مشروطه شهاب نبود

مشروطه شهاب نبود. مشروطه ستاره بود. با طلوع خورشید ناپدید شد. اما ستاره كی نابود می شود؟ مشروطه آغازی بود با وقفه ای طولانی. راهی كه امروز دوباره باید از سرگرفته شود. همیشه بین افراط و تفریط راهی بوده است هموار. راهی همیشه موفق. راه اعتدال. راه مشروطه راه هموار بود. خورشید همیشه غروب می كند. و ستاره نمایان خواهد شد. ما باید راه هموار را برگزینیم. راه صعب را پیمودن هرچند شجاعانه است ولی ناپایدار نیز هست. مشروطه كشك و هویج نبود. ولی نقطه اشتراكی با اینها داشت. خواصی كه علم تاكنون آنها را كشف نكرده. این قصه نیست، عین تاریخ است. بریتانیا مردمی زیرك داشت در سرزمینی كه خورشید در آن غروب نمی كرد. آنان اندیشیدند سالیان بعد را كه به مادربزرگ نیازمندند. فرانسه اما مردمی شجاع داشت. مردمی كه از مرگ هراسی نداشتند. مردم همیشه پیروزند. اما در روز پیروزند نه آینده. آینده از آن اندیشه گران است نه شجاعان. بریتانیا در صلح و آتش است امروز مانند سالیان پیش.
ملكه در آتش نیاز است برای میانجیگری. فرانسه اما همیشه در آتش است. و فرانسه ملكه ندارد. اندیشه دارد، آغازین احزاب دنیا را دارد ولی ساكن مانده است. ما از این میان مغزهایمان را گچ گرفته به گوش بودیم تا نسخه بریتانیای كبیر را اجرا كنیم. بریتانیا در آینده موفق است و ما می دانستیم. بریتانیا اما زیرك بود. بیش از آن كه ما با مغزهای گچ گرفته مان بپنداریم. و با نقشه او از مشروطه غیرمشروطه ای ساختیم تا غیرقابل اجرا سازیمش. فرمان، فرمان بریتانیای كبیر بود و مشروطه ممنوعه شد. بریتانیا رقیبی برای آینده نمی خواست. و او آینده را می دید. و ما حتی سال ها بعد هم با هیجان های به اوج رسیده جوانی از درك آینده عاجز بودیم.
ماورا فراهانی

منبع : روزنامه شرق