رازهای پنهان تاریخ هنرهای رزمی

اکنون که شاخه‌های زیادی از هنرهای رزمی دنیا را فرا گرفته و علاقه‌مندان این هنرها از طریق فیلم‌ها و رسانه‌ها هر یک به شاخه‌ای از هنرها علاقه‌مند شده‌اند هنوز به چند سال مهم درباره تاریخ این هنرها و چگونگی پیدایش مکاتب و آیین‌های جوان مردی از دل این هنرها و همچنین موطن آن‌ها پاسخ دقیق داده نشده است لذا این‌جانب صلاح دیدم مطلبی کلیدی در این زمینه را که به لطف خدا در نزد ما معلوم و مبرهن می‌باشد اما عامه و حتی بسیاری از بزرگان خانواده‌ی رزمی از آن بی‌خبرند را بیان و در واقع فاش نمایم. و این را فقط و فقط به پاسداشت زحمات استاد عزیزم میرحسن کوه‌کمری و با اذن ایشان انجام دادم، زیرا به زعم ما چپاول اندیشه و علم از سوی رندان بسیاری سال‌ها گریبان گیرایشان شده چیزی که سال‌ها تأثیر ایشان را بر روی افکار عمومی جامعه‌ی رزمی مخفی نگهداشت، غافل از آنکه – آن‌چه که مردم یاد گرفتند و رفتند در مقابل آن‌چه نمی‌دانند مانند کاه و کوه است. بعضی از اسناد و مدارک سخنان خود را در حین عنوان مقاله آورده‌ام و بعضی دیگر از کسانی‌که علاقه‌مندند بدانند می‌توانند از طریق ارتباط با دفتر آموزشگاه تندر کسب اطلاع کنند.
الف) کسانی‌که از این حقایق باخبرند بسیار انگشت شمارند و تازه آن عده‌ی کم هم در سکوتی طولانی به سر می‌برند و منشأ اصلی هنرهای رزمی، چینی‌ها نبوده‌اند بلکه این هنرها بین ایرانیان و تورانیان بوده است. قدیمی‌ترین استاد تاریخی هنرهای رزمی، مربوط به تصاویر برجسته سنگی متعلق به «۵۰۰۰» سال پیش است که در منطقه بابل کشف شده و در واقع همان ایران قدیم است. توران همان سرزمین ترکستان است که در زمان حکومت فریدون بر ایران، یکی از پسران او به‌نام تور متولی آن بود و به همین دلیل نام آن را توران نهادند. منشاء هنرهای رزمی کنونی در واقع همین ترک‌ها بوده‌اند که ظاهراً بعد از اسلام زمانی که این سرزمین را اویغورستان می‌نامیدند و پس از تصرف سرزمین چین که اویغورها «۲۰۰» سال حاکمان مطلق آن شدند، این هنرها در این سرمزنی توسعه یافت و بیشتر، مرکز گسترش آن را شهر «شانگ سی» در استان «هبی» البته با اسامی کنونی آن می‌دانند. این استان همسایه‌ی استان چینی و بودائی‌نشین «هنان» می‌باشد که معبد شائولین در آن است و به غلط به‌دلیل آن‌که حکومت کنونی چین بودائیست آن را منشأ هنرهای رزمی به دنیا معرفی کرده‌اند که این یک دروغ تاریخی است.
ب) ترکستان یا توران سرزمینی پهن‌آور در شمال چین است که از یک سو همسایه‌ی ایران و از سوی دیگر همسایگی چین را دار است و ساکنان آن قبایلی ترک زبان بوده‌اند که ترک‌های دیگر نقاط یا از نوادگان آن‌ها هستند یا توسط آن‌ها ترک زبان شده‌اند.
ج) این سرزمین منشأ و محل اسکان چندین قبیله‌ی تقریباً هم‌ناد از قبیل اویغورها، ختاها، اقوزها و ترکمن‌ها می‌باشد که بعضی از این اقوام اکنون صاحب سرزمینی مستقل هستند از جمله قرقیزها. این سرزمین قریب به ۵۰ سال است که طی انقلاب مائویی کموئیستی و جریان استحاله‌ی فرهنگی مائو از قصد به دلایل بسیار از صفحه روزگار محو شده و نام آن به ایالت «سین کیانک»‌ تغییر نام داده است و اهالی آن وادار شده‌اند به‌جای زبان ترکی حتی‌الامکان به چینی تکلم کنند. این ترک‌ها که ریشه و حقیقت اکثر – ترک‌های آسیای میانه می‌باشند، انسان‌هایی نگاورو دلیر بوده‌اند که سال‌های متمادی از چین تا آسیای صغیر عرصه‌ی تاخت و تاز آن‌ها بوده است و حکومت ایران و چین نیز سال‌ها در دست همین اقوام بوده یعنی سلجوقیان، تیموریان و غزنویان.
