۱۳ فروردین ـ ۲ آوریل ـ ایران ۱۶ روز بدون روزنامه!

۱۴ فروردین ۱۳۸۴ روزنامه ها در ایران پس از ۱۶ روز تعطیل بودن، كار عادی خود را از سر می گیرند. همگان از این كه روزنامه های تهران در شماره های پنجشنبه ۲۷ اسفند۱۳۸۳ خود نوشته بودند كه تا ۱۴ فروردین( به مدت ۱۶ روز) تعطیل خواهند بود تعجب كرده بودند. می دانیم كه چنین تعطیلاتی در سایر كشورها سابقه ندارد زیرا كه «خبر» و اطلاع رسانی تعطیل بردار نیست. در كشورهای پیشرفته، روزنامه ها در طول سال، هر روز منتشر می شوند.برخی روزنامه ها در آمریكا ممكن است در زادروز مسیح( كریسمس ) منتشر نشوند.
روزنامه برای ملل دیگر به منزله آب و نان است و مردم به خواندن روزانه و منظم آن احساس نیاز می كنند و بدون داشتنش در هر روز، همانند كسی كه گمشده دارد كلافه می شوند. روزنامه خواندن یك عادت است كه ترك آن دشوار و به گذشت طولانی زمان نیاز دارد. چون این احساس در ایرانیان كه ۱۶ روز روزنامه نداشتند بروز نكرده معلوم می شود كه روزنامه هایشان واقعی(حرفه ای) نیستند و نیاز مردم را برآورده نمی سازند كه از نبودشان احساس كمبود و نیاز كنند و برایشان فرق ندارد كه روزنامه باشد و یا نباشد. به علاوه، این تعطیلی اصطلاحا «ماراتن» ثابت می كند كه روزنامه ها در ایران امروز سود مالی چندانی عاید ناشر نمی سازند كه نگران عدم انتشار باشد و یا در این زمینه دلسوزی داشته باشد. این روحیه و روش روزنامه نگاری در ژورنالیسم جهان بی سابقه است.
اگر مروری بر پرونده روزنامه های موجود ایران بشود كه در بایگانی اداره مطبوعات داخلی موجودند این نتیجه به دست می آید كه ناشران این روزنامه ها عموما از اهل این حرفه نیستند. این روزنامه ها عمدتا مصادره ای، دولتی و یا وابسته به احزاب و جناحها هستند. بنابراین هدف اصلی آنها چیزی دیگر است و لذا نمی توان انتظار داشت كه به ژورنالیسم اصیل و اصول و قواعد آن وفاداری كامل داشته باشند.
قانون مطبوعات سال ۱۳۶۴ ( كه در زمان وزارت محمد خاتمی تدوین و تصویب شده است) و اصلاحیه آن عملا بسیاری از روزنامه نگاران حرفه ای وطن را مانع از داشتن روزنامه می شود كه عامل عمده ضعف ژورنالیسم ایران بعد از انقلاب است. اگر به یك روزنامه نگار حرفه ای پروانه نشر روزنامه بدهند برای حفظ سرمایه اش هم كه شده باشد روزنامه خوب منتشر می سازد و وارد درد سر نمی شود كه سرمایه اش از دست برود و ....
طبق قانون مطبوعات مصوب سال۱۳۶۴ و اصلاحیه آن، به جای تحقیق درباره صلاحیت حرفه ای متقاضی انتشار نشریه که ضامن خوبی نشریه و اعتلای ژورنالیسم وطن است، به تحقیقات محلی درباره رفتار متقاضی در خانه و کوچه پرداخته می شود و نظر وزارت اطلاعات و دادگستری درباره او استعلام می شود!.

منبع : تاریخ ایران و جهان در این روز