گناهکار به دلیل سوء‌ظن - GUILTY BY SUSPICION

سال تولید : ۱۹۹۱
کشور تولیدکننده : امریکا
محصول : برادران وارنر
کارگردان : اروین وینکلر
فیلمنامه‌نویس : اروین وینکلر
فیلمبردار : میکائیل بالهاوس
آهنگساز(موسیقی متن) : جیمز نیوتن هوارد
هنرپیشگان : رابرت دنیرو، آنت بنینگ، جرج ونت، پاتریشا وتیگ، سام وانامیکر، لوک ادواردز، کریس کوپر، بن پیاتزا، مارتین اسکورسیزی
نوع فیلم : رنگی، ۱۰۱ دقیقه


ـ سال ۱۹۵۱، ̎دیوید مریل̎ (دنیرو)، کارگردان موفق هالیوودی سخت در تدارک فیلمی است که می‌خواهد برای فاکس قرن بیستم بسازد. او به یک مهمانی در خانهٔ دوست فیلمنامه نویسش، ̎بانی باکستر̎ (ونت) می‌رود. مهمانی با دعوای زوج ̎دوروتی̎ (وتیگ) و ̎لاری̎ (کوپر) بر سر مسئله شهادت ̎لاری̎ در کمیتهٔ بررسی فعالیت‌های ضد امریکائی به هم می‌ریزد. روز بعد ̎داریل ف. زانوک̎ (پیاتزا) به ̎دیوید̎ می‌گوید که او می‌تواند با دادن چند اسم، نام خود را از فهرست سیاه کمیته پاک کند. ̎دیوید̎ مخصوصاً وقتی نام ̎بانی̎ را در فهرست می‌بیند از این کار خودداری می‌کند. او خیلی زود می‌فهمد که ̎زانوک̎ او را از کار فیلم کنار گذاشته و دیگر هم نمی‌تواند کاری پیدا کند. ̎دیوید̎ و همسر سابقش، ̎روت̎ (بنینگ)، به فاکس فراخوانده می‌شوند تا دربارهٔ ̎دوروتی̎ توضیح بدهند. شوهرش او را متهم کرده که کمونیست است و لیاقت مادر بودن را ندارد و بچه را برده است. ̎دیوید̎ با ̎لاری̎ درگیر می‌شود و او را بیرون می‌اندازند. ̎دیوید̎ کاری را که در کمپانی ر.ک.ا. به دست آورده هم از دست می‌دهد و ناچار به فروش خانه‌اش می‌شود. ̎بانی̎ از او خواهش می‌کند که اجازه دهد نامش را در فهرست کمیته بیاورد. ̎زانوک̎ دوباره با پیشنهاد همکاری جلو می‌آید، اما ̎دیوید̎، از لو دادن دوستانش خودداری می‌کند. او هنگام ترک اتاق می‌شنود که ̎بانی̎ از پاسخ دادن به سئوالاتی که او را در مظان اتهام قرار می‌دهند. خودداری می‌کند.
ـ وینکلر تهیه کنندهٔ سابق (گاو خشمگین اسکورسیزی، ۱۹۷۹ و چند فیلم از مجموعهٔ راکی) این نخستین فیلم خود را دربارهٔ فهرست سیاه هالیوود می‌سازد. جای تعجبی نیست که محاسن فیلم مربوط به تهیه‌کنندگی آن می‌شود: دورانی که به خوبی بازسازی شده (با فیلمبرداری عالی بالهاوس)، بازیگران خوبی که بشود دست مزدشان را پرداخت و روایت سر راست قصه. گناهکار ... مثل هر فیلم جایزه بگیر خوبی، تهور خود را در فاش کردن بی‌عدالتی‌هائی که دیگر تمام شده و رفته، نشان می‌دهد. این فیلم هم مثل بقیهٔ فیلم‌های مربوط به دوران مکارتی، دربارهٔ کمونیست‌هائی که به کل کار خود را از دست دادند، نیست و بیشتر به آدم‌های حاشیه‌ای می‌پردازد. بعضی از منتقدان فیلم را کافکاوار و از نظر اخلاقی مبهم توصیف کرده‌اند، اما هیچ ابهام اخلاقی و ویژگی کافکاواری در این فیلم مشاهده نمی‌شود. در واقع هیچ نکتهٔ تاریکی در حقانیت ̎مریل̎، صلاحیت آزادی خواهانهٔ فیلم را خدشه‌دار نمی‌کند. ونت و وانامیکر بازی‌های خوبی را ارائه می‌‌دهند اما بار دیگر یک تهیه کننده جدیت در کار را با جدی بودن موضوع اشتباه گرفته و احساس کرده که نیت خوب می‌تواند جانشینی برای فقدان بداعت در سرگرم‌کنندگی باشد.