نقدی بر سخنان رضا خاتمی در زاهدان

شرایط سیاسی کشور در آستانه انتخابات هشتمین دوره مجلس شورای اسلا‌می، ایجاب می‌کند که سخن‌ها و قلم‌ها با سمت و سوی ایجاد آرامش و همدلی و از بین بردن زنگارهای بدبینی و تخریب به کار گرفته شود و در فضای منطقی و عاقلا‌نه، مرزها شفاف و نقدها با بیان عالمانه مطرح گردد.
جناب آقای رضا خاتمی دبیرکل سابق جبهه مشارکت در زاهدان سخنانی مطرح ساخته‌اند که با فرض واقعی بودن آن جای ابهام فراوان دارد. طرح مطالبی سوال‌برانگیز مبنی بر اینکه تندروی یک امر نسبی و غیرقابل تفکیک از شرایط است و اینکه جریان‌های مختلفی در ۲۰ سال اول انقلا‌ب اتفاق افتاده که همه معتقدیم تندروی بوده است؟! و اینکه آن تندروی‌ها ریشه بسیاری از انحرافات است. ایشان همچنین در جای دیگری از صحبت خود ابراز می‌نماید کسانی که ادعای ریش‌سفیدی دارند و معتقدند با لا‌بی و بازی پشت پرده می‌توان جلوی این سیل را گرفت حتی توانایی جلوگیری از بسته شدن یک روزنامه را هم نداشتند.
به نظر می‌رسد طرح نکات ذیل در نقد مواضع ایشان مفید باشد:
۱) موضعگیری ایشان نسبت به ۲۰ سال اول انقلا‌ب که یاران و همفکران ایشان خصوصا در دهه اول انقلا‌ب نقش جدی داشته‌‌اند، محل تامل و توجه می‌باشد و جای بسی تعجب است که چرا تاکنون پاسخ درخوری به آقای رضا خاتمی ارائه نکرده‌اند.
اگرچه بنا بر اظهارات صریح دوستانشان می‌دانیم ایشان در آن دوران غیر از کار طبابت و حضور در جبهه‌های جنگ تحمیلی در کنار میلیون‌ها نفر از فرزندان رشید ملت، سابقه دیگری نداشته‌اند و در دوره اصلا‌حات به یمن دوم خرداد و رای تاریخی ملت بزرگ ایران به برادر بزرگوار ایشان در جایگاه مهمی قرار گرفته و شخص ایشان حق دارد که سوال نماید، اما بر چه اساسی خود را معیار اعتدال در آن دوره می‌دانند و اعلا‌م می‌نمایند که همه معتقدیم آن کارها در ۲۰ سال اول انقلا‌ب تندروی بوده است؟
۲) ایشان از تندروی‌های ۲۰ سال اول انقلا‌ب به عنوان ریشه بسیاری از انحرافات یاد می‌کند و همچون برخی از یاران آقای احمدی‌نژاد که ریشه مشکلا‌ت را در ۱۶ سال گذشته می‌دانند، موضعگیری می‌نماید و بر تندروی‌های موجود می‌تازد و نسبت به تندروی‌های مجلس ششم افتخار می‌نماید و آن کارها را مقابله با ظلم و انحراف می‌داند، شاید همین مقدار در بیان تناقض مواضع ایشان گویا باشد، اما اگر شرایطی پیش می‌آمد که افکار عمومی در جریان ریز مسائل مجلس ششم قرار بگیرند، بسیار مفید خواهد بود که اگر دانایان سکوت خود را بشکنند و مسائل را صادقانه و عالمانه مطرح نمایند که چگونه می‌شود در جریان رای‌گیری نایب‌رئیسی مجلس، رئیس فراکسیون دوم خرداد، آقای سیدعلی‌اکبر محتشمی‌پور رای نمی‌آورد و یا شرایطی که در قضیه قانون مطبوعات پیش آمد و اگر مدیریت قوی آن زمان نبود چه اتفاقاتی به وقوع می‌پیوست و یا کالبدشکافی تحصن نمایندگان و نتایج حاصله از رایزنی و گفت‌وگوی روسای وقت مجلس و دولت با رئیس شورای نگهبان و در فقره اخیر آن داستان پرماجرای