میرزا سید ابراهیم ظهیر همدانی

جنسیت: مرد
نام پدر: میرزا قوام‌الدین حسین‌بن عطاءالله حسنی ح
تولد و وفات: ( ... - ۱۰۲۶) قمری
محل تولد: مشخص نیست.
شهرت علمی و فرهنگی: عالم امامی ، متکلم ، حکیم متألّه ، ادیب و شاعر
پدر او میرزا قوام‌الدین حسین در عهد شاه طهماسب در همدان عهده‌دار منصب قضاوت و متصدّی امور شرع بود ، بدین‌جهت میرزا ابراهیم به قاضی‌زاده نیز مشهور است. وی به‌همراه پدر خود مدتی در قزوین بود لذا توانست در محضر میر فخرالدین سمّاکی تلمذ کند و علوم عقلی را فراگیرد. چون به‌همراه پدر به اصفهان رفت ، شاگرد میرزا مخدوم اصفهانی شد. وی تحصیلات را در فقه و ادب و حکمت و کلام و بلاغت ادامه داد تا سرآمد شد. مراتب علمی او با زهد و تقوی توأم بود. حدیث را از شیخ بهائی فراگرفت و از او اجازۀ روایت دریافت کرد. در سفری که به مکه رفت با شیخ محمدبن احمدبن نعمت‌الله عاملی ملاقات کرد و از او نیز اجازۀ روایت دریافت کرد. او بعد از وفات پدر قاضی همدان شد ، لیکن اوقات خود را در درس و مطالعه و مباحثه می‌گذراند. شیخ بهائی او را بر میرداماد ترجیح می‌داد و مکاتباتی بین آن‌ دو جریان داشت. ظهیر همدانی از دانشمند بزرگ عصر خود بود و جمع کثیری از علماءِ زمان از محضر وی استفاده کردند. مجلسی اول ، علامه ملا محمد تقی ، از وی اجازۀ روایت گرفت. او تألیفات و تصنیفات بسیار دارد که از آن جمله است: رسالۀ "اثبات‌الواجب"؛ حاشیه بر "اثبات‌الواجب" جلال‌الدین دوانی؛ حاشیه بر "الهّیات شفا"؛ "انموذجهٔ‌الابراهیمیهٔ" ، تعلیقات بر دو کتاب "شفا" و "نجاهٔ" ابن سینا؛ حاشیه بر "شرح اشارات" خواجه نصیر؛ حاشیه بر "شرح جدید تجرید"؛ حاشیه بر "کشاف".

منبع : مطالب ارسالی