کثیف ترین بازی سیاسی

آلوده شدن اجلاس گفتگوی ادیان به بازی های سیاسی یعنی تلاش برای سازش با رژیم صهیونیستی کثیف ترین بازی است که توسط مثلث شوم صهیونیسم ارتجاع عرب و سازمان ملل صورت گرفته است . روزهای آخر هفته گذشته شاه عبدالله و تنی چند از سران عرب به همراه شیمون پرز رئیس رژیم صهیونیستی رئیس جمهور درحال کناره گیری آمریکا و سران چند کشور دیگر از جمله نخست وزیر انگلیس در یک اجلاس که تحت عنوان گفتگوی ادیان در مقر سازمان ملل در نیویورک برگزار شد شرکت کردند و قبل از آن دبیرکل سازمان ملل ضیافت شامی با حضور رئیس رژیم صهیونیستی و شاه عربستان برگزار کرد که اعتراضی شدید ملت های مسلمان و عرب را برانگیخت .
بان کیمون دبیرکل سازمان ملل ضمن اشاره به اعلام آمادگی سران ۶۵ کشور برای سخنرانی در اجلاس گفتگوی ادیان گفت : شاهان عربستان و اردن و بحرین امیر کویت روسای جمهور آمریکا فنلاند پاکستان رژیم صهیونیستی و لبنان و نخست وزیران انگلیس قطر مراکش امارات جیبوتی و مصر در این اجلاس حضور دارند. وی در تشریح هدف این اجلاس گفت : ارتقای تفاهم متقابل و پرداختن به تمام اختلاف نظرها در حوزه های سیاسی و دینی هدف این اجلاس است . وی اغراض سیاسی برگزار کنندگان این اجلاس را انکار نکرد و گفت : « امیدوارم این نشست همچنین یک فضای مطلوب و مناسب برای پرداختن به اختلافات در زمینه مسائل سیاسی را ایجاد کند » . وی این نکته را هم گفت که : « تمام تلاش خود را برای حفظ فرصت ها بکار خواهم بست و برای ارتقای تفاهم بین اعراب و اسرائیل تلاش خواهم کرد » .
اجلاس گفتگوی ادیان که عبدالله شاه عربستان در بهار گذشته وعده آنرا داد و با برگزاری اجلاس بین المللی گفتگوی مذاهب اسلامی در مکه به عنوان مقدمه گفتگوی ادیان آنرا آغاز کرد اکنون کاملا از مسیر خود منحرف شده و به یک بازی سیاسی کثیف تبدیل گردیده است . آنچه در روزهای آخر هفته گذشته در نیویورک رخ داد کاملا مشخص کرد که اجلاس مورد نظر شاه عبدالله از ریشه فاسد و منحرف بوده و آنچه او با ولخرجی های ویژه آل سعود در اسپانیا و نیویورک برگزار کرده اجرای یک طرح صهیونیستی است که با هدف به سازش کشاندن کامل اعراب و رژیم صهیونیستی برنامه ریزی شده و مثلث شوم « صهیونیسم ارتجاع عرب و سازمان ملل » مشترکا اجرای آنرا برعهده دارند. توجه به نقش هر یک از سه ضلع این مثلث شوم می تواند این واقعیت تلخ را آشکارتر نماید.
۱) رژیم صهیونیستی بعد از شکست سختی که در جنگ ۳۳ روزه لبنان از حزب الله متحمل شد به بازسازی روحیه خود نیاز شدید دارد. آمریکا چه بوش کوچک و چه اوباما به سران رژیم صهیونیستی برای ترمیم روحیه درهم شکسته شان وعده هائی داده اند که قرار است بخشی از این وعده ها از طریق عادی سازی رابطه این رژیم با اعراب انجام شود. کار بوش کوچک که تمام است هرچند مقدمات این طرح توسط وزیرخارجه او کاندو لیزا رایس که بطور متوسط تقریبا هر ماه یک سفر به منطقه خاورمیانه داشت فراهم شد. اوباما هم در سفری که قبل از انتخاب شدن به ریاست جمهوری آمریکا به فلسطین اشغالی داشت به سران رژیم صهیونیستی قول داد همین خط را دنبال کند و هرکاری که از عهده او برای بازسازی روحیه آنها برآید انجام دهد. اشاره سید حسن نصرالله که گفت : « به اوباما تکیه نکنید تا دچار سرخوردگی نشوید » ناظر به این واقعیت است که او نیز راه سلف خودرا ادامه خواهد داد و در چارچوب نظام سلطه تغییر مهره ها چیزی را تغییر نمی دهد حتی اگر شعار بعضی از آنها « تغییر » باشد.
