کارتون‌هایی که دنیای کودکی ما را ساختند...

روزگاری نه چندان دور تلویزیون به خانه‌های ما آمد، با خودش کارتون‌های دوست داشتنی آورد و داستان‌هایی که هرگز از ذهن ما محو نخواهند شد.
امروز هر پدر و مادری وقتی جلوی یک فروشگاه فیلم‌های کارتونی بایستد با تعجب بسته‌بندی کارتون‌های نسل هزاره سوم را خواهد دید که روی آنها اسامی عجیبی نوشته شده و تصاویر شخصیت‌های فلزی و روباتیک روی آن‌ها حک شده است. یقیناً همه این پدر و مادرها در چنین لحظاتی به یاد دورانی می‌افتند که تلویزیون دو شبکه داشت و هر شبکه یک ساعت برای بچه‌ها برنامه پخش می‌کرد که همین یکی- دو کارتون و چند میان پرده عروسکی ساخت وطن بزرگترین سرگرمی تصویری آن نسل بود.
در سال‌هایی نه چندان دور از ویدئو و آتاری و گیم و DVD خبری نبود، اما کارتون‌های جذابی بود که به جای خشونت و تصادف و اکشن پر از داستان‌های شیرین بود. کارتون‌هایی که هم دلنشین بودند، هم آموزنده و البته بعضی‌هایشان سریالی بودند و شش ماه تا یک سال طول می‌کشید تا به پایان برسند.
وجه مشترک بیشترشان هم جست‌وجو به دنبال مادر و خانواده بودند. مثل نیکو، باخانمان، بل و سباستین،‌ هاچ زنبور عسل و ‎.‎..، شخصیت بعضی‌هایشان بدون مادر بودند. مثل بنر، سندباد، حنا، جودی آبوت، گالیور و ‎.‎..، تعدادی از قهرمانان هم اصلا نه پدر داشتند و نه مادر، اما به شدت دوست داشتنی بودند، مثل پلنگ صورتی، سرندی پیتی، پت و مت، گوریل انگوری و ‎.‎.‎.
در روزگاران کودکی ما سریال‌های دنباله‌دار بیشترین طرفدار را داشتند که در این میان پینوکیو، سندباد، بینوایان، رامکال، بچه‌های مدرسه آلپ، بابالنگ دراز، خانواده دکتر ارنست، مهاجران و ‎.‎.‎. را می‌توان نام برد، اما از میان صدها کارتون اپیزودیک چند کارتون بیشترین خاطره را به یاد پدر و مادرهای امروز می‌اندازد؛ تنسی تاکسیدو و چاملی، پروفسور بالتازار، رکسی، لولک و بولک، کایوت و پرنده سریع (میگ میگ)، معاون کلانتر، یوگی و دوستان، گالیور، دهکده حیوانات، موش کور، تام و جری و ‎.‎.‎.
این روزها فیلم‌های سینمایی زیادی از آن سوی آب‌ها به خیابان‌های شهرهای ما می‌رسد، برخی از این تولیدات به مدد چند شرکت دولتی و خصوصی دوبله و تعدادی هم با زیرنویس در مغازه‌ها عرضه می‌شوند، اما بسیاری از این کارتون‌ها نمی‌تواند خاطره کارتون‌های ساده و خاطره‌انگیز آن روزها را تکرار کند. نسل امروز به هر حال با مرد عنکبوتی،‌ هالک، لاک پشت‌های نینجا، شگفت‌انگیزان و ‎.‎.‎. عجین شده است. کاری هم نمی‌شود کرد، موجی است که راه افتاده و بچه‌ها حق انتخاب ندارند، تلویزیون هم به وفور کارتون‌های پر از خشونت و تصادف و انفجار و شلیک پخش می کند.
در این میان نمی‌توان جلوی «دیدن» را گرفت، اما می‌توان برنامه‌های متعادل‌تر را جایگزین کرد. رابین هود را یادتان هست؛ ‌هاکلبری فین، مارکوپولو، آرزوهای بزرگ، پسر مبتکر، لوله پاک کن، سه کله پوک و.‎.‎.

منبع : خبرگزاری ایسنا