حریم‌شخصی از دست رفته در دنیای مجازی

حریم‌شخصی مسئله ای هزارچهره است؛ چون ماری هفت سر كه هر سرش را قطع می‌كنید، دو سر به جایش می‌روید.
"دستورالعمل اتحادیه اروپا درباره حفاظت اطلاعات" تقریباً حریم‌شخصی اطلاعاتی (informational privacy) را به حد یكی از حقوق اساسی بشر رسانده است، چرا كه دولت های عضو را متعهد می‌کند که از "حقوق و آزادی‌های بنیادی اشخاص طبیعی و به خصوص حق آنها در حفظ حریم‌ شخصی (Privacy) در رابطه با پردازش اطلاعات شخصی" محافظت كنند (ماده اول دستورالعمل).
با این حال در این روزها "برادر بزرگ" به یمن موتور جستجوی اینترنتی شما، گوگل، سر دیگری پیدا كرده است.
امروز هر كسی می تواند اطلاعات مربوط به هر كس دیگری را بر روی گوگل جستجو کند. هر چه این موتور جستجو قوی‌تر شود، هر چه به طور گسترده‌تر و عمیق‌تری در شبكه كاوش كند، به وسیله‌ای مفیدتر و پرطرفدارتر بدل می‌شود.
بسیاری این اوج گیری دیالكتیكی را امتیازی ناشی از ماهرتر شدن موتور جستجو می‌شمرند. مشكل این است كه هر جزیی از اطلاعات درباره شما كه در شبكه باقی می‌ماند، دیر یا زود ممكن است در معرض جستجو با گوگل قرار گیرد. حقیقت آن است كه ما در سپهر اطلاعاتی شفافی زندگی می‌کنیم و تجاهل یا بیزاری ما نسبت به آن تفاوتی ایجاد نمی‌كند. اما ما به دنبال این سر آن مار هفت سر نیستیم.
شكایت كردن از "كوكی"ها (Cookies) نیز هدف ما نیست. كوكی‌ها مدت‌ها است كه در میان ما بوده‌اند. ما می‌دانیم كه برخی از آنها بی‌خطر و یا حتی مفیدند و می‌دانیم كه چگونه با آنهایی كه این گونه نیستند، برخورد كنیم.
نه، مشكل جدید حریم‌شخصی در رابطه با موتورهای جستجو و به طور خاص گوگل قدرتمند مسئله دیگری است. مشكل به شکل‌گرفتن شرح حالی از شما براساس كل تاریخچه جستجوهایتان برمی‌گردد.
كامپیوتر شما می تواند از طریق تاریخچه جستجو، كوكی‌ها و "كش" (Cache) سایت هایی را كه شما بازدید كرده‌اید،مشخص كند. خوشبختانه همه این رد پاها تحت كنترل شماست. اما این امر در مورد رد پاهای به جا مانده از جست وجوهای شما بر روی شبكه صادق نیست.
گوگل برای هر جستجویی كه از طریق موتور آن صورت می‌گیرد، آدرس IP اینترنتی شما (شماره‌ای كه كامپیوتر شما را بر روی اینترنت مشخص می كند؛ با مراجعه به وب سایت www.showmyip.com می توانید IP خود را پیدا كنید)، زمان انجام جستجوی‌تان، شكل بندی نرم افزار وب‌گردتان، كوكی‌های معمول و از همه مهمتر "همه كلیدواژه های جستجوی‌تان" را ثبت می‌كند. این سوابق به شركت گوگل تعلق دارند و گرچه هویت اشخاص با آدرسهای IP همراه نیست، اما می توان از طریق آنها كاربران معین را ردیابی كرد.
گوگل هیچ كدام آنها را برای مدتی نامحدود فراموش نخواهد كرد و از آنها می‌توان مانند كاشی های فراوان در یك موزائیك دیجیتال با جزئیات بسیار استفاده كرد تا شرح‌حالی از شما ساخته شود. مسابقات بیست سئوالی را به یاد دارید؟ گوگل یك مسابقه ۸ سوالی بسیار پیچیده‌تر را بازی می‌كند كه هدف آن شما هستید، هر جستجوی جدید نقطه‌ای جدید در این تصویر است. گوگل تنها نیاز به متصل كردن آنها به هم دارد تا توصیفی به دست آید كه تنها مختص شماست.
این تهدید جدید پنهان نمانده است. (نگاه كنید به www.google-watch.org) شركت گوگل سعی كرده است كه به این نگرانی های فزاینده پاسخ دهد.(نگاه کنید:www.google.com/privacy.html) اما این پاسخ‌ها آنقدرها كه برخی صاحب‌نظران انتظار دارند، اطمینان‌بخش نبوده است.
مشكل این است كه شركت گوگل توانایی‌اش در جمع آوری و ذخیره داده های جستجوی شما را برای هر مدتی كه بخواهد حفظ می‌كند (“هیچ سقف و محدودیت زمانی در مورد حفظ داده‌ها وجود ندارد”) و از آنها برای هر مقصودی كه فكر می‌کند مناسب است، استفاده می‌كند. در این "عصر گوگل" شما همان هستید كه بر روی گوگل جستجو می‌كنید.
هویت شخصی به موضوعی از معناشناسی تجسسی (Esoteric Semantics) بدل شده است: پرسش هایی كه می پرسید بهتر از پاسخ هایی كه می دهید هویت شما را معین می كنند، چرا كه امكان دروغ گفتن در آنها بسیار كمتر است. بنابراین هنگامی كه دارید به جستجوی اینترنتی می‌پردازید، حواستان جمع باشد، روزی جستجوهای‌تان ممكن است به سویتان بازگردند و دفعه دیگری كه روی گوگل جستجو می‌كنید، چند كلیدواژه را كه دوست دارید بر مبنای آنها شناخته شوید، وارد آن كنید.

لوچیانو فلوریدی
ترجمه علی ملائكه

منبع : پایگاه اطلاع رسانی ITanalyze