۲) هزینه های برگزاری اجلاس نیویورک را شاه عربستان از کیسه گشاد بیت المال مسلمین تامین کرده است . شاه عبدالله علاوه بر این ولخرجی های دیگری نیز از قبیل تامین هزینه چرب کردن سبیل دبیرکل سازمان ملل برای دلالی های لازم و به صورت ظاهری و صوری میزبان این اجلاس شدن کرده است . بان کیمون از کارمندان دست چندم سازمان ملل بود که چون به دلیل پائین بودن وزن سیاسی قابل خرید بود با تبانی قدرت های مسلط بر سازمان ملل برای دبیرکلی این سازمان در نظر گرفته شد تا در مواقع لازم آلت فعل همین قدرت ها شود و با خرج کردن اعتبار سازمان ملل نیازهای آنها را برآورده سازد.
۳) سازمان ملل براساس اصول اولیه و بنیادین خود یک نهاد بین المللی متعلق به ملت هاست . چنین سازمانی باید از ملت های مظلوم حمایت کند و علیه قدرت های ظالم و سلطه گر موضعگیری نماید. این سازمان برخلاف فلسفه وجودی خود از آغاز به وسیله ای برای پا گرفتن و رسمیت یافتن رژیم غاصب صهیونیستی در قلب جهان اسلام و در سرزمین فلسطین که متعلق به ملت فلسطین است عمل کرد. بعد از این اقدام خلاف موازین بین المللی باز هم سازمان ملل برای حفظ رژیم غاصب صهیونیستی همواره بازیچه قدرتهای سلطه گر بود و اعتبار خود را برای تامین خواسته های نامشروع آنها خرج کرد. نهادی که ذاتا باید مدافع ملت های مظلوم باشد در برابر جنایات رژیم صهیونیستی علیه ملت فلسطین سکوت می کند و هر جا قدرت های استعماری لازم بدانند به نفع این رژیم وارد عمل می شود و درعین حال دبیرکل آن سخن از تلاش برای « ارتقای تفاهم میان اعراب و اسرائیل » به میان می آورد!
اجلاس گفتگوی ادیان اگر واقعی باشد باید یهودیان ضد صهیونیستم که در جهان از جمله در خود آمریکا فراوان هستند به نمایندگی از دین یهود در آن شرکت کنند نه رئیس رژیم صهیونیستی که یهودیان واقعی از او و رژیمی که او رئیس آنست نفرت دارند. در سازمان ملل نیز یکی از مشکلات اینست که دبیرکل آن فرد ضعیفی است که آلت فعل قدرت های استعماری است و از خود اراده ای ندارد. این مجموعه هنگامی که با دلارهای نفتی آل سعود گره بخورند اجلاسی پدید می آید که به نام ادیان برگزار می شود ولی کاملا در جهت خلاف مسیر ادیان و برای بدنام کردن ادیان الهی عمل می کند. اجلاسی که سخنران افتتاحیه اش رئیس رژیم غاصب و جنایتکار صهیونیستی باشد و از شاه عربستان تمجید کند نتیجه ای غیر از توصیه به سازش با صهیونیست های جنایتکار و نادیده گرفتن حقوق ملت مظلوم فلسطین نخواهد داشت .
شاه عربستان با این اقدام خود را از چشم همه مسلمانان جهان انداخته و آل سعود را به لبه پرتگاه خطرناکی سوق داده است . از این پس هیچکس برای شعارهای شاه عبدالله در هیچ زمینه ای از جمله شعار گفتگوی مذاهب و ادیان کمترین ارزشی قائل نخواهد شد. البته ملت های مسلمان در برابر این خیانت ساکت نخواهند نشست و به وظایف خود عمل خواهند کرد و صد البته رژیم صهیونیستی نیز مفلوک تر از آنست که با این قبیل ترفندها بتواند خود را از سقوط و فروپاشی نجات دهد. آل سعود با این اقدام کثیف سرنوشت خود را با سرنوشت رژیم صهیونیستی گره زده و هر دوی آنها اکنون در لب پرتگاه قرار دارند.

منبع : روزنامه جمهوری اسلامی