فانوسی برای دنیای تاریک

▪ برانگیختن حس احترام
گهگاه آلبومی از راه می‌رسد که با گذشت زمان نه تنها از جذابیتش کاسته نمی‌شود بلکه بیشتر جای پای هنرمند خالق خود را محکم می‌کند. «روشین مورفی» با آلبوم «مغلوب» موفق به خلق یکی از بهترین آلبوم‌های سال‌های اخیر شده است.
در طی نه ماه اخیر این اثر در دنیای موسیقی نظر منتقدان را روز به روز بیشتر به خود جلب کرده و همه کارشناسان موسیقی با دیده احترام به آن نگریسته‌اند.
▪ آلبومی، ترانه محور
از «مغلوب» بیشتر به عنوان یک آلبوم ظریف و پیچیده پاپ و یا پاپ بزرگسالان نام می‌برند. به این معنا که در این آلبوم، ترانه از کیفیت و عمق بیشتری برخوردار بوده و به طوری که بیشتر به سوژه و تم‌هایی که بزرگسالان با آن‌ها سر و کار دارند، می‌پردازد.
موسیقی آلبوم «مغلوب» در سبک موسیقی ریتمیک است ولی این آلبوم با آثار گروه‌هایی که موسیقی ریتمیک تهیه می‌کنند، متفاوت است. در اینجا موسیقی ریتمیک وسیله‌ای برای انتقال ترانه‌های مورفی است. مورفی به راحتی می‌توانست از هر نوع سبک دیگری هم برای ترانه‌های خود استفاده کند. به عبارت دیگر این ترانه‌های مورفی هستند که محور آلبوم را تشکیل داده‌اند نه موسیقی آن. در حالی‌که در آلبوم‌های گروه‌های ریتمیک، اصل بر موسیقی است!
▪ موسیقی پیشرو و آزمایشی
«مغلوب» دومین آلبوم روشین مورفی خواننده ایرلندی است. اولین آلبوم وی «روبی بلو (یاقوت آبی)» در سال ۲۰۰۶ به بازار ارائه شد که علیرغم استقبال گرم منتقدان از آن، در بازار ناموفق بود.
عدم موفقیت «روبی بلو» در بازار بیشتر به دلیل موسیقی پیشرو و آزمایشی آن بود تا کیفیت پائینش.
«متیو هربرت» تهیه‌کننده این آلبوم، ریتم‌های شکسته الهام گرفته از موسیقی جاز و صدا و سازهایی که به طور آزمایشی تنظیم شده بودند را مانند حائلی به دور صدا و ترانه‌های مورفی پیچیده بود در حالی که در آن زمان هیچ آلبومی با چنین فضایی به بازار ارائه نشده بود.
موسیقی «روبی بلو» عامه پسند نبود و مورفی در آن زمان هنوز به شهرت نرسیده بود. شاید اگر «روبی بلو» توسط بیورک به بازار ارائه شده بود از آن به عنوان یک شاهکار نام می‌بردند اما به هر حال مورفی شهرت چندانی نداشت و آلبوم اولش یک شکست مطلق بود!
▪ بازگشت به ریشه‌ها
بعد از عدم موفقیت «روبی بلو»، مورفی به سوی ریشه‌های خود در موسیقی ریتمیک برگشت؛ یعنی همان چیزی که پیش از این و زمانی‌که به عنوان خواننده در گروه «مولوکو» فعالیت می‌کرد، آن‌ها را آزموده بود! به این ترتیب وی با همکاری جمعی از تهیه‌کنندگان شناخته شده، آلبوم «مغلوب» را تهیه کرد.
▪ تک آهنگ‌های کامل
با اینکه موسیقی آلبوم «مغلوب» از سبک‌های مختلف موسیقی ریتمیک استفاده می‌کند ولی کل آلبوم هرگز انسجام خود را از دست نداده و شنونده هیچ‌گاه احساس نمی‌کند که آلبوم از تعدادی آهنگ معمولی تشکیل شده است. ترانه‌ها و صدای مورفی مانند نخی که نگین‌های یک گردن بند را به هم وصل می‌کند، از قطعات پراکنده، کلیت اثر را شکل می‌دهند.
از سیزده آهنگ آلبوم تقریبا ده آهنگ آن‌را می‌توان به عنوان تک آهنگ به بازار ارائه کرد و این موضوع نشان دهنده کیفیت کل آلبوم است زیرا بین منتقدان و کمپانی‌های موسیقی تعداد آهنگ‌هایی که به عنوان تک آهنگ قابلیت ارائه شدن به بازار را دارند به عنوان میانگین کیفیت یک آلبوم قرار می‌گیرد! این به این دلیل است که تک آهنگ‌ها باید، به تنهایی کامل بوده و برای تکمیل خود احتیاجی به بقیه آلبوم نداشته باشند.
▪ اعتماد به نفس مورفی
در این آلبوم به نظر می‌رسد که مورفی آگاهانه با آهنگ‌هایی مانند «ستاره سینما» و «بچه گریان» که کاملا در قالب موسیقی پاپ هستند به شنونده خود توانایی خویش را در این سبک به نمایش گذاشته ولی بلافاصله با آهنگ‌هایی مانند «زبان جسم»، «زندگی‌های موازی» و «مغلوب» جهت را تغییر داده و از این سبک فاصله می‌گیرد.
این امر نمایانگر اعتماد به نفس و شجاعت مورفی است زیرا برای این آلبوم او با کمپانی بزرگ موسیقی ای.اِم.آی قرارداد بسته است! در این نوع کمپانی‌ها هنرمندان زیر فشار زیادی برای تولید آلبوم‌هایی با فروش میلیونی هستند و این مساله به طور ناخودآگاه بسیاری از آن‌ها را به سوی موسیقی پاپ هدایت می‌کند.
▪ هنرمندی منحصر به فرد
در دنیای موسیقی پاپ مورفی هنرمندی منحصر به فرد است. موسیقی او در هیچ جا به طور مشخص برای جلب توجه تهیه نشده است. موسیقی وی ادامه‌ای از شخصیت او است و فروش آلبوم سمت و سوی موسیقی و کار هنری او را تعیین نمی‌کند.
با ارائه آلبوم «مغلوب» به بازار، روشین مورفی به مانند یک فانوس، گوشه‌ای از دنیای تاریک و یکنواخت پاپ را روشن کرده است؛ این به عهده دیگران است که راه او را ادامه دهند!

حامد مظفری

منبع : سایت تخصصی موسیقی ریتم