انتخابات ریاست‌جمهوری دوره نهم که در جای خود می‌تواند درس‌آموزی‌ها و عبرت‌هایی را داشته باشد و اساسا پرداختن به این مساله که چگونه می‌شود جنبش اصلا‌ح‌طلبی مردم ایران در مسیر خود تغییر فاز می‌دهد و خواست‌های خود را از عرصه‌های سیاسی، اجتماعی و اقتصادی به حوزه‌های نظامی و امنیتی می‌کشاند و در این درگیری و کشاکش چه هزینه‌هایی به فعالا‌ن و نیروهای سیاسی و اجتماعی وارد می‌گردد و قدرت به جریانی واگذار می‌شود که در زمینه نظامی و امنیتی دست بالا‌تر را دارد و کار به جایی می‌رسد که اصلا‌ح‌طلبان اکنون هیچ قدرتی و حضوری در حکومت ندارند و برای ورود به عرصه انتخابات (نه حتی قدرت و دولت) می‌باید اثبات کنند که تغییر حالت داشته‌اند والا‌ از نگاه آقایان شورای نگهبان ذاتا صلا‌حیت ندارند و از طریق رایزنی برخی بزرگان اصلا‌ح‌طلب کسب اطلا‌ع می‌کنند که آیا شورای نگهبان ایشان را رد می‌کند یا تایید که اگر قرار است رد شوند به هیچ‌وجه کاندیدا نشوند؟!
۳) از آقای رضا خاتمی به عنوان یک اصلا‌ح‌طلب جای تعجب است که چطور به اصلا‌حات معتقدند و نسبت به گفت‌وگو و رایزنی به عنوان یک ضرورت دموکراتیک جهت طرح مطالبات، اینچنین موضعگیری می‌کنند و این سوال به نظر جدی می‌آید که چگونه می‌شود خودشان درخصوص پرونده هسته‌ای با آقای ناطق‌نوری گفت‌وگو و رایزنی می‌کنند و از آقای لا‌ریجانی طلب وقت می‌نمایند، اما رایزنی و گفت‌وگو برای رسیدن به نتیجه توسط دیگران را برنمی‌تابند. طبیعی است که گفت‌وگو دوطرف دارد و برای رسیدن به توافق و نتیجه تلا‌ش می‌کنند و اگر با کارشکنی و مانع‌تراشی درونی و بیرونی مواجه نشود به بن‌بست نمی‌رسد و اصلا‌حات دچار مشکل نخواهد شد. ایشان می‌باید از این جهت موضع خود را شفاف کنند که اگر به اصلا‌حات در چارچوب قانون اساسی و جمهوری اسلا‌می ایران معتقدند که هستند، چرا گفت‌وگو و رایزنی را نفی می‌کنند؟ البته به نظر می‌رسد این مواضع به دلیل لا‌پوشانی ضعف‌ها و مشکلا‌ت دیگری است که به ایشان برمی‌گردد و اگر اصالت خانوادگی و تقدس حضور ایشان در جبهه و احترام به آن رشادت‌ها نبود، شاید صریح‌تر و روان‌تر، می‌شد مسائل را بازگفت و طرح تعابیری که اخوی بزرگوار ایشان جناب آقای سیدمحمد خاتمی در مورد ایشان به کار برده است می‌توانست مسائل را روشن‌تر نماید.
۴) در پایان یک نکته نیز لا‌زم است حضور جناب آقای سیدمحمد خاتمی مطرح شود که اگر در دوره اصلا‌حات خیراندیشان و دلسوزان که برای پیروزی و موفقیت جنابعالی تلا‌ش گسترده‌ای کردند، به حاشیه نمی‌رفتند و افراد، متناسب با جایگاه خود قرار می‌گرفتند و کار به خوبی مدیریت می‌شد و تلا‌ش می‌شد که اصلا‌ح‌طلبان با تندروی‌های ساختارشکنانه و افراطی همچون جمهوریخواهی اکبر گنجی و یا عبور از خاتمی و قانون اساسی مرزبندی جدی نمایند، وضعیت به این نقطه نمی‌رسید و از سر دلسوزی و ارادات به ایشان معروض می‌دارد که اجازه ندهند چنان شرایطی باز تولید شود.

روح‌ا... اوحدی

منبع : روزنامه اعتماد ملی