شهر امبر City of Ember

▪ کارگردان: جیل کنان.
▪ فیلمنامه: کارولاین تامپسون بر اساس کتاب جین دوپراو.
▪ موسیقی: اندرو لاکینگتون.
▪ مدیر فیلمبرداری: ژاویر پرز گروبه.
▪ تدوین: آدام پی. اسکات، زیک اشتینبرگ.
▪ طراح صحنه: مارتین لاینگ.
▪ بازیگران: بیل مورای[شهردار امبر]، تیم رابینز[لوریس هارو]، سائوریس رونان[لینا میفلیت]، مارتین لاندو[سول]، مکنزی کروک[لوپر].
▪ ٩٥ دقیقه.
▪ محصول ٢٠٠٨ آمریکا.
▪ ژانر: ماجرایی، خانوادگی، فانتزی.
شهر امبر و شهردار آن برای نسل های آینده دنیایی زیبا و روشن خلق کرده اند. اما اصلی ترین و قوی ترین ژنراتور شهر دچار مشکل شده و تمام لامپ های بزرگ شده شروع به روشن و خاموش شدن کرده اند.
لینا میفلیت و دون هارو، دو نوجوان تصمیم به دنبال سرنخ های موجود برای گشودن راز قدیمی شهر می شوند. هدف آنها کمک به خروج اهالی شهر قبل از خاموش شدن همیشگی لامپ هاست ...
● چرا باید دید؟
جیل کینان را دو سال قبل با خانه هیولا شناختیم. انینمیشنی بدیع که در کنار پول ساز بودنش، موفق به جلب توجه منتقدان نیز شد. شهر امبر که بر اساس منابع موجود نام آن ریشه ای مجاری دارد و به معنی شهر مردان یا کارگران است، دومین فیلم این کارگردان ٣٢ ساله انگلیسی است که نتوانسته موفقیت فیلم قبلی را تکرار کند.
شهر امبر با وجود داشتن بودجه ای متواضعانه-٣٨ میلیون دلار- و بازیگرانی مشهور نتوانسته بیش از ١٠ میلیون دلار در اکران آمریکا به دست آورد. چیزی که با توجه به پیشینه فیلم های این چنینی در سال های اخیر غیر منتظره بود و گمان می رفت با حضور بازیگر نوجوان فیلم کفاره و همکار فیلمنامه نویس تیم برتون در ادوارد دست قیچی، عروس مرده در پروژه توفیق نصیب سازندگان فیلم شود.
شهر امبر مطابق معمول فیلم های نوجوانان به موضوع شجاعت می پردازد و در ادامه موج ارباب حلقه ها و نارنیا-با کمی مسامحه هری پاتر- ساخته شده است.
بدیهی است که پولساز بودن این پروژه ها باعث شد تا اغلب استودیوها در جدول تولید آینده خود جایی برای فیلم های پر خرج مخصوص نوجوان ها که از کتاب های مشهور اقتباس شده، بگنجانند.
شهر امبر قرار بوده فرمول موفقیت آن فیلم ها را تکرار کند: دو نوجوان دنیایی سحرآمیز ورای دنیای یکنواخت خود کشف می کنند. یعنی دعوت بنده و شما به شرکت در یک ماجرای مهیج که از نظر بصری نیز خوب پرداخت شده و پر از جانوران ساخته شده با رایانه است و ....
اما، گویا شباهت قصه با فیلم های علمی تخیلی دهه ١٩٦٠ و ٧٠ آمریکایی مانند فرار لوگان، سیاره میمون ها و تی اچ ایکس ١١٣٨ در زمینه گریز از مدینه های فاضله کسالت بار به مذاق نوجوان ها خوش نیامده است. چون هدف سازندگان فیلم جذب تماشاگران مقطع سنی ٨ تا ١٠ ساله بوده و بدیهی است که فیلمی با موضوعی پسا آخر زمانی نتواند از سوی آنان پذیرفته یا هضم شود.
با این حال نمی شود از بازی های خوب شخصیت های اصلی و حال و هوای خلق شده ستایش نکرد. کینان موفق شده اقتباسی خوب به نمایش بگذارد، فقط نیازمند بازاریابی مناسبی است تا آن را برای نوجوان های بالای ١٥ سال به نمایش بگذارد.
اگر فرزندی در این سنین دارید، دیدن این فیلم را به او توصیه کنید و اگر خجالت نمی کشید خودتان هم به همراه او به تماشای آن بنشینید. شاید بیش از فرزندتان از فیلم لذت ببرید. بعید نیست!

امیر عزتی

منبع : موج نو