دروگر ـ ماشین

کشاورزان از دیرباز گیاهان را با داس می‌بریدند. نخستین پیشرفت درین روش وقتی صورت گرفت که وسیله‌ای برای جمع کردن خوشه‌ها اختراع شده بود که خوشه‌ها را دسته‌دسته می‌کرد. سپس دروگر ماشینی ساخته شد. پاتریک بل (۱۷۹۹ ـ ۱۸۶۹) اسکاتلندی ماشینی با تیغه‌های چرخنده ساخت که خوشه‌های ایستاده را می‌برید. یک قاب متحرک که نسبت به بلندی ساقه تنظیم بود، خوشه‌ها را دم تیغ می‌داد و یک صفحهٔ کتابی خوشه‌های دروشده را روی زمین می‌ریخت. از آن‌زمان پیشرفت دروگر به دست مخترعان آمریکائی به نتیحه موفقیت آمیزی رسید. اوبدهاسی (۱۷۹۲ ـ ۱۸۶۰) از مردم ماساچوست تیغه بلند دندانه داری ساخت که دندانه‌های آن از میان صفحه‌های شیاردار می‌گذشت. سایروس مک‌کورمیک (۱۸۰۹ ـ ۱۸۸۴) کشاورزی از مردم ویرجینیا در ۱۸۳۴ دستگاهی ساخت که تیغه‌هایش حرکت متناوب داشت و جدا کنندهٔ بازو شکل آن دستگاه، خوشه‌ها را جدا می‌کرد و آنچه را که بایستی درو می‌شد و روی زمین باقی می‌ماند، جدا می‌کرد. خوشه‌هائی که روی صفحهٔ ثابت می‌ریخت دسته می‌کرد. خوشه‌هائی که، روی صفحه ثابت می‌ریخت دسته می‌شد و روی زمین می‌افتاد . این دروگر با موفقیتی بسیار روبرو گشت. ظرف یک بعدازظهر شش ایکرجو دو سر راه درو کرد. اما کشاورزان تمایلی به استفاده ازین دستگاه نداشتند، زیرا بیمناک بودند که کارگران کارشان را از دست بدهند. با این وصف مک‌کرمیک پایداری کرد و در ۱۸۴۴ پنجاه دستگاه آنرا فروخت. وسیله دیگری نیز اختراع کرد که خوشه‌های درو شده را روی صفحه‌ای گرد می‌آورد و آنها را دسته می‌کرد تا کارگرانی که دنبال ماشین درو حرکت می‌کردند دسته‌های دور شده را به بندند.
چون ماشین دروگرمک گورمیک خوشهٔ غلات را دسته‌بندی نمی‌کرد، مخترعان کوشیدند دستگاه دسته‌بندی ماشینی بسازند برادران مرش MARSH که از اهالی دیکلب ایلی نویز بود صفحهٔ متحرکی ساختند که غلات را به‌وسیله چرخ نقاله حمل می‌کرد. و به درون مخزنی سرازیر می‌کرد. کارگری که روی صفحه می‌ایستاد آنها را دسته دسته می‌کرد کشاورزی به نام جان اپلبی APPLEBY در ۱۸۵۸ دستگاه گره‌زن را اختراعکرد اما چون بواسطه بی‌پولی قادر به عرضه آن به بازار نبود و علاوه بر این بدهکار نیز شد اختراعش را به حکم قاضی به ۱۷ سنت فروختند. اپلبی پس از جنگ‌های داخلی دستگاهش را تکمیل کرد و آنرا به ویلیام دیرینگ (۱۸۲۶ ـ ۱۹۱۳) فروخت.

منبع : مطالب ارسال شده