بررسی مقایسه‌ای تطابق نسجی سیلر Roth ایرانی و خارجی و سیلر Apexit بر روی بافتهای زیرجلدی موش

سیلرهای اندودنتیکس از آنجا که به طور مستقیم در تماس با بافتهای زندة پری اپکس قرار می‌گیرند می‌بایست واجد یکسری خصوصیات باشند. از مهمترین ویژگیهای این سیلرها برخورداری از تطابق نسجی بالا با بافتهای همبندی بدن می‌باشد. این مطالعه با هدف تعیین میزان تطابق نسجی سیلر Roth ۸۰۱ ایرانی, Roth ۸۰۱ خارجی و سیلر Apexit در بافتهای زیر جلدی موش و تعیین مناسبترین سیلرها جهت کاربرد بالینی انجام گرفته است. بدین منظور تعداد هشتاد موش نر از نژاد Sprague-Dawley با میانگین وزنی سیصد تا چهارصد گرم انتخاب و به طور تصادفی به چهار گروه بیست تایی تقسیم شدند. در بافت زیرجلدی سطح پشتی گروه یک (کنترل) لولة پلی‌اتیلنی خالی و در گروههای دو تا چهار به ترتیب لوله‌های پلی‌اتیلنی حاوی سیلرهای تازه مخلوط شدة Roth ۸۰۱ ایرانی, Roth ۸۰۱خارجی و Apexit کاشته شد. پس از گذشت چهار,ده, بیست, سی و شصت روز از درمان کاشت, به طور تصادفی از هر گروه چهار موش انتخاب و مقاطع بافتی تهیه شده از آنها در زیر میکروسکوپ نوری مورد بررسی هیستوپاتولوژیک قرار گرفت. نتایج حاصل از مشاهده میکروسکوپی مقاطع بافتی توسط یکی از استادان گروه آمار با نرم افزار SPSS مورد تحلیل آماری قرار گرفتند. از آنالیز آماری Kruskal-Wallis و Mann-Whitney برای تجزیه و تحلیل یافته¬های کیفی به دست آمده استفاده شد.
این مطالعه نشان داد که سیلر Roth خارجی دارای بیشترین و سیلر Roth ایرانی دارای کمترین تطابق نسجی می‌باشد و کاربرد سیلر Apexit که تطابق نسجی کمتری نسبت به Roth خارجی دارد برای موارد خاصی از جمله کانال‌های پرفوره, شکستگیهای ریشه, ضایعات تحلیلی یا اپکس باز توصیه می‌گردد.

محمد ضرابیان
مسعود یاوری

منبع : پایگاه اطلاعات علمی