بازار کار نیازمند نگرش سیستمی

بدون تردید در عصر حاضر بازار کار را می توان از کاملترین و جامعترین نوع بازارهای تحت بررسی به شمار آورد، بازاری که تمامی نواسانات محیطی ناشی از ابعاد اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، سیاسی و حتی نظامی در کشور بر آن موثر بوده و به همین دلیل حفظ و تعادل شاخصه های آن همواره مورد نظر کلیه فعالان اقتصادی است.
در کشور ما نیز که در آن، نیروی کار از نظر تنوع و تعدد جزو کم نظیرترین نوع عرضه نیروی کار حتی در سطح جهان به شمار می رود، لازمه ایجاد چنین تعادلی، تغییر نگرش از رویکردهای سنتی فعلی به یک رویکرد سیستمی و نظام یافته ضروری به نظر می رسد؛ رویکردی که در آن بازار کار جهت حفظ پویایی و مقابله با بی نظمی و ایستایی عناصر خود (آنتروپی) نیاز به ترسیم یک چهارچوب مشخص فعالیت داشته تا بتواند با بهره گیری از علوم ارتباطی و کنترلی و تزریق بازخوردهای مستمر، تمامی تعاملات و کنش و واکنش های اجزاء و عناصر خود را به سمت یک حالت تعادلی و نهایتا «هدف نهایی» سوق دهد.
تحلیلگران سیستم به خوبی واقفند که رویکرد سیستمی در قالب تفکر سیستمی بر بازار کار، نیازمند تعریف عناصر و اجزاء تشکیل دهنده بازار کار و شناخت روابط متقابل بین آنها می باشد؛ بدین معنی باید ورودی ها در سیستم، پروسه یا فرایند، خروجی، محیط، بازخوردهای کنترلی و نهایتا خرده سیستم های موجود در آن تعریف و روابط بین آنها بررسی گردد،
زیرا شناخت خرده سیستم ها به منزله اجزای تشکیل دهنده یک سیستم کل نیز، اساس تجزیه و تحلیل و طراحی آن سیستم محسوب می گردد، به همین دلیل جهت تحلیل تفصیلی و جامع سیستم های بزرگ و پیچیده ای مانند بازار کار، ابتدا باید خرده سیستم های موجود را شناسایی، تفکیک و تقسیم کرده و سپس نقش هر یک از آنها را در طراحی و استقرار سیستم نهایی بازار کار بررسی نمود.
از سیستم های خرد موجود در بازار کار می توان به سیستم تقاضای نیروی کار، سیستم عرضه نیروی کار، سیستم کاریابی و سیستم اطلاع رسانی بازار کار، اشاره نمود.
اما از واژه اطلاع رسانی در بازار کار نام برده شد؛ واژه ای کمرنگ و مهجور و منفک از امکانات و تکنولوژی پیشرفته حاضر. واژه ای که جایگاهی کوچک در عرصه بزرگ بازار کار کشور را به خود اختصاص داده است. درحالی که اطلاع رسانی در بازار کار چه در جانب عرضه و چه در جانب تقاضای نیروی کار، ارکان اساسی یک خرده سیستم کاریابی را تشکیل می دهد.
اما اکنون طرفین ارتباط کاملا به یک شبکه قدرتمند و پایگاهی مقتدر در تبادل اطلاعات مجهز نگردیده اند که فقدان این مهم در طراحی سیستم اطلاع رسانی بازار کار و سیستم پیشرفته کاریابی کاملا مشهود است.
بنابراین در عصر فعلی: یعنی عصر اطلاعات و ارتباطات، تجدیدنظر در نقش و جایگاه مهم تکنولوژی اطلاعاتی در رویکردهای سیستمی بر بازار کار و استقرار یک سیستم مطلوب و فراگیر بر مبنای تعادل اطلاعات، ضروری به نظر می رسد.
با این اوصاف به نظر می رسد نگرش سیستمی چهارچوب سودمندی را در اختیار فعالان بازار کار قرار می دهد تا بتوانند اجزای درهم پیچیده آن را بهتر تحلیل کرده و با این نگرش، فرض ایستائی و مجزا بودن بازار کار و خرده سیستم های آن را از دیگر سیستم های محیطی (اقتصادی، اجتماعی و سیاسی و...) مردود و بر سازگاری آن در مقابل تغییرات تحمیلی ناشی از محیط با تکیه بر بازخوردهای مستمر تأکید کنند.

احسان خسروی

منبع : روزنامه کیهان