به یاد آیینه ارزش ها

یکی از ویژگی های رهبران، بویژه در سطح کشورها و جوامع، جامع بودن شخصیت آنهاست. در این حالت دایره نفوذ آنان بسی گسترده می شود و دامنه بیشتری از انسان ها را تحت تاثیر خود قرار می دهد. جامعیت شخصیت انسان ها، و از جمله رهبران جامع، معمولا باعث می شود که انسان ها، هر یک بعدی از ابعاد و وجهی از وجوه شخصیت آنان را برجسته ببینند و از دیگر وجوه غافل بمانند. مصداق بارز چنین وضعیتی را می توان در شناخت ناقص ما از شخصیت جامع رهبران الهی، یعنی پیامبران و ائمه مشاهده کرد.
امام نیز رهبر و انسان جامعی بود که عمدتا در جامعه ما بعد سیاسی او در به صورت آشکار در معرض دید و قضاوت همگان بوده است. بدین جهت درونمایه روحی شخصیت معنوی و روح لطیف و عاشق و حق جوی او در ذهن و ضمیر همگان ننشسته است. همین شخصیت معنوی است که در نامه های عاشقانه و عارفانه خصوصی ایشان رخ می نماید و وقتی جلوه ای از آن نگرش در تفسیر سوره حمد بر صفحه تلویزیون، از پرده برون می افتد و شاهد بازاری می شود، حتی هم صنفان و همتایان را تاب تحمل نمی ماند و بسرعت محاق پرده نشینی در پیش می گیرد. همین شخصیت معنوی است که در اشعار و غزلیات عارفانه و عاشقانه او حکایت و صبغه رندی و نظربازی می یابد و خرقه تزویر می سوزد. همان است که بسامد من و منیت را در کلمات پرشمار او به کمترین حد ممکن رسانده است. همان است که زندگی روزمره او را نه از حد متعارف و معمول خارج نکرده، که در حداقل زی طلبگی نگاه داشته است. همان است که فرزندان و منسوبان او را، با نهی مستقیم او، از اشغال پست های مهم دولتی بازداشته است. همان است که باعث می شود که فهم و درک و حتی تدریس فلسفه صدرا و عرفان ابن عربی را تا مرزهای بسیار واجد شود، اما به آن ننازد و در بند آن نماند و به تعبیر خودش، جان را زمینگیر نکند. همان است که باعث می شود او قبل از این که چیزی بگوید یا از دیگران بخواهد، خود یافته و عمل کرده باشد.... و همان روح معتدل و مستقیم است که آنچه را در جان او می گذرد به عمل او درمی آورد و سپس در زبان او ظاهر می کند. و این همه فضیلت، هنوز هم در محاق جامعیت و معاصرت شخصیت او از نظرها پنهان مانده و کاویده نشده است، در حالی که عملا به تجلی آثار چنین فضائلی نیازمندیم.
مـــــــــــاییم و یکی خرقه تزویر و دگر هیچ
در دام ریـــــــــــا، بسته به زنجیر و دگر هیچ
خودبینی و خودخواهی و خودکامگی نفس
جان را چو "روان" کــــرده زمینگیر و دگر هیچ
در بـــــــــــــــارگه دوست، نبردیم و ندیدی
جــــــــز نامه سربسته به تقصیر و دگر هیچ
بگزیده خــــــرابات و گسسته ز همـــه خلق
دل بستـــــــــه به پیشامد تقدیر و دگر هیچ
درویش کـــــه درویش‏صفت نیست، گشاید
بر خلق خــــــــــــــدا دیده تحقیر و دگر هیچ
صـــــــــوفی که صفاییش نباشد، ننهد سر
جز بر در مــــــــرد زر و شمشیر و دگر هیچ
عالـــــــــــم که به اخلاص نیاراسته خود را
علمش به حجــابی شده تفسیر و دگر هیچ
عــــــــارف که ز عرفان کتبی چند فراخواند
بستــــه است به الفاظ و تعابیر و دگر هیچ

http://mgt.blogfa.com/۸۷۰۲.aspx

منبع : مطالب ارسال شده