رژیم صهیونیستی فروپاشی از درون

اگر این روزها به غزه و کرانه غربی سفر کنید احساس خواهید کرد انگار به مستعمرات اسرائیل رفته‌اید. در کرانه غربی بزرگراه‌هایی را می‌بینید که مخصوص عبور خودروهای اسرائیلی هستند و در مقابل انبوه خودروهای فلسطینیان را مشاهده می‌کنید که در مقابل مراکز ایست و بازرسی انتظار می‌کشند.
شبکه‌های امنیتی فراوانی که اسرائیل مدام در حال ساخت آنها است در هیچ جا خفقان آورتر از اینجا ، «الخلیل» ، بزرگ‌ترین شهر در قسمت جنوبی کرانه غربی رود اردن ، نیست.
در قلب شهری با ۱۶۰ هزار فلسطینی ، اسرائیل یک شهرک یهودی‌نشین با ۸۰۰ سکنه ساخته است. ارتش اسرائیل برای محافظت از این عده از سال ۲۰۰۱ شبکه‌ای عظیم از پست‌های نگهبانی، مراکز کنترل و بازرسی ساخته و جاده‌های بسیاری را به روی مردم فلسطین بسته است.
بیش از ۱۸۰۰ مغازه متعلق به فلسطینیان را بسته‌اند و درهای بعضی از آنها را جوش داده‌اند تا صاحبان آنها نتوانند باز کنند و چندین هزار فلسطینی را به زور از خانه‌های خود بیرون انداخته‌اند.
اینجا که زمانی یک بازار طلای در حال شکوفایی بود حالا با سیم خاردار بسته شده و علف‌های هرز و زباله همه جا را گرفته است.
«بی تسلم» ، گروه مدافع حقوق بشر اسرائیلی، اخیرا در گزارشی اعلام کرد: «اسرائیل سال هاست است که فلسطینیان ساکن مرکز این شهر را سرکوب می‌کند و آزار می‌دهد. مسوولان اسرائیلی مرکز شهر را از دست ساکنان فلسطینی آن درآورده و آن را از نظر اقتصادی نابود کرده‌اند.»
بدبختی «ریما ابوعایشه» ، خانه‌داری در الخلیل ، این است که در ناحیه‌ای نزدیک شهرک‌نشینان اسرائیلی زندگی می‌کند. او وقتی درد زایمان گرفت اسرائیلی‌ها به موقع به آمبولانس اجازه حمل او را به زایشگاه ندادند و به همین دلیل نوزادش مرد.
هزینه‌های ایجاد و نگهداری این شهرک حیرت‌آور و گیج‌کننده و هزینه دیپلماتیک آن از این هم بیشتر است. شاید بیشترین هزینه آن مربوط به نابود شدن هرگونه امکان رسیدن به سازش مسالمت‌‌آمیز باشد: این موانع و مراکز کنترل و بازرسی میانه‌روهای فلسطینی مانند محمود عباس (رئیس تشکیلات خودگردان فلسطین) را تضعیف و حماس را نیرومند کرده است.
نظرسنجی‌ها نشان می‌دهد حالا بیش از ۶۶ درصد مردم فلسطین با حمله به حتی غیرنظامیان در اسرائیل موافق هستند در حالی که این رقم در سال ۲۰۰۵ حدود ۴۰درصد بود.
آمریکایی‌هایی که به تازگی به کرانه غربی و غزه نرفته‌اند شاید نتوانند عمق تدابیر امنیتی جدید اسرائیل را در این منطقه که در حال خفه کردن ، فقیر کردن و تحریک خصومت مردم فلسطین است ، درک کنند.
در روستای «عین بنی سلیم» ، کشاورزی به نام خلیفه دانا، به مزرعه‌اش اشاره کرد که حصاری که اسرائیل با سیم خاردار در سال ۲۰۰۴ ساخته آن را از خانه‌‌اش جدا کرده است. او که از آن زمان نتوانسته به مزرعه‌اش برود عکس‌هایی را نشان می‌دهد که از شهرک‌نشین‌های اسرائیلی در زمین خود گرفته است. حتی عکس‌هایی که شهرک‌نشین‌ها را نشان می‌دهد که از زمین او به طرفش سنگ پرتاب می‌کنند.
گروه «بی‌تسلم» به فلسطینیان دوربین فیلمبرداری می‌دهد تا از حملات اسرائیلی‌ها و بدرفتاری‌های آنان مدرک تهیه کنند. درست در ماه جاری یک زن فلسطینی در نزدیکی الخلیل با دوربینی تصاویر چهار شهرک‌نشین را ضبط کرد که با چماق به اعضای خانواده او در مزرعه‌ای حمله کردند. دو شهرک‌نشین ظاهرا کمی بعد دستگیر شدند.
در اینجا در اراضی فلسطینی است که بدترین چهره اسرائیل را می‌توان دید:‌ شهرک‌نشینان زمین‌های مردم فلسطین را می‌دزدند (تقریبا یک سوم زمین شهرک متعلق و تحت مالکیت خصوصی مردم فلسطین است) ، زنان فلسطینی نوزادان خود را در مقابل مراکز ایست و بازرسی اسرائیلی‌ها به دنیا می‌آورند چون نظامیان اسرائیلی به آنان اجازه عبور نمی‌دهند (۴ مورد مستند در سال گذشته)، و آب فلسطینیان را می‌دزدند (مصرف سرانه آب هر اسرائیلی تقریبا ۵ برابر یک فلسطینی است).
با این حال در همین منطقه است که با جنبه دیگر اسرائیل نیز آشنا می‌شوید. (در واقع باید گفت: جنایات رژیم صهیونیستی تا چه حد شدید است که بعضی از خود مردم آ‌ن نیز به مخالفت برمی‌خیزند.) گروه‌های مدافع حقوق بشر اسرائیل بی‌وقفه در دفاع از مردم فلسطین اقدام می‌کنند، زنان اسرائیلی داوطلبانه در مراکز ایست و بازرسی به مردم فلسطین کمک می‌کنند ، دادگاه‌های اسرائیلی به سود فلسطینیان حکم می‌دهند ، دانشگاهیان اسرائیلی تحقیقاتی را منتشر کرده‌اند که اسطوره‌های ملی آنان را تضعیف می‌کند و بسیاری از روزنامه‌نگاران اسرائیلی چنان عادلانه نسبت به مردم فلسطین نوشته‌اند که کمتر روزنامه‌نگار عربی چنین کرده است.
قانع‌کننده‌ترین ادعانامه‌ها و اعلام جرم‌ها علیه اقدامات اسرائیل از طرف خود اسرائیلی‌ها می‌آید. این نگرش نسبت به دشمنان تاریخی اسرائیل، نشانه پیروزی بشریت است.

نیکلاس کریستف ــ ‌نیویورک تایمز
منبع: علی ایثاری کسمایی

منبع : روزنامه جام‌جم