بوسانوا

امریکای لاتین دنیای ضرباهنگ‌های پر انرژی و زیبا می‌‌باشد و بوسانوا (Bossa nova) یکی از آشناترین این ریتم‌ها برای ایرانی‌ها است. بوسا نوا ریتمی است که معمولاً با سرعت معتدل – نه کند و نه تند – اجرا می‌شود، این ریتم که ریشه در فرهنگ غنی برزیل دارد در حدود سالهای ۱۹۵۰ هنگامی که تغییرات سیاسی وسیعی در کشور برزیل رخ داد و اقتصاد این کشور رو به شکوفایی گذاشت، به تدریج جایگزین ریتم قدیمی تر سامبا شد. بوسا نوا که به زبان پرتقالی به معنی "جریان تازه" می‌‌باشد بیتشر مورد توجه طبقه متوسط و بالای جامعه در برزیل قرار گرفت. به تدریج بوسانوا از حالت ضربی خارج شد و به شکل موسیقی تبدیل شد، شکلی از موسیقی که در کرانه‌های ریو دو ژانیرو توسط مردم خوشگذران اجرا و مورد استقبال قرار گرفت، به همین علت این سبک از موسیقی اغلب توسط اقشار کم درآمد مورد انتقاد قرار می‌‌گیرفت. اگر به متن ترانه‌هایی که در موسیقی به سبک بوسانوا در آن مقطع زمانی اجرا می‌‌شد توجه کنیم خیلی ساده می‌توان موضوع آنها را به چند دسته تقسیم کرد؛ عشق، زنان زیبا کناره‌های دریا. موضوعاتی که بیشتر نمایش دهنده یک زندگی مرفه می‌‌باشند تا زندگی مردم عادی. درست در نقطه مقابل، سامبا (Samba) قرار دارد که به موضوعات مربوط به زندگی مردم متوسط جامعه می‌‌پردازد.
قطعه دختری از ایپانما (The Girl from Ipanema) که جزو استانداردهای جاز نیز می‌‌باشد نمونه‌ای از این سبک از موسیقی می‌‌باشد که آوازه آن به خارج از مرزهای برزیل نیز کشیده شد. موضوع این ترانه راجع به دختر زیبایی است که در سواحل ایپانما قدم می‌‌زند و دلبری می‌کند. این ترانه از نخستین نمونه‌های بوسانوا بود که با هارمونی جاز ترکیب شد و ضرباهنگ آن بیشتر به سامبا نزدیک می‌‌باشد. هنگامی که در سال ۱۹۶۴ در برزیل کودتای نظامی شکل می‌گیرد، مردم از سبک ترانه‌های بوسانوا برای کنایه زدن به وضعیت اقتصادی رو به بجران و وضعیت بد اجتماعی برزیل استفاده میکردند. به این سبک از موسیقی، بوسانوای نسل دوم گفته می‌شود.
از حدود سالهای ۱۹۶۰ به بعد بوسانوا بطور رسمی وارد موسیقی جاز شد بگونه‌ای که امروزه این سبک موسیقی (یا ریتم) بیشتر در محدوده جاز مطرح می‌شود. نسل دوم بوسانوا تغییرات اساسی کرد، مضامین آن بیشتر حالت ملی گرایی پیدا کرد و اغلب ترانه‌های آن سعی در اعلام تنفر از حکومت نظامیان داشت. در این نوع جدید از موسیقی بوسانوا استفاده از سازهای محلی بیشتر رواج پیدا کرد تا به نوعی خود را به تاریخ برزیل – و نه به نشانه‌های فرهنگ غربی یا امریکایی - بیشتر وابسته نشان دهد (برای نمونه استفاده بیشتر از سازهای کوبه‌ای و سازهای بادی کوچک مانند فلوت). به این ترتیب مشاهده میکنید که چگونه شرایط اجتماعی می‌تواند بر روی هنر تأثیر گذاشته و مضامین هنری را تغییر دهد.

منبع : مطالب ارسال شده