عصری به یاد علی حاتمی

مردی که نه تنها در سینما بلکه در تئاتر نیز تأثیر فراوانی گذاشت و دیالوگ نویسی او همواره زبانزد بسیاری از نمایشنامه نویسان امروز و اهالی تئاتر است.سینمای ملی، ملی است یعنی با هنرهای نزدیک خود پیوندی لاینفک دارد.
شاید سینمای حاتمی نمودی از این تعریف است. پیوند با معماری، پیوند با شعر و پیوند با قصه نویسی ایرانی همواره در آثار این هنرمند به چشم می آید. حاتمی می گفت: «هدف من در سینما، ساختن فیلمهایی است که دارای جنبه های فرهنگی باشد ؛ منظور از فرهنگ، نه این که کاری ادیبانه ارائه نمایم که قهرمانانش برای هم شاهنامه بخوانند، مطلقاً چنین چیزی نیست، هدف من این است که در فیلم هایم بتوانم فرهنگ مردم، فرهنگ ایرانی را نشان دهم.‎.‎. .» علی حاتمی متولد ۱۳۲۳ هجری خورشیدی بود. او در اواخر دوره متوسطه به اداره هنرهای دراماتیک رفت و کلاس های نمایشنامه نویسی را گذراند و بعد از مدتی از دانشکده هنرهای دراماتیک فارغ التحصیل شد. کار هنری او از سال اول تحصیل در دانشگاه با نمایش «دیب» آغاز شد. از دیگر نمایش های وی می توان به «خاتون خورشید باف»، «آدم و حوا»، «حسن کچل» و «چهل گیس» نام برد. حاتمی سپس به کار ساخت فیلمهای تبلیغاتی مشغول شد و بعدها شروع به همکاری با تلویزیون کرد.از آثار سینمایی او می توان از «حاجی واشنگتن» ،۱۳۶۱ «کمال الملک» ،۱۳۶۳ «مادر» ،۱۳۶۸ «دلشدگان» ۱۳۷۰ و.‎.‎. نام برد.و ۱۴ آذر ماه ۱۳۷۵ انالله و انا الیه راجعون.
و :«حالا مثل این که از این سینما هم باید بروم و یا به قول دیالوگ فیلم هایم طعمه دام و صید صیاد شدم و یا می شوم و شاید این پایان عشق است و یا آغاز راه و اگر مرگی هست هیچ گاه چیز ترسناکی نیست. همان طور که در شاهنامه ما هم نبوده و یا به همان نحو که من در فیلم هایم مرگ را ترسیم کرده ام ؛ دلشدگان، مادر و ‎.‎.‎. و حتی در فیلم«مادر» مرگ قبلاً تمرین می شود و من در فیلم هایم پرسوناژهایم را قبل از مرگ تطهیر می کنم. هرچند خداوند عادل است و رحمان و رحیم، ولی من که در این موارد یک آدم عامی و سنتی هستم یا داستان هایم را با مرگ جمع کرده ام و یا بیانیه های مهم. فیلم های من با مرگ به تماشاگر القا شده و شاید همه داستان بشر درمرگ و زندگی خلاصه شود و البته مرگ پایانی برای زندگی نیست. شما غیر از این فکر می کنید » او در سینما همواره در جست وجوی کشف حقیقت بود. حاتمی «فرازبان» زبان عادی و معمولی فرهنگ کوچه بازار است؛ یگانه کار او ساختن قهرمانان از دل فرهنگ مردم و ترویج فرهنگ پهلوانی و مرام معرفت ایرانی بود که گونه ای از جوانمردی بی بدیل است. یادش گرامی باد!

ایمان خداجو

منبع : روزنامه ایران