پرواز به دنیای عشق

عشق را می توان یک باور درونی و علاقه‌ی شدید و یا دوست داشتنی مفرط و یا دلبستگی و یا شیفتگی خاص نسبت به معشوق دانست. معشوق در این جا به کسی گفته می شود که عاشق به آن عشق می ورزد. به طوری که این مفاهیم از واژه عشق نیز پیداست . چه اینکه عشق ترکیبی است از سه حرف به طوری که این مفاهیم.
عین به معنی علاقه، شین به معنی شدت و قاف به معنی قلب. که روی هم رفته می توان مفهومی بنام علاقه‌ی شدید قلبی را از این واژه برداشت کرد. عشق از دیدگاه ادبا نیز مورد توجه و تمجید قرار گرفته است. بطوریکه محمد علی بهمنی غزل سرای معاصر می سراید:
عشق چشمی‌ست که گاه
خود را به کوری می زند
تا از خیابان عبورش دهی
بی که بدانی عبورت داد
و یا بیت معروف ذیل:
عاشقم دیوانه ام از خود ندارم خانه ای
عاشقان کی خانه دارند، دل مگر دیوانه ای
آری عشق در مفاهیمی مختلف و متنوع مورد توجه و تامل عاشقان قرار گرفته است. و در واقع دریای بیکرانی است که ساحل ندارد. ولی باید گفت که عشق واقعی و حقیقی با اینکه با این همه تعابیر بیان می گردد، اماهمیشه یکتایی است در حضور جمع. ما عشق را در هر زیبایی و حتی در زشتی ها نیز مشاهده می کنیم. بنابراین علاوه بر اینکه جایگاهی بس وسیع و مغتنم دارد، نوع الا نواع هم هست و به صور مختلف نیز ظاهر میشود، ولی در هر حال در یکرنگی آن تردیدی نیست.
لذا باید اذعان داشت که عشق در چند زاویه مورد بحث است. ابتدا در نگاه عامه‌ی مردم است که عشق را به دو نوع و حالت تعریف می کنند: یکی عشق زمینی و آن دیگر عشق الهی است.
ولی در نگاه خواص اینگونه نیست. چه اینکه اگر عشق به معنی علاقه و دلبستگی و معانی ای باشد که در تعریف واژه عشق عنوان گردید، بی شک این علاقه و دلبستگی تنها به یک موجود مرتبط نمی گردد. بلکه بستگی به نوع علاقه‌ی افراد هم دارد. و البته چه بسا عشق های زمینی ای که منجر به عشق الهی می شوند و یا بهانه ای در جهت رسیدن به عشق واقعی جلوه می نمایند.
گل واژه گل، حرف دل ما نبود
این هم بهانه ای بود، تا بلبل کند گل
نتیجه اینکه عشق از نگاه خواص هم به همان عشق زمینی و عشق الهی تقسیم می شود، با این تفاوت که تنها محدود و مرتبط به دایره بشر شود. عشق زمینی فراتر از این مسائل است و عشق الهی نیز نه در یک زاویه که در زوایای مختلف و به انحای متفاوت ظاهر می شود، که باید گفت پرواز در دنیای عشق به همین سادگی ها میسر نیست، بلکه مشکلات فراوانی در این پرواز باید پشت سر نهاد. لذا بشر به طور ذاتی و بصورت بالقوه با عشق همراه و همزاد است و جهان مادی با زیباییهای خاص خود نیز بهترین محل امتحان در جهت قدرت نمایی عشق می باشد و وظیفه این عشق این است که بتواند در مقابل این زیبایی ها شایستگی خود را به تصویر کشاند.

عابدین پاپی

منبع : مطالب ارسال شده