آفرین بر ایتالیا، زنده باد زیدان

● ایتالیا با سپاس از فرانسه قهرمان شد
با نگاهی به روند بازی‌های ایتالیا در جام جهانی ۲۰۰۶ به روشنی درمی‌یابیم که لیپی در هر دیدار شاگردانش را با تاکتیکی هدف‌دار و مرتبط با توانائی‌های حریف بدون پرداختن به ”بازی زیبا و نمایشی“ روانه مبدل کرده است. به‌عبارت دیگر لیپی با استفاده از تمام بازیکنانش به غیر از دو دروازه‌بان ذخیره از یک سو و یک دست بودن کیفیت آنها از طرف دیگر، به درستی توانست تفکرات خود در زمین را پیاده کند.
در این رهگذر و به غیر از بازی با آمریکا و استرالیا که کنترل بازی در دقایقی از دست لیپی خارج می‌شد، ایتالیا تا رسیدن به فینال برای تمام لحظه‌های هر مسابقه نقشه و هدف مشخصی را دنبال می‌کرد و به تبع آن تعویض‌های لیپی به‌ویژه در رویاروئی با آلمان به‌عنوان یکی از ابزارهای بازکننده گره‌های تاکتیکی از مشخصه‌های روشن لاجوردی‌پوشان به حساب می‌آمد در حالی‌که در بازی مقابل فرانسه حتی هنگامی‌که زیدان از زمین اخراج شد، با وجود اینکه در دقایقی درصد تصاحب توپ بیشتر به ایتالیا تعلق داشت نظم تاکتیکی این تیم تحت‌تأثیر کار خوب خط میانی فرانسه از میان می‌رفت، ضمن اینکه برخلاف گذشته تعویض‌های لیپی در زمان مقرر به‌عنوان یک برگ برنده شناخته نشد.
در دیدار با فرانسه کناره‌های زمین ایتالیا، اگر به خاطر ضعف شدید تاکتیکی و روحی آبیدال نبود که براساس آن بیشتر نقشه‌های هجومی روی دروازه بارتز طر‌ح‌ریزی می‌شد برخلاف بازی با المان نقطه قوت تاکتیکی لیپی نبود.
از طرف دیگر با گماردن تونی به‌عنوان تک‌مهاجم، آن هم در شرایطی که توتی در قد و قواره‌های نام و نشان خود ظاهر نشده بود، مرکز دفاع فرانسه به‌ندرت تحت فشار زیاد و خطر قرار گرفت.
از منظر تاکتیکی ایتالیا خود را برای ۱۲۰ دقیقه آماده کرده بود که در این رهگذر جدا از گل ماتراتزی و چند حمله‌ای که درست از طرف چپ فرانسه و روی ضربه‌های شروع مجدد حاصل شد و ضربه‌ای که تونی به تیر افقی دروازه کوبید، در طرح‌های لیپی بخش‌های زیادی برای تهاجم گنجانده نشده بود، چرا که با شناخت از توانائی‌های فرانسه در میانه زمین و رفت‌وآمدهای بی‌وقفه مالودا و ریبری، لیپی به روشنی دریافته بود که در صورت باز شدن خط میانی در زمین فرانسه، امکان بالقوه فراهم آمدن ضدحمله از سوی حریف به‌وجود می‌آید همچنان که در سراسر بازی شاهد فرارهای مالودا، ریبری، آنری، سانیول و ویه‌را بودیم.
از سوی دیگر براساس توانائی‌های بوفون این تصور وجود داشت که در صورت رسیدن بازی به پنالتی چه‌بسا شانس ایتالیا بیشتر باشد.
نهایت اینکه اگر ایتالیا نتوانست چهارمین قهرمانی را در جام جهانی به‌دست آورد تنها به خاطر گل تساوی ماتراتزی و پنالتی هدر رفته ترزگه نبود، بلکه استمرار طرح‌های تاکتیکی لیپی براساس یک دستی بازیکنان تا مرحله پایانی و سپس اشتباهاتی که خواسته و ناخواسته از سوی فرانسه صورت گرفت، لاجوردی‌پوشان را به چنین افتخار بزرگی رساند ضمن اینکه برخلاف تصور، بوفون که در جریان بازی یکی، دو حمله فرانسه را ناکام کرد و با واکنش عالی ضربه بی‌نظیر زیدان را از دل دروازه بیرون کشید تا همان موقع فرانسه از رسیدن به قهرمانی محروم شود، هنگام نواختن ضربه‌های پنالتی کاری از دستش برنیامد و اگر توپ ارسالی از سوی ترزگه با یکی دو سانتی‌متر بیشتر به درون دروازه می‌غلطید، چه‌بسا در ادامه نتیجه‌ای دیگر رقم خورده بود.
