موسیقی درون Music Within

▪ کارگردان: استیون سوالیچ.
▪ فیلمنامه: برت مک کینی، مارک اندرو، کلی کنمر.
▪ موسیقی: جیمز تی. سیل
.▪ مدیر فیلمبرداری: ایرک هارتوویچ.
▪ تدوین: تیموتی آلورسون
.▪ طراح صحنه: کریگ استیمز.
▪ بازیگران: ران لیوینگستون[ریچارد پیمنتل]، ملیسا جورج[کریستین]، مایکل شین[آرت هانیمن]، یول وازکز[مایک اشتولتز]، دبکا دمورنی[مادر ریچارد]، هکتور الیزاندو[بن پادرو]، لزلی نیلسن[بیل استین]، کلینت یونگ[پدر ریچارد]، پل مایکل[جو]، جان لیونگستون[آقای پارکز].
▪ ٩٤ دقیقه.
▪ محصول ٢٠٠٧ آمریکا.
▪ برنده جایزه تماشاگران جشنواره دالاس.
▪ ژانر: درام، کمدی.
ریچارد پیمنتل جوانی صاحب استعداد سخنوری است. اما سرمشق او در این کار دکتر بن پادرو به او می گوید که تنها داشتن استعداد سخنوری کافی نیست. باید صاحب انگیزه و دیدگاه باشی تا سخنانت معنی و ارزش داشته باشد.
ریچارد که سرخورده شده، در ارتش ثبت نام کرده و به ویتنام می رود. مدتی بعد در اثر انفجار خمپاره، شنوایی خود را تا حدود زیادی از دست داده و به وطن بازمی گردد.
او اینک یک معلول به حساب می آید و به همین خاطر اولیای دانشگاه از پذیرش او شانه خالی می کنند.
ریچارد به زودی با معلول های دیگری از جمله آرت آشنا شده و درمی یابد که انسان ها و مخصوصاً مسئولان دولتی رفتاری غلط با معلولین دارند. کسانی که اغلب با وجود داشتن معلولیت هایی جزئی، صاحب توانایی ها و استعدادهایی هستند که نادیده گرفته می شوند.
ریچارد سرانجام درمی یابد که آهنگ درون خود را یافته و تلاش می کند تا از قدرت خود برای قانع کردن مسئولین جهت اعتماد به معلولان و پذیرش آنها در جامعه استفاده کند.
او با آرت که مشکل گفتاری دارد، دوستی عمیقی برقرار می کند و همزمان با کریستین زیبا نیز آشنا و عاشق او می می شود. به زودی کارهای پیمنتل ثمر می دهد. در سینمارهای متعددی شرکت می کند و کتابی نیز منتشر می کند. سرانجام در دهه ١٩٩٠ با انتخاب جورج بوش پدر حقوق معلولان به تمامی در جامعه به رسمیت شناخته می شود. واقعه ای که پیمنتل سهمی به سزا در وقوع آن دارد...
● چرا باید دید؟
داستان واقعی زندگی ریچارد پیمنتل که یکی از درخشان ترین کوشندگان اجتماعی روزگار ماست، بر خلاف ظاهر آن یک کمدی درام بسیار جذاب با حاشیه صوتی خاطره برانگیز است. تم و مضمون اصلی فیلم، نبرد یک جمع کوچک به رهبری یک مرد برای رسیدن به حقوق انسانی خویش است.
مهم نیست که ریچارد و دوستانش در جنگ ویتنام معلول شده اند یا مادرزاد صاحب نقص عضو هستند، آنچه مهم است برخورد همشهریان ساده اندیش با آنهاست که توانایی هایشان را دست کم گرفته و در حق شان تحقیر و توهین روا می دارند.
از طرف دیگر فیلم تلاشی برای القای این موضوع مهم است که باید هدف و دیدگاهی مشخص در زندگی اختیار کنید، چیزی که در اینجا موسیقی درون نام گرفته و نام دیگر نبوغ ذاتی فرد یا استعداد است.
اگر این موسیقی را کشف کنید و جهتی درست را اختیار کنید، به هر جا که بخواهید می رسید.
کارگردان با این فیلم قراردادهای اجتماعی، فردی و اخلاقی-مانند رفتار سبکسرانه کریستین در امور جنسی، برخوردهای عموم با معلولین را در کنار هم به چالش کشیده است.
البته پیرنگ فرعی عاشقانه فیلم را نیز نباید فراموش کرد. دیالوگ های سنجیده و به یاد ماندنی، بازی خوب سه شخصیت اصلی، مخصوصاً بازی مارتین شین در نقش آرت درخشان و به یاد ماندنی و از نقاط قوت فیلم است.
شخصاً از تماشای آن لذت بردم و بر خلاف منتقدان آمریکایی ارزش کاری که پیمنتل کرده را با رفتار ارین براکوویچ[شخصیت اصلی فیلمی به همین نام ساخته استیون سادربرگ] قابل مقایسه هم نمی دانم. چون ارین با مسموم شدن مردم توسط شرکت ها می جنگید و پیمنتل زهری را که در روان هر فرد وجود دارد[نفرت از معلولین]، نشانه گرفته است.
استیون ساوالیچ متولد ١٩٧٧ کاربوندیل، ایلینویز است. در سال ٢٠٠٠ با ساختن فیلم کوتاه یکشنبه در پارک به همراه جورج و فیل آغاز کرده و موسیقی درون اولین فیلم بلند او در مقام تهیه کننده و کارگردان است.

امیر عزتی

منبع : موج نو