د) شباهت ظاهری ترک‌ها، مغول‌ها، چینی‌ها و منچوها سبب شده است که مردم دنیا در تشخیص به اشتباه بیفتند و استحاله فرهنگی کمونیست‌ها و دست‌کاری تاریخی آن‌ها و در ضمن سست عنصری برخی. تاریخ‌نویسان چینی سبب شده که دوره‌های حکومتی این اقوام در چین جزو سلسله‌های حکومتی چین حساب شود. اما اگر کمی دقت شود ترک‌ها از نظر جسمانی بسیار با چینی‌ها متفاوت‌اند و دارای بدن‌های تنومند و قوی می‌باشند که واژه‌ی «یغور» که در واقع از کلمه‌ی «اویغور» گرفته شده دلیل بر همین مدعاست.
ه) پس از اسلام تقریباً همه‌ٔ این اقوام ترک به علل مختلف و از جمله آنکه همیشه تحت‌تأثیر فرهنگ ایرانی بوده‌اند و دیگر آنکه روح سلحشوری و جهاد را در اسلام می‌دیدند به اسلام گرویدند و در میان چینی‌ها به «هوئی‌»ها و اقوام، «هو» شهرت یافتند.
و) چینی‌ها در جست‌وجوی معنای کلمه‌ی «لگویش» که کلمه ترکی با معنایی بسیار عمیق است و ریشه در فرهنگ رزمی اسلامی ترک‌ها دارد کلمه باستانی «کونگ‌فو» را به‌کار بردند که در حقیقت به معنی عام «حکمت» است و قبل از ظهور و بروز هنر رزمی در بین آن‌ها به حکما اطلاق می‌شد و هیچ ربطی به رزمی نداشت از جمله حکیم معروف «کونگ فو تزو» یا استاد کونگ فو که به یونانی «کونفوسیوس» اطلاق می‌شود و اساساً رزمی کار نبوده است.
ز) کلمه «ووشو» ابتدا به ساکن لکواوشو «یاکیوشو» بوده است که به معنی هنر ملی است و برگرفته از اپرای چینی و همان آکروبات چینی است و کلمه «وو» «در چینی به معنی «من» است نه رزم ریشه‌ی اصلی آن از ترک‌ها به چینی‌ها منتقل شده، آن هم به‌صورتمحدود، کلمه‌ی «وور» در ترکی است به معنی «بزن» و «ووروش» به معنی «زدن» که چون چینی‌ها مخرج را نداردند و نمی‌توانند «ر» را تلفظ کنند می‌گویند «ووئوش» که بعداً به «ووشو» تبدیل شد.
نتیجه آن‌که هنرهای رزمی که اکنون به کونگ فو چینی یا بوکس چینی یا ووشو مشهور شده‌اند در واقع در بین ترک‌های ترکستان است که اکنون بیشتر آن‌ها مسلمانند و به قوم «هویی» یا «هود» مشهور می‌باشند که «وانگ یو» و «کارتر وانگ»‌و حتی «بروس‌ لی» یا کارگردانی مانند آنگ لی «که فیلم عظیمی مثل» ببر خیزان، اژدهای پنهان را ساخته و حتی بیشتر قهرمانان آن فیلم از این طایفه‌اند، و اگر کسی بخواهد حقیت آن را اخذ کند باید به نزد اساتیدی که در بین این قوم هستند برود که بسیار در آموزش رازدار و مخفیکارند و اصلاً اسار رزمی نزد آن‌ها بوده‌ است نه بین چینی‌ها، حتی تعصب ملی هم بین این‌ها بوده نه چینی‌ها که اکنون مردم دنیا همه‌ی آن‌ها را چینی خطاب می‌کند در حالی‌ه هم به ترک بودنشان تعصب دارند وهم به مسلمان بودنشان. پس فلسفه‌ی هنرهای رزمی نه به تاتوئیسم ربط دارد و نه به ذهن، بلکه ادیان سعی در خوراندن دین خود که در بسیاری مواقع اقتباس‌شده‌ٔ ناقصی از اسلام می‌باشد، به هنرهای رزمی نموده‌اند. این هنرها توسط ترک‌ها به چین و ژاپن و از طریق منچوری به کره رفته است و به ووشو، کاراته و تکواندو تبدیل شده است.
