فاینانس ها کجا رفته اند؟

حل معضلی که ۵۰ هزار هکتار بافت فرسوده کشور، به بار آورده است، موضوعی است که به اعتقاد بسیاری از کارشناسان اقتصادی، مستلزم صرف هزینه‌های‌ گزاف از سوی مردم و مسئولان کشور است. بازسازی و نوسازی تمام بافت‌های فرسوده کشور در حال حاضر بیش از ۵۰۰ هزارمیلیارد تومان بودجه نیاز دارد که رقمی معادل استفاده کامل از بودجه عمرانی کشور به مدت ۵ سال و استفاده کامل از بودجه ۷ تا ۸ هزار میلیارد تومانی شهرداری‌های سراسر کشور به مدت۷۰ سال، استفاده دو سال و نیم از کل بودجه ۲۰۰ هزارمیلیارد تومانی تولید ناخالص داخلی، استفاده ۱۲ ساله از ۴۲ هزار میلیارد تومانی که در دوران شکوفایی سهام در سال ۸۶ رد و بدل شده بود، استفاده ۹ ساله از کل سرمایه‌گذاری ۵۴ هزار میلیارد تومانی کشور و استفاده سه سال و نیمی از ۱۴۸ هزار میلیارد تومان نقدینگی که در سال ۸۵ در اختیار مردم، است.
با این تفاسیر، به نظر می‌رسد که نوسازی بافت فرسوده در کشور به بودجه‌‌ای بسیار بالا نیازمند است که دولت به تنهایی نمی تواند از تامین آن برآید چرا که دولت مجبور است در سایر پرو‍ژه های عمرانی نیز بودجه‌ای را هزینه کند و به نوعی تزریقی متعادل از بودجه را در کشور داشته باشند.
در این بین به نظر می‌رسد که حل معضل اقتصادی بافت فرسوده، علاوه بر کمک هایی که دولت باید در این راستا اعمال کند، به کمک های مردمی و همچنین کمک های مالی خارجی نیز نیاز دارد. چرا که بر اساس آمار، برای نوسازی هر هکتار از بافت فرسوده با فرض مشارکت حذف قیمت زمین و تنها به منظور ساخت و ساز ساختمان‌ها،‌ معابر و جوی‌ ۱۰ میلیارد تومان هزینه صرف می شود.
در این راستا در زمان دولت اصلاحات،‌ بودجه ای معادل ۳۰۰ میلیون دلار،‌ به عنوان فاینانس دریافت شد که در همان زمان به ساخت و ساز و نوسازی در بافت فرسوده، صرف شد. این فاینانس توانست حرکت های نوینی در عرصه نوسازی بافت فرسوده را پایه گذاری کند و مسئولان شهری را به حل بخشی از معضل بافت فرسوده امیدوار کند.
این روند نشاندهنده آن است که سرمایه گذاران خارجی تا چند وقت پیش آمادگی لازم و کافی به منطور سرمایه گذاری در ایران را داشتند و با میل و رغبت فراوان به این کار مشغول بودند. اما حال چه دلیل یا دلایل داخلی و بین المللی باعث شده که سرمایه های خارجی بار خود را در مدت کمتر از دو سال ببندند موضوعی است که باید توسط صاحبنظران و کارشناسان اقتصادی مورد توجه قرار گیرد و ریشه یابی شود.
از طرف دیگر، برخی آمارها نشاندهنده این است که دولت نهم به منظور بازسازی بافت فرسوده، فاینانسی ۵۰۰ میلیون دلاری را دریافت کرده است اما مشخص نیست که به چه دلیل تاثیر این فاینانس به هیچ عنوان در کشور نمایان نشده است. اگر دولت این فاینانس را دریافت کرده است باید هر چه زودتر آن را در معضل بافت فرسوده هزینه کند و قدمی را در این راستا بردارد و اگر هم که هیچ بحثی از دریافت فاینانس های خارجی به منظور نوسازی بافت های فرسوده نبوده است،‌ دولت باید به هر ترتیب ممکن در مقابل این شایعات بیاستد. چرا که ممکن است در صورتی که این شایعاتی که احتمال واقعی بودنشان بسیار بیشتر از یک شایعه است حقیقت داشته باشد،‌ دولت دیگر نمی تواند از عواملی مانند مافیا و دست های پنهان به عنوان راه فراری استفاده کند.

سید محمد حسین هاشمی

منبع : مطالب ارسال شده