زندگی؛سریال تکرارناپذیر

سلامم به گرمای قلب تو دوست
دلم لحظه ای با دلت روبروست
بگو عاشقی تا سلامت کنم
تمام دلم را به نامت کنم
تا چشم بر هم می زنی، سالی گذشت و ما یک سال بزرگتر شده ایم.
در چشم برهم‌زدنی به پایان راه می‌رسیم، هنوز آرزوهای بسیار بر دل داریم مهلتی می‌خواهیم تا کارهای انجام‌نشده را به پایان برسانیم اما... راستی ناگهان چقدر زود دیر می‌شود.
در کارگه کوزه‌گری رفتم دوش
دیدم دو هزار کوزه گویا و خموش
ناگاه یک کوزه برآورد خروش
کو کوزه‌گر و کوزه‌خر و کوزه‌فروش
هر سال پاییز و زمستان که از راه می‌رسد یادآور ریختن و رفتن است و بهار و تابستان که نشانگر آمدن و ساختن، در رفتن فراق است و در آمدن وصال این عشق است که وصال را شیرین‌تر می‌سازد.
بهار هنگامه وصال است و عاشقی. باید به دنبال شادی‌ها گشت تا آنها را یک‌به یک پیدا کنیم چرا که غم‌ها چه بخواهیم و چه نخواهیم خودشان به سراغ ما می‌آیند و ما را پیدا می‌کنند.
حس شادی ترکیبی از عواطف مثبت است مثل خوشحالی، هیجان و برانگیختگی، در حالی که عواطف منفی، مثل ملال، دغدغه، بی‌علاقگی و افسردگی هستند که نباید راهی در زندگی ما بیابند.
علی‌رغم اینکه بهار با شکوفه‌های سیب و انار و گیلاس و هوای دل‌انگیزش حس شادی‌بخشی را در ما زنده می‌کند اما نباید منتظر بود تا کسی یا کسانی بیایند یا اتفاقی بیفتد و ما شاد شویم این انتظار واقع‌بینانه نیست.
در بهار و در طلیعه سال نو باید جوری زندگی و برنامه‌ریزی کنیم که در مسیر شادی قرار بگیریم و آن‌قدر بگردیم تا شادی‌ها را پیدا کنیم.
مخور غم تا که شادی در میان است
که شادی رافع غم در جهان است
در جایی خواندم یک قطعه آهن‌ربا، باقدرت مغناطیسی که دارد می‌تواند دوازده برابر وزن خودش را جذب کند اما قدر مسلم اینکه اگر همین آهن‌ربا خاصیت مغناطیسی خودش را از دست بدهد نمی‌تواند حتی پر کاهی را از جا بلند کند. در مورد آدم‌ها هم همین‌طور است چرا که ما در عرصه زندگی با دو نمونه متفاوت از آدم‌ها مواجه هستیم.
بعضی‌ها مثل آهن‌ربا قدرت جذب دارند و منبع شادی و انرژی‌اند. آنها قدرت جاذبه‌شان را از ایمان،‌امید، نشاط و تفکر مثبت می‌گیرند و به موفقیت و پیشرفت می‌رسند.
در بهار و در هنگامه میلاد دوباره زمین و آسمان قانون طلایی زندگی به ما قدرت و توانایی می‌بخشد و به ما می‌گوید در عرصه زندگی و در ارتباطات با دیگران همیشه از ایمان و اعتقادات قلبی و اندیشه‌های مثبت و سازنده مدد بگیریم به قول معروف هر کسی نان قلبش را می‌خورد. پنجره‌های قلب‌مان را به روی بهار باز کنیم تا قلب‌مان بهاری شود.
به زندگی ساده و شیرینی که در کنار عزیزان‌مان داریم قانع باشیم و دل‌مان را به شور و عشق و سرمستی‌ای خوش کنیم که در خانه ما است.
حریص‌ترین حیوان روی زمین مگس است و قانع‌ترین آن عنکبوت.
خیلی عجیب است اگر بدانید که این حریص‌ترین حیوان یعنی مگس طعمه قانع‌ترین آنهاست و عنکبوت با تنیدن تار آن را صید می‌کند و طعمه خودش قرار می‌دهد.
فراموش نکنیم برای کشف حقیقت زندگی، حداقل دو نفر لازم است یکی برای گفتن و یکی هم برای شنیدن. همیشه گوینده نباشیم حرف‌های دیگران را با دقت و حوصله بشنویم تا به تفاهم برسیم که تفاهم و همدلی محبت و عشق را دوصدچندان می‌کند.
به نرمی سنگ را با شیشه الفت می‌توان دادن
در آن ساعت که پای سازگاری در میان باشد
در این بهار شورانگیز و در آستانه سال نو ایران عزیز ما چون باغ بزرگ و پرطراوتی است که در آن دامن دامن گل ایمان و امید و عشق می‌روید و کبوتران مهربانی از فراز دست‌های ما به پرواز درمی‌آیند.
امید که این‌گونه باشد. بدانیم آنچه که هستیم هدیه خداوند به ما است و آنچه که می‌شویم هدیه ما به خداست پس بی‌نظیر باشیم.
سال نو مبارک
شاد و سربلند باشید.

منبع : روزنامه تهران امروز