رقص‌های محلی ، استان‌ فارس

رقص‌های محلی و بومی قشقایی‌ها عمدتاً به صورت گروهی اجرا می‌شوند. در این میان «رقص چوب» به لحاظ شیوه اجرا و حركات ریتمیك و ماهرانه اجراكنندگان آن، از جذابیت خاصی برخوردار است. به ویژه آنكه این نوع رقص با آهنگ «جنگ‌نامه» توأم است و در مراسم جشن و سرور قشقایی‌ها اجرا می‌شود.
رقص چوب توسط دو نفر اجرا می‌شود. یكی از آن‌ها چوبی ضخیم به طول دو متر و دیگری تركه‌ای نازك به دست می‌گیرد. نفر اول چوب را بر زمین به گونه‌ای استوار می‌سازد كه از ضربات تركه‌ نفر دوم در امان باشد. معمولاً رقصنده پای خود را با پیچ‌ها مخصوص به نام «ملكی» می‌پوشاند، ولی گاهی هم اتفاق می‌افتد كه در اثر ضربه تركه استخوان پا می‌‌شكند. بعد از اینكه تركه به پای طرف مقابل اصابت كرد،‌ طرفین تركه و چوب را عوض می‌كنند. در اجرای این رقص لباس بلندی به نام «شال آرخالیق» می‌پوشند و شال بلندی به كمر می‌بندند و از كلاه دوگوش استفاده می‌كنند. آهنگ «جنگ‌نامه» كه برای اجرای این رقص نواخته می‌شود،‌ معمولاً باكرنا همراه است. این آهنگ حالتی كاملاً رزمی دارد و عشایر در هنگام درگیری‌های قومی با حكومت مركزی، آن را توسط معروف‌ترین كرنانوازان خود اجرا می‌كردند كه باعث تهییج آن‌ها می‌شد.
معروف‌ترین رقص مخصوص زنان در ایل قشقایی «رقص هلی» است كه به صورت گروهی اجرا می‌شود. این رقص با ریتمی كند شروع شده و به تدریج بر سرعت آن افزوده می‌گردد كه هر قسمت از آهنگ آن نام مخصوصی دارد كه یكی از معروف‌ترین این آهنگ‌ها «لكی» است.
وسیله رقص «هلی» دستمال است كه زنان با در دست گرفتن آن به اجرای رقص می‌پردازند. زن قشقایی معمولاً رقص را دوست دارد و كمتر زنی در قشقایی می‌توان سراغ گرفت كه از این هنر بهر‌ه‌ای نبرده باشد.