کوئزیتوزاروس، دایناسور غیرعادی یا شگفت آور

• گیاهخوار
• سرکوچک با دندانهای میخی شکل
• روی چهارپا راه می رفت
• پوزه پهن و سوراخهای گوش بزرگ
● أناتومی:
کوئزیتوزاروس(به معنای دایناسور غیرعادی یا شگفت آور)، گیاهخواری با گردن بلند و دم شلاقی بود که به صورت گله ای زندگی می کرد. جمجمه کوئزیتوزاروس، طویل بود و پوزه ای بلند و سوراخهای گوش بزرگی داشت. دندانهای میخی شکل، برای خوردن غذاهای نرم و احتمالا گیاهان آبی تطبیق یافته بودند. طول کوئزیتوزاروس، حدود ۷۵فوت(۲۳متر)بوده است.
● تغذیه و دندانها:
کوئزیتوزاروس، گیاهخوار بود و دندانهایی میخی شکل داشت. این جانور برای بقای خود، هر روز مقادیر زیادی مواد گیاهی می خورده است. کوئزیتوزاروس، تمام برگها را بدون جویدن، می بلعید و احتمالا در معده اش، سنگ معده وجود داشته که به هضم مواد سخت گیاهی کمک می کرده است. دندانهای کند کوئزیتوزاروس، برای جویدن مواد گیاهی مناسب بودند.
احتمالا کوئزیتوزاروس، کاج،گینگکاس، دانه های سرخس، سرخس، کنجد، سرخس، خزه گیان و دم اسبیان را می خورده است.
● زمان زیست:
کوئزیتوزاروس، در دوره کرتاسه پسین، حدود ۸۰-۸۵ میلیون سال قبل می زیست.
● نامگذاری:
کوئزیتوزاروس(به معنای دایناسور غیرعادی و شگفت آور) در سال ۱۹۸۳، توسط کورزانو و بانیکو نامگذاری شد.
● فسیلها و زیستگاه:
تنها بخشی از جمجمه کوئزیتوزاروس، در جنوب شرقی بیابان گوبی در مغولستان کشف شده است. این منطقه در دوران مزوزوییک، نیمه خشک بوده است.
● چرا گردن کوئزیتوزاروس، اینقدر دراز بود؟
بسیاری از ساروپودها، مانند کوئزیتوزاروس، گردنشان را کما بیش افقی(موازی با زمین) نگه می داشتند. احتمالا گردن دراز این دایناسور برای گشتن درجنگلها به کار می رفته تا از برگهایی استفاده کند که برای ساروپودهای بزرگ دیگر غیرقابل دسترسی بود و این ساروپودها نمی توانستند به خاطر اندازه شان به این جنگلها نفوذ کنند. به علاوه گردن دراز،این دایناسور را قادر می ساخت تا پتریدفیتها(دم اسبیان، خزه و سرخس) را بخورد. این گیاهان برگ صاف در مناطق مرطوب رشد می کنند که ساروپودها نمی توانستند به آنجا راه یابند. اما احتمالا ساروپودها روی زمین سخت می ایستاده و در این مناطق مرطوب چرا می کردند.
● رفتار:
کوئزیتوزاروسها، به صورت گله ای زندگی می کردند و هنگامی که غذای محل زیستشان تمام می شد، مهاجرت می کردند. احتمالا کوئزیتوزاروس مثل ساروپودهای دیگر تخم گذار بوده است. تخمهای یافت شده ساروپودها دارای الگوی خطی بوده اند و در لانه قرار نداشتند. احتمالا هنگامی که جانور در حال حرکت بوده، تخم می گذاشته است. اعتقاد بر این است که ساروپودها از تخمهایشان مراقبت نمی کرده اند. طول عمر ساروپودها ۱۰۰سال بوده است.
● هوش:
تصور می شد که ساروپودها(مثل کوئزیتوزاروس، دیپلودوکوس، براکیوزاروس و آپاتوزاروس) و استگوزاروس مغز ثانویه ای داشته اند. امروزه دیرینه شناسان معتقدندچیزی که آنها آن را مغز ثانویه می پنداشتند در واقع بزرگ شدگی طناب عصبیدر منطقه ران بوده است. این بزرگ شدگی از مغز کوچک جانور بزرگتر بود.
دیپلودوکوس نوعی ساروپود بود که هوش آنها(یا EQ که از روی نسبت مغز به وزن بدن اندازه گیری می شود)در بین دایناسورها در کمترین حد بود.
● تحرک:
کوئزیتوزاروس، خیلی آهسته روی چهار پای ستون مانند راه می رفت(از روی فسیل ردپا، طول پاهای آن و وزن تقریبی اش مشخص شده است).
● طبقه بندی:
کوئزیتوزاروس، گیاهخواری بزرگ و نوعی ساریچین(دایناسورهای جهنده، اجداد پرندگان)، یک ساروپودومورف(گیاهخواران دارای گردن دراز و دم بلند که روی چهار پا راه می رفتند)، یک ساروپود(گیاهخواران بسیار بزرگ) و از خانواده دیپلودوسیدا(ساروپودهای دندان میخی که عبارتند از دیپلودوکوس، آپاتوزاروس، آمارگازاروس، سیزموزاروس، سوپرزاروس و غیره) بود. گونه نوعی، کوئزیتوزاروس اورینتالیس است. احتمالا کوئزیتوزاروس، دایناسوری مشابه نمگتوزاروس بوده است. کوئزیتوزاروس، به نامهای کوئزیتوزاروس، کوئستیوزاروس و کوئستوزاروس هم شناخته می شود.

منبع : پایگاه داده های علوم زمین کشور