خیالتان راحت او جایی نمی رود

امیر قلعه نویی گوشه ای ایستاد و هیاهو و شادی استقلالیها را روی سکوی قهرمانی نگاه کرد. سرانجام این علیرضا منصوریان بود که فهمید گروهی که روی سکو آمده، چیزی کم دارد و هم او بود که از پی امیر شتافت و او را کشان کشان روی سکوی قهرمانی آورد.
ژنرال قواعد بازی را خوب بلد است. او با اکراه روی سکوی قهرمانی آمد و هیچ عکاسی هم نتوانست تصویری از سرمربی استقلال با جام قهرمانی شکار کند. ناجی زمانی می تواند مقبول تر باشد که نقشی برای خود در نظر نگیرد و در کمال سخاوت این عنوان را برای کسانی بگذارد که این تیم حاصل دسترنج ایشان است.
او این سیاست را پیش از لحظه تقسیم جوایز در پیش گرفته بود، آن زمان که در مصاحبه اش هرگونه موفقیت احتمالی را به ناصر حجازی و فیروز کریمی پیشکش کرد.
آقای ناجی می دانست که بالا کشیدن این عنوان در آینده برای او تبعات فراوانی به همراه خواهد داشت. ناصر حجازی امروز مصاحبه نمی کند، اما تجربه ثابت کرده که او فردا روزی از این موضع منفعل خارج شده و مصاحبه ای آتشین خواهد کرد؛ آن وقت است که قلعه نویی را میراث خوار موفقیت تیمی بداند که او جمع کرده است. در آن تاریخ، ارزش رفتار امروز قلعه نویی مشخص شده و به کارش خواهد آمد.
اما راهبرد تازه قلعه نویی، مانورهای دیگری هم دارد.
او زمانی پای به میدان گذاشت که استقلال دو نام بزرگ را زیر بار ناکامیهایش له کرده بود و بسیاری منتظر نشسته بودند تا شاهد دست و پا زدن سومین قربانی در قتلگاه باشند. البته، قلعه نویی ریسک کرد، اما ریسک او کمترین ضریب خطا را داشت. اگر قهرمان می شد که امضایش پای برگه خوشبختی یک تیم سیاه روز نقش می بست و اگر می باخت و حذف می شد، کسی بر او خرده نمی گرفت چرا که توقع قهرمانی از این تیم مدتها پیش از این نزد هواداران از بین رفته بود.
رسیدن به قهرمانی، قلعه نویی را با هواداران استقلال که جاماندن از لیگ قهرمانان آسیا در دوره گذشته را از چشم او می دیدند، بی حساب کرد. اما این بار امیر است که ناز می کند.
در ادامه سیاست اکراه قدم گذاشتن روی سکوی قهرمانی، این بار از رفتن سخن می گوید. مقصدم، پاختاکور ازبکستان است. او بهترین زمان ممکن را برای تهدید به رفتن انتخاب کرده است. لحظه ای که استقلالیها پیش از گذشته نیاز به ماندن او را حس می کنند. تجربه ثابت کرده او متخصص لیگ برتر است و استقلالیها هم هر زمان که جامی را بالای سر خود دیدند، او در کنار تیمشان بوده است.
او که توانست از این تیم کج و معوج یک قهرمان بسازد، می تواند یکبار دیگر تیمی قدرتمند را برای فصل آینده بسازد؛ اما برای ماندن باید عطش استقلال را بیشتر تحریک کند.
ماجرای پاختاکور حرف جدیدی نیست و به ماهها پیش بر می گردد، اما روزی که قلعه نویی به استقلال بازگشت، لام تا کام در خصوص احتمال رفتن به ازبکستان حرف نزد تا امروز که ناگهان هوس رفتن دوباره به سرش افتاده است و آن را بر زبان می آورد.
امیر قلعه نویی تهدید به رفتن می کند، اما هیچ کجا نمی رود. او زمانی که به مس کرمان رفت، بندی را در قراردادش لحاظ کرد که برای رفتن به تیم ملی آزاد باشد. اگر امروز دستش از تیم ملی کوتاه شده، قطعاً اولویت اول و آخرش استقلال است. ژنرال از رفتن می گوید تا آنها که معتقدند او پشت در باشگاه استقلال نشسته بود تا حجازی و کریمی بلغزند و او داخل شود، به صرافت اشتباه خود بیفتند.
او از رفتن می گوید تا به دست و پایش بیفتند و او را منصرف کنند. امیر هیچ جا نمی رود، او تازه به استقلال بازگشته است.

رضا خوش نویس

منبع : روزنامه قدس