص به نمایشگاه دارد. این موزه در قلب شهر پاریس بین ساحل راست‌رود سن و خیابان ریوولی در منطقه یک قرار دارد. ساختمان کاخ لوور قدیمی‌ترین کاخ پادشاهی است. تندیس سوارکاری لوئی چهاردهم نقطه شروع محور تاریخی (راه شاهی) را تشکیل می‌دهد، اما این کاخ در ردیف این محور جای نگرفته است. موزه لوور یکی از قدیمی‌ترین موزه‌ها و سومین موزه بزرگ جهان از حیث مساحت است. لوور از زمان پادشاهان کاپسین تا زمان حاضر، ‌دارای یک تاریخ طولانی نگهداری آثار هنری و تاریخی است. موزه جهانی لوور، از حیث ترتیب زمانی، از زمان باستان تا سال ۱۸۴۸ میلادی و از حیث فضای گسترده جغرافیایی، از اروپای غربی تا ایران، یونان، مصر و خاور نزدیک را در خود حفظ کرده است. موزه‌های اورسی و مرکز ژرژ پمپیدو در پاریس، نگهداری هنرهای اروپایی پس از سال ۱۸۴۸م را برعهده دارند (در سال ۱۹۸۶ که موزه ارسی شکل گرفت، بیشتر آثار هنری پس از سال ۱۸۴۸ را از لوور بیرون و به امپرسیونیست‌های این موزه جدید پیوستند. از آن پس، مجموعه‌های موجود در موزه لوور، در طبقه دوم دوباره سازماندهی شدند) و حال آنکه صدها آثار هنر آسیایی در موزه گیمه به معرض نمایش درآمده‌اند. هنرهای آفریقایی، آمریکایی و اقیانوسیه در موزه «که برانلی» جای دارند، ولی صدها اثر هنری در پاویون جلسات و نشست‌ها به نمایش درآمده‌اند. آثار متفاوت موزه لوور را نقاشی‌ها، تندیس‌ها، اشیای باستانی و اشیای هنری تشکیل می‌دهند. از برگزیده‌ترین قطعات موزه، قانون حمورابی، ونوس دو میلو، لبخند ژکوند لئوناردو داوینچی و تابلوی آزادی اوژن دولاکروا را می‌توان نام برد. موزه لوور با رقم ۳/۸ میلیون نفر در سال ۲۰۰۷ میلادی پربازدیدکننده‌ترین موزه جهان محسوب می‌شود.
● تاریخ موزه از آغاز
همه چیز با نمایشگاه زیباترین تابلوهای مجموعه سلطنتی آغاز گردید که در کاخ لوکزامبورگ از سال‌های ۱۷۵۰ تا ۱۷۸۵ نگهداری می‌شدند و با موفقیت بزرگی همراه بود. کنت مارکی مارینی، مدیرکل ساختمان‌های پادشاه و کنت دانژی ویله جانشین وی، پروژه تبدیل کاخ لوور به موزه را تدارک دیدند. با قانون شش می ۱۷۹۱ م و ۱۰ اوت ۱۷۹۳ م محل جدید موزه افتتاح می‌شود و در ابتدا محل آموزش هنرمندان آن دوره است تا اینکه در سال ۱۸۵۵ م این توانایی را پیدا نمود تا غیر هنرمندان نیز بدانجا وارد شوند و مردم را فقط در روزهای یک‌شنبه پذیرا بود. در دوران امپراتوری، لوور نام موزه ناپلئون به خود گرفت و دو دومینیک ویوان دونو اولین مدیر بزرگ‌ترین موزه جهان بود و آن را تا هنگام ویرانی‌اش به هنگام سقوط امپراتور (در دو دوره) اداره کرد. موزه توسط آقایان پرسیه و فونتن که محور خیابان ریوولی را ساختند، توسعه پیدا کرد، تغییرات دیگر در زمان حکومت ناپلئون سوم و به‌ویژه تحقق طرح بزرگ صورت گرفت: هکتور مارتن لوفوئل بر اساس طرح‌های لوئی ویسکونتی گالری شمالی پیوسته به لوور در توئیلری را به همراه ضمیمه ساختمان‌های ساخته شده به پایان رساند. در بخش جنوب نیز تغییرات دیگری برای تضمین یک تقارن به این مجموعه بزرگ بناهای معماری اضافه شد. اما در سال ۱۸۷۱ م این موزه در زمان حکومت کمون دچار آتش‌سوزی شد و آرشیتکت لوفوئل، می‌بایست یک بخش از این بنا را بازسازی نماید. توئیلری هرگز بازسازی نشد و پس از سال‌ها مذاکره، در سال ۱۸۸۲ م نهایتا خرابه‌ها تراشیده شدند.
● مجموعه‌های مختلف
موزه لوور متشکل از مجموعه‌های غنی آثار هنری است که به تمدن‌ها، فرهنگ‌ها و دوره‌های مختلف تعلق دارد. این موزه حدود ۳۰۰۰۰۰ قطعه دارد که ۳۵۰۰۰ قطعه از آنها به نمایش گذارده شده و نشان دادن مابقی آثار بیش از سه ماه به‌طور متوالی به‌دلیل نوع نگهداری، دست دوم بودن آثار، وضعیت بد آنها یا سری‌های باستان‌شناسی غیرممکن است. مجموعه‌های آثار هنری در لوور عبارتند از: آثار باستانی شرق- آثار باستانی مصر- آثار باستانی یونان- آثار باستانی اتروسک‌ها (از اقوام اولیه ایتالیایی‌ها)- آثار باستانی رومی‌ها- هنرهای اسلامی- پیکرتراشی و تندیس‌سازی- اشیای هنری- هنرهای تجسمی (نقاشی)- هنرهای گرافیکی.
● سایت موزه لوور
سایت مربوط به ارائه آثار هنری موجود در موزه «لوور» پاریس از روز سیزدهم تیرماه ۱۳۸۴ (چهارم ژوئیه) راه‌اندازی شد و هم‌اکنون در اینترنت قابل دسترسی است. در این سایت می‌توان معروف‌ترین نقاشی لئوناردو داوینچی با نام «لبخند ژکوند» را در زاویه بزرگ‌تر مشاهده کرد. در این سایت بیش از سه هزار و ۵۰۰ اثر هنری موجود در این موزه به نمایش درآمده است. آدرس الکترونیکی این سایت WWW.LOUVRE.FR است.

محمدحسین نعیمی

منبع : روزنامه کارگزاران