ََفرانسه هم می‌توانست قهرمان شود
فرانسه که در دیدار با اسپانیا، برزیل و پرتغال عالی، خوب و متوسط ظاهر شده بود و به لطف انگیزه بالا و بازی بسیار خوب قدیمی‌های خود به‌اضافه ریبری و مالودا با شایستگی به فینال رسیده بود، در مسابقه پایانی تا قبل از رسیدن وقت اضافی از دو منظر دارای ضعف بود: نخست در دفاع چپ، جائی‌که آبیدال به‌عنوان ضعیف‌ترین بازیکن این تیم و مانند پاشنه آشیل راه و شرایط را برای اجراء تاکتیک‌های لیپی مبنی بر باز کردن بازی از کناره‌ها گشود و فراهم ساخت، چرا که در سمت دیگر سانیول هرگز اجازه خودنمائی به ایتالیائی‌ها را نداد بازی ضعیف و بی‌روحیه آبیدال طرف چپ فرانسه را به‌عنوان هدف شماره یک برای حضور شاگردان لیپی در زمین حریف مشخص کرد که در این رهگذر نه تنها ماتراتزی توانست دروازه‌ بارتز را باز کند بلکه دست کم ۹۰ درصد خطرات ایجاد شده روی دروازه فرانسه از طرف چپ صورت گرفت.
نکته دوم اینکه برخلاف ۳ بازی قبلی ترکیب ماکلله - ویه‌را تمام و کمال جواب نداد، به‌ویژه بهترین هافبک دفاعی حال حاضر فوتبال اروپا و بازیکن چلسی در پیشبرد برنامه‌های هجومی فرانسه به هیچ روی موفق نبود ضمن اینکه پس از خروج ویه‌را جانشین او، دیارا به هیچ روی در قد و قامت یک بازیکن موفق ظاهر نشد که البته از بازیکنی که تا قبل از به میدان آمدن یک ۹۰ دقیقه کامل بازی نکرده بود در حال و هوای فینال انتظاری بیش از این نمی‌توان داشت دومه‌نش که تیم برنده دیدارهای گذشته را دست نزده راهی میدان کرده بود اگرچه در مصدومیت ویه‌را مقصر نبود، اما آنجائی که ضعف‌های آبیدال را می‌دید و برای رفع آن یا نمی‌خواست و یا نمی‌توانست کاری انجام بدهد گناهکار شماره یک به حساب می‌آید چرا که روی نیمکت مدافعانی را نشانده بود که یکی از آنها باید از توان جایگزینی برخوردار می‌بود که او را به یدان نیاورد و یا اگر بازیکنی با چنین مشخصه‌ای روی نیمکت فرانسه وجود نداشت باز هم این سؤال پیش می‌آید، چرا سرمربی فرانسه نیمکت خود را اینگونه از حضور جانشین‌های یک دست محروم کرده است!
به هر حال فرانسه با وجود ضعف‌های برشمرده شده که باید بازی‌ خودخواهانه آنری را هم به آنها اضافه کرد تنها در دقایق اندکی تحت‌تأثیر ایتالیا قرار داشت و از نظر برخورداری از فرصت گلزنی نیز به حریف برتری داشت. (از ضربه ریبری که به فاصله یک انگشتی از کنار دروازه گذر کرد تا چند فرصتی که آنری از دست داد و در نهایت ضربه سر عالی زیدان که با واکنش عالی بوفون به کرنر رفت). از طرف دیگر تعویض‌های دومه‌نش که اگر فرانسه پیروز می‌شد لقب طلائی به خود می‌گرفت نه تنها کارساز نبود بلکه با بیرون رفتن ریبری - با وجود خستگی - به‌خصوص پس از اخراج زیدان سرمستی را از فرانسوی‌ها گرفت.
اخراج زیدان نظم روحی و تاکتیکی آنها را بر هم ریخت، اما فرانسه با ۱۰ بازیکن نیز اشتهای خود را برای گشودن دروازه بوفون از دست نداد.
نکته دیگر به ترزگه برمی‌گردد، بازیکنی که تا فینال در جمع ۹۰ دقیقه بازی کرده بود در بدترین شرایط وارد میدان شد. او که تا هنگام نواختن ضربه پنالتی در مدت اندک حضور خود ناپیدا بود با هدر دادن ضربه خود که جدا از عوامل روحی با بدشانسی نیز قابل تعبیر است یکی از ناکام‌ترین بازیکنان جام ۲۰۰۶ به حساب می‌آید.
نهایت اینکه ایتالیا در شرایطی به قهرمانی رسید که در طول ۱۲۰ دقیقه از هیچ نظر نسبت به فرانسه برتر نبود و اگر در ضربه‌هیا پنالتی شانس رسیدن به چنین افتخاری را پیدا کرد نباید و نمی‌توان فرانسه را در نقطه مقابل شایسته آن ندانست.
در جریان ۱۲۰ دقیقه بازی، اخراج زیدان یکی از تلخ‌ترین رویدادهای جام ۲۰۰۶ را رقم زد، ضمن اینکه داور بازی فینال که می‌گویند اگر پنالتی اول را نمی‌گرفت آنگاه بدون تردید سوت خود را به‌عنوان خطای واضح روی مالودا به صدا درمی‌آورد و پنالتی دوم و چه‌بسا سرنوشت‌ساز را به سود فرانسه رقم می‌زد کارنامه بد و گاه افتضاح و بودار داوری جام ۲۰۰۶ را کامل می‌کرد.

منبع : روزنامه ابرار ورزشی