آمریکایی‌ها همیشه دنبال مقصر می‌گردند

بیست‌وسوم ماه آگوست ۲۰۰۸ حمله هوایی آمریکا به روستای عزیزآباد واقع در استان هرات باعث کشته شدن ۷۶ غیرنظامی شد که اکثر آنها را کودکان تشکیل می‌دادند. جای تعجب نیست که این آخرین کشتار آمریکا، سبب اعتراض مردم محلی و حتی طرفداران آمریکا شد. حامد کرزای نیز وقوع این تلفات و ضایعات را محکوم کرد. به‌هر حال واکنش آمریکا نسبت به قتل‌عام آخر در مقابل جمیعت مخالفان و منتقدان کاملا قابل پیش‌بینی بود؛ با دادن وعده پوچ <تحقیق و بررسی> و تخمین تعداد کشته‌شدگان و زخمیان به مراتب کمتر از میزان واقعی.
متاسفانه این اتفاق بسیار شبیه به اولین حمله غیرقانونی آمریکا در ۷ سال پیش به افغانستان است که به جشن عروسی معروف شده است. در ماه ژوئیه آن سال، ۵۰ انسان بی‌گناه کشته شده و باز هم مثل همیشه وعده بررسی داده شد. اگر این تحقیق‌ها باعث بهبود اوضاع و توقف و مهار درگیری‌های آمریکا شود باعث خرسندی است اما به نظر می‌رسد، اوضاع نه‌تنها بهتر نشده بلکه بدتر هم شده است و ما تنها با بازگشت به گذشته و یادآوری اولین تحقیق در ماجرای قتل‌عام موسوم به جشن عروسی می‌بینیم که نیروهای آمریکایی تبرئه شدند و در عوض مردم بی‌پناه افغانستان محکوم شناخته شدند. این قضیه در آن زمان افتضاح سیاسی برای پنتاگون را در پی داشت. پس از آن پنتاگون ژنرال تونی برزی بالاسکی را برای هدایت گروه تجسس تعیین کرد. این انتخاب برای چنین ماموریتی نامناسب بود. وی در سال ۱۹۹۸ بمباران سفارت چین در بلگراد را برعهده داشت. قتل‌عامی که جشن عروسی نامیده شد با اسم رمز فول ترتل کدگذاری شده بود.
هدف این عملیات حمله به محل استقرار طالبان در استان اوروزگان بود و احتمال می‌رفت نتیجه آن کشته شدن بیش از صدها نفر از مردم غیرنظامی را در پی داشته باشد. اختلاف‌نظر زیادی میان آمریکا و افغانستان در مورد تعداد کشته‌شدگان و مجروحان وجود داشت. به ادعای افغان‌ها تعداد کشته‌شدگان ۲۵۰ نفر و مجروحان ۶۰۰ نفر بود، اما طبق گزارش آمریکا، افغانستان گزافه‌گویی می‌کرد و آنها تعداد کشته‌شدگان و مجروحان را ۵۰ نفر تخمین زده بودند اما خود نیز اذعان داشتند که این تعداد هرگز تایید نخواهد شد. این به‌نوعی راهی برای تخفیف گناهشان بود، درست مثل دکتر شیب‌من قاتل قتل‌های زنجیره‌ای انگلیسی که به‌خاطر جنایت‌های خود هرگز محاکمه نشد. در پی عملیات فول‌تراتل آمریکا به برخی مناطق مسکونی و برخی مکان‌هایی که شناسایی شده بودند حمله کرد. افتضاح سیاسی آمریکا در اینجا کاملا مشهود است. اطلاعات نظامی ناقص آنها باعث شد یک هواپیمای توپدار ‌۱۳۰AC- وارد عمل شده و همه چیز را به‌هم بریزد که این هواپیما در یک مسیر دایره‌ای دور هدف خود می‌گردد و سپس گلوله‌های خود را به مرکز دایره شلیک می‌کند. به این معنی که هدف برای هواپیما ثابت است و هواپیما به راحتی می‌تواند هدف خود را شناسایی کند. قابل ذکر است که فرماندهی مرکزی آمریکا چند ماه پیش تایید کرده بود که یکی از این هواپیما‌ها در روشنایی روز به یکی از کاروان‌های نظامی آمریکا شلیک کرده و باعث کشته شدن اس‌ال هنری فرمانده آن و دو نفر از پرسنل ارتش افغانستان و نیز مجروح شدن بسیاری از افراد دیگر شد. جنگ‌افرازها دیده نمی‌شوند و تشخیص اینکه ‌۱۳۰ -‌AC به هدف آسیب می‌رساند و آن را نابود می‌کند غیرممکن است. پرسنل جنگ‌افزارها تنها شلیک می‌کنند و متاسفانه شناسایی مرد و زن و پیر و جوان امکان‌پذیر نیست. ‌
اگر این اسلحه خراب شود یا آسیبی ببیند شلیک به هدف را متوقف می‌کند اما اگر شلیک را تایید کند پشیمانی سودی ندارد و نمی‌توان برنامه را متوقف کرد. درواقع می‌توان شلیک کرد اما دستور متوقف کردن آن خارج از اختیار است. واکنش نسبت به ضربه‌ای که مردم دیده بودند، ترس و وحشت و مصیبت بی‌انتهای مردم، روان‌هایی که از مشاهده زنان کشته و مجروح شده آسیب دیده بودند و بچه‌های دوست‌داشتنی که بدون حمایت پدر و مادر به خاک افتاده بودند، چه بود؟ هیچ‌کس بر زخم‌هایشان مرهمی نمی‌گذاشت، کسی آرام‌شان نمی‌کرد و اجساد مردگان را نیز بی‌احساس و با بیل‌های مکانیکی زیر خروارها خاک دفن می‌کردند. شگفت‌آورتر از همه آنها در مدارک خود اعلام کرده بودند که ‌۱۳۰ - ‌AC به‌طور صحیح کار خود را انجام داده است. آمریکا دلایل غیرقابل قبولی ارائه کرد و پشیمانی خود را از کشته شدن افراد بیگناه اعلام کرد اما پس از اینکه ثابت شده هیچ اسلحه‌ای وجود نداشته است نیروهای ائتلاف را مسوول جوابگویی در مورد تلفات و ابزارهای جنگی را متعلق به مردم عادی دانست. این به روشنی توهین به هوش مردم است. در حقیقت در این آدم‌کشی و قتل‌عام صدها زن و کودک بی‌دفاع با خونسردی تمام و بدون هیچ آگاهی قبلی‌ای مورد حمله وحشیانه قرار گرفتند. اگر این تحقیق مانند سایر تحقیقات مرسوم باشد دور از ذهن نیست که نظامیان آمریکایی خود را با وجود این اتهامات تبرئه کرده و دلیل کشته شدن کودکان و زنان افغانی بی‌پناه را عبور از مقابل رگبار گلوله‌های سربازان بدانند. تحقیقات مناسب می‌تواند درس‌هایی را از این جریان‌ها بیاموزد و گروه تحقیق می‌تواند رعایت اصولی را توصیه کند که بتوان از مشکلات جلوگیری کرد. در گزارش ژنرال برزی هیچ نشانی از بی‌رحمی و قساوت ارتش آمریکا علیه مردم غیرنظامی به چشم نمی‌خورد. اگر آمریکا از جنگ‌های عراق، ویتنام و افغانستان درس بگیرد دیگر بار آتش جنگ را در جایی دیگر نمی‌افروزد.

ترجمه: نگین ملک

منبع : روزنامه اعتماد ملی