توری Lace

توری نوعی پارچه است که تارها و پودهای آن از هم فاصله زیادی دارد. توری را معمولاً از نخ کتان، پنبه، ابریشم، نقره یا طلا می‌بافند. ممکن است همچنین توری را از نخ‌های نایلونی و به‌طور محدود از نخ پشم نیز ببافند. توری‌های دست بافت را بیشتر با نخ کتان می‌بافند زیرا این نخ نرم و محکم است. بیشتر توری‌ها شامل دو عنصر است: طرح و زمینه.
دو نمونه و گونه مهم توری بوبین (قرقره ـ ماسوره‌ای) و نوک سوزنی می‌باشد. انواع دیگر Crocheting، با سوزن ساخته می‌شود. و Tatting که با نخ‌های گره‌ای منگوله‌ای بافته می‌شود. توری بوبین با شرکت مردم فلاندری و بلژیک و هلند بافته و ساخته شده اما در ایتالیا، فرانسه و انگلستان نیز تهیه می‌گردد. توری بوبین را توری متکائی و بالشی گفته‌اند زیرا روی روبالشی طرح کشیده می‌شود یا روی پوست با یک روبالشی متصل می‌گردد. توری‌ساز بست‌های کوچک چوبی و توئی را در داخل خطوط طول بالش مورد طرح قرار داده، و کارهای بسیار نخ‌های اطراف توئی توری‌های ماسوره‌ای کوچک برای تولید توری صورت می‌گیرد. هنگامی‌که توری تکمیل گردید، توری‌ساز سنجاق‌ها را بیرون می‌کشد توری را از روبالشی جدا می‌کند. برخی از بهترین توری‌های ماسوره‌ای شامل مچلین، بیچه، مالتسه، والنسین، لیله، چانتیلی، هونیتون، و کلانی می‌باشد.
● توسعه و تکامل توری
نخستین زیورهای شبیه توری، شامل، یک نوار قیطان‌ها یا حاشیه‌ها بود. توری از هنگامی‌که آنرا می‌شناسیم در سده ۱۴۰۰ تکامل یافت. توری‌ەای دوره رنسانس زیبا و از لحاظ جلوه همچنین تابلوهای رافائیل، فرانس هالس و ولازکوئز بود. این توری‌ها علامت ترقی روزافزون کاترین دومدیسی، معرف توری در فرانسه در سال ۱۵۳۳ بود. لافایت اولین کسی بود که توری را به آمریکا برد.
بیشتر توری‌ها امروزه با ماشین تهیه می‌شود، ماشین‌ها می‌توانند هر نوع توری را که با دست تهیه می‌شود کپی و تولید کند. ماشین سازنده توری در حدود سال ۱۷۸۰ در انگلستان تکامل یافت ماشین‌های توری‌ساز در ۱۸۰۹ در فرانسه به کار افتاد. در ۱۸۱۳ ماشین توری‌ساز در انگلستان دایر گشت. این ماشین اساس و الگوی ماشین‌های امروزی بود.

منبع : مطالب ارسال شده