● اما توسط چه کسی و چرا این بلبشوی تاریخی دامن زده شد؟
باید گفت توسط یکی از بزرگ‌ترین هنرمندان رزمی صد سال اخیر جناب «وانگ ژی پینگ» که ترک بوده و در حقیقت بنیاد فدراسیون چین را او نهاده است و در اصل نامش «نورالدین محمد» بوده است، استاد مسلمان اهل ارومچی که با همراه شدن با مائو و کفایت کردن به یک سبک از سبک‌های رزمی به‌نام مسلمانان به زغم بسیاری از ترک‌ها خیانت بزرگی در حق این قوم کرد که البته نمی‌توان یک طرفه قضاوت کرد، شاید هدف او در امان ماندن و بهره‌مند شدن اقوام «هویی» از حمایت‌های جمهوری خلق چین و یاجاد جبهه‌ی واحد در مقابل امیرپالیسم بوده است. خانواده‌های چینی که فامیلی‌های «لو لی، وانگ» دارند ترک تبارند.
در هر حال مجموعه‌‌ی بالا برای اولین‌بار است که در دنیا به‌طور علنی مطرح می‌شود و تاکنون جز بزرگن خانواده‌ رزمی که از ترک‌های مسلمان می‌باشند. از آن اطلاع نداشته‌اند که به صلاح دید استادم و نظر به این‌که از دیدن این همه چپاول که نسبت به این ودیعه‌ی مسلمانان که به خاطرآموزه‌های اسلامی و از طریق ایرانی‌ها و ترک‌ها به گوش‌چینی‌ها و ژاپنی‌ها و کره‌ای‌ها و از این سه کشور به همه‌ی دنیا رسیده خسته شدیم و تصمیم به چاپ و افشای آن گرفتم. تا کی باید آموزه‌های اسلامیان را یاد بگیرند و در غالب مکاتبی چون «شین تو، تائو «ذن و بودا» به خوردمان دهند؟ پس نتیجه آن‌که رزمی به معنی کنون‌اش متعلق به ترک‌های ترکستان بوده و هست که بعد از اسلام و آموزه‌های اسلامی پیشرفت جهشی نمود و دنیا را تحت‌تأثیر قرار داد و اکثر بازیگران رزمی فیلم‌های دهه‌های ”۴۰، ۵۰، ۶۰ و ۷۰“ و حتی کنونی سینمای رزمی چین همین‌ها بوده‌اند که این مطلب به‌طور علنی برای اولین بار آن‌ هم از طرف شاخه فرهنگی جیت کان دوی ایران فاش می‌شود و از این به بعد هر سخنی در این رابطه اقتباس از ما خواهد بود و «این مدعیان در طلبش بی‌خبرانند». ضمناً این مقاله را تقدیم می‌کنیم به انجمنی که در سال «۱۳۲۰» توسط دو بازرگان ایرانی ترگتبار مقیم ارومیه در ایران تأسیس شد و منشاً برکات بسیاری بود و کانون رزمی ما مدیون و متعلق به آن‌هاست و اساتید بزرگی که در جامعه‌ی رزمی گم‌نامند حق بزرگی بر گردن استاد ما میر حسن کوه کمری دارند استاد و معلم بزگ «غلامعلی کسرائی عصر»، «مرحوم استاد بزرگ اسماعیل اویغور»، «مرحوم استاد باقر ملاح»، بزرگ استادمان که رئیس انجمن بود و «۱۰» سال پیش مرحوم شده و استاد بزرگ جیت‌کان دو که دوست نداشته‌اند. نامشان فاش شود و استاد چیت‌کان دو «بهروزعلیزاده» که بیشترین حق را برگردن استادمان دارد، ایشان خود را مدیون او و پدربزرگوارشان که در واقع اولین استاد ایشان بوده‌اند می‌دانند.
● ضربه پا کوپشی پهلو
▪ در فرهنگ کهن رزمی این ضربه انتهاء سلوک ضربات سخت می‌باشد.
▪ اجراء این ضربه به ندرت در افراد برگزیده آیین رزمی و پا گذشت سال‌ها ممارست مقدور می‌باشد.
▪ این ضربه در آیین کهن رزمی به الماس درخشان شهرت داشته و چهارمین ضربه از چهارگانه اصلی است.
▪ قدرت‌گیری از مفصل ران و کمر در اجرای این ضربه و تصویرسازی ذهنی و هل دادن و کوبیدن ادغام شده مهم است.
بدون هیچگونه حرکت اضافی یا به عقب کشیدن پا و در لحظه زدن و نگهداشتن در آخر اجرالزامی است.

استاد میرحسن کوه کمری (بنیانگذار جیت کان دو در ایران )
احمد علیپور (نائیب رئیس جیت کان دو ایران )

منبع : مجله‌رزم‌آور