بررسی اثرات بروموکریپتین و سولپیراید بر روند وابستگی و علایم قطع مصرف مرفین در موش سوری نر

‌● زمینه و هدف:
مطالعات متعددی حاکی از نقش مهم سیستم دوپامینرژیک در بروز تحمل و متعاقب آن وابستگی و بروز علایم قطع مصرف ناشی از مرفین وجود دارد. هدف از اجرای این تحقیق بررسی نقش احتمالی گیرنده های –D۲ با استفاده از بروموکریپتین و سولپیراید (به ترتیب آگونیست و آنتاگونیست این گیرنده) -. بر روند وابستگی به مرفین از یک طرف و همچنین علایم قطع مصرف ناشی از مرفین می باشد.
● روشها:
آزمایشات بر روی ۱۷ گروه ۸ تایی از موشهای سوری نر با محدوده وزنی ۲۰ الی ۲۵ گرم انجام پذیرفت. گروههای مورد مطالعه شامل گروههای کنترل سالین (۱۰ml/kg., i.p.) و حامل داروها (+%۷ V/V DMSO آب مقطر ۱۰ ml/kg, i.p. -)، گروههای دریافت کننده مرفین به تنهایی (۵۰mg/kg, i.p.) یا به همراه بروموکریپتین و سولپیراید (در سه دوز ۴۰mg/kg, i.p.، ۲۰، ۱۰) و گروههای توام درمانی مرفین به همراه هر دو دارو (بروموکریپتین و سولپیراید) بودند .برای مطالعه وابستگی، تزریق داروها یک ساعت بعد از تجویز مرفین به مدت شش روز صورت پذیرفت ولی در مورد تاثیر داروها بر روی علایم قطع مصرف، تجویز داروها فقط در روز آخر (روز ششم) نجام گرفت. سپس در تمامی گروهها، تجویز نالوکسون (۴mg/kg, i.p.) دو ساعت بعد از تزریق مرفین در روز ششم انجام گرفته و به مدت نیم ساعت تعداد پرش و ایستادن روی دو پا شمارش گردید.
● یافته ها:
بررسیها نشان دادند در گروههای دریافت کننده بروموکریپتین، میزان وابستگی به مرفین و علایم قطع مصرف مرفین به صورت معنی داری افزایش می یابد (P<۰.۰۵)، ولی در گروههای کننده سولپیراید تنها علامت ایستادن روی دو پا در آزمون وابستگی تغییر معنی داری نشان داد (P<۰.۰۵). در گروههایی هم که مرفین به همراه بروموکریپتین و سولپیراید دریافت کرده بودند، تغییری در میزان وابستگی به مرفین ایجاد نشد اما در مورد تاثیر بر روی علایم محرومیت، تعداد پرش به طور معنی داری افزایش یافت (P<۰.۰۵).
● نتیجه گیری:
گیرنده های D۲ سیستم دوپامینرژیکی در وابستگی و علایم قطع مصرف مرفین نقش دارند ولی پیش بینی اثر نهایی حاصل از مصرف آگونیست و یا آنتاگونیستهای گیرنده های مزبور پیچیده و اغلب ضد و نقیض خواهد بود.

بهلول حبیبی اصل
داوود احمدی
کامبیز حسن زاده
محمد چرخ پور

منبع : پایگاه اطلاعات علمی