نگاهی به فیلم ستاره می‌شود

<ستاره می‌شود> فیلمی است در تجلیل و بزرگداشت <عزت‌الله انتظامی> بزرگ‌بازیگر ایران. اینکه چقدر قرار بوده این اتفاق بیفتد نمی‌دانیم چون داستانی که قرار است فیلم آن را بیان کند موضوعی دیگر است. <ستاره می‌شود> اولین جلد از سه‌گانه فریدون جیرانی درباره سینما است که سه سال پیش در جشنواره فیلم فجر به همراه دو جلد دیگرش به نمایش درآمد؛ ستاره می‌شود با بازی امین حیایی، اندیشه فولا‌دوند و عزت‌الله انتظامی، <ستاره است> با حضور پررنگ نیکی کریمی و <ستاره بود> با بازی به‌یادماندنی خسرو شکیبایی. اما بخش اول یا همان جلد اول با اعتراض‌هایی روبه‌رو شد که این‌بار جنس متفاوت داشت، یک هفته به اکران مانده فیلم از اکران بازماند و قسمت دوم آن یعنی <ستاره است> بلا‌فاصله اکران شد اما فیلم <ستاره می‌شود> با مدت کوتاه کمتر از ۸۰ دقیقه اکنون در گروه سینما آفریقا نشان داده می‌شود. فیلمی که قرار است رویاهای دختری را درباره سینما تصویر کند و اینکه او حاضر است هر کاری را در این راه انجام دهد. این خط داستانی فرصت مناسبی است تا شاهد زندگی هنروران و پیشکسوتان باشیم.
اندیشه فولا‌دوند نقش این دختر را بازی می‌کند. این فیلم نسبت به جشنواره با حذف و تعدیل‌هایی روبه‌رو شده است و برای کسی که اکنون آن را می‌بیند سوال‌ها و جواب‌های زیادی به وجود می‌آورد و باید مرتب از قوه تخیل خود استفاده کند. اندیشه فولا‌دوند باید قواعد سخت این دنیا را تصویر کند. امین حیایی نیز در نقش مسوول هنرورها بازی می‌کند. او باید آنها را پیدا کند. این فیلم در این بخش در ستایش و بزرگداشت و روایت سختی‌های آنان نیز هست؛ کسانی که ۶-۵ ساعت منتظر می‌مانند تا از گوشه صحنه رد شوند یا کلماتی کوتاه را بیان کنند. آهو خردمند آنقدر خوب راوی زندگی اینان می‌شود که تماشاگر در صحنه‌های حضور او با همدردی او و دخترش و غصه‌هایش را دنبال می‌کند.
اما حضور <عزت‌الله انتظامی> از صحنه جلوی آینه آغاز می‌شود و تا انتهای فیلم بیشتر او است که سخن می‌گوید. او بازی می‌کند، زندگی می‌کند و عصبانی می‌شود و ما او را می‌بینیم با تمام عقایدش. عزت‌الله انتظامی در فیلم روی ویلچر است. اصرار دارد که از پا افتاده است ولی از کار افتاده نیست، کارهایش را خودش انجام می‌دهد. دوست ندارد کسی او را بغل کند، فکر می‌کند مچاله می‌شود، تحقیر می‌شود. بازی او، نگاهش و فراموش کردن و حذف شدنش دردناک است و به یاد ماندنی. با اینکه موضوع اصلی فیلم به ستارگان دختر سینما مربوط است اما این همه از زاویه انتظامی و از نگاه او به‌عنوان یک پدر بیان می‌شود. ‌
فیلم روایتی است تلخ از سینما که نشان می‌دهد ستارگانش را چگونه انتخاب می‌کند. اینکه در میان تلخی و گزندگی این هنر - صنعت باید چگونه بود و ماند.
فیلم صحنه‌های تلخ و شیرین را در کنار هم دارد. فیلم تاکید بر بازیگر دارد و بیش از هر چیز جلوه‌گر هنر <عزت‌الله انتظامی> است.
سه‌گانه جیرانی در زمانی ساخته شد که هنوز پشت‌صحنه سینما اینقدر روی پرده نیامده بود. سال آینده چند فیلم سینمایی داریم که به شیوه <فیلم در فیلم> کار شده‌اند. فیلم‌هایی مانند <وقتی همه خوابیم> به کارگردانی بهرام بیضایی، <سوپراستار> به کارگردانی تهمینه میلا‌نی و <شبانه‌روز> به کارگردانی کیوان علی‌محمدی و امید بنکدار که مشخصا به پشت صحنه سینما پرداخته‌اند!
شما می‌توانید تماشای پشت صحنه سینمای ایران را از <ستاره می‌شود> آغاز کنید.

گیسو فغفوری

منبع : روزنامه فرهنگ آشتی