لوس بازی موقوف!

عبارت «این رو می خوام»، «اون رو می خوام» برای خیلی از والدین بسیار آشناست.
با این حال برای بسیاری از پدرها و مادرها توانایی تأمین تمامی خواسته های بچه ها به آنان احساس رضایت و موفقیت می دهد. آنها دوست دارند فرزندشان شاد و مادر و پدر خود را دوست داشته باشد.
اگر چه جلب رضایت بچه ها و اجرای خواسته های نامحدودشان کم کم برای بچه ها عادی و بدون لذت می شود، اما آنها با این احساس بزرگ می شوند که دنیا به آنها بدهکار است و هر آنچه را که می خواهند باید به دست بیاورند.
دنیای مصرفی امروز و آمار بالای بدهی ها در هر جامعه نتیجه همین طرز تربیت است پس چه باید کرد که هم والدین خوبی بود و هم بچه های لوسی تربیت نکرد؟
۱) به کودکان بیاموزید که بین خواسته ها و نیازهایشان تفاوت قایل شوند.
هر بچه ای به یک جفت کفش نیاز دارد، اما نه یک جفت کفش شصت هزار تومانی! لازم نیست هر بار که به فروشگاه می روید برایش یک اسباب بازی جدید تهیه کنید.
بخصوص اگر یک کمد پر از اسباب بازی در منزل داشته باشید. من همیشه با یک فهرست خرید به فروشگاه می روم و اگر فرزندم تقاضای چیزی نامناسب را داشته باشد به سادگی می گویم:«ببخشید این که تو می خواهی در فهرست خرید نیست» بچه های من همچنین می دانند که می توانند لوازم یا اسباب بازیهایی را که دوست دارند به مناسبتهایی مثل تولد یا عید دریافت کنند. به عنوان مثال پسرم از من تقاضای یک تفنگ مسلسل اسباب بازی داشت و حاضر نبود از پول توجیبی اش بهای آن را بپردازد، به او گفتم مجبوری تا روز تولدت صبر کنی.
۲) وسایل و اسباب هایی که نیاز نیست و یا با آن بازی نمی شود را به دیگران ببخشید.
آموزش اینکه افرادی در سطح جامعه هستند که به اندازه کودکانتان در رفاه نیستند، باعث می شود کودکان احساس کنند خوشبختند، بنابراین هر ساله سراغ کمد لباس و اسباب بازیهای کودکانتان بروید و آنچه را که مدتهاست کنار گذاشته شده جدا کنید. البته به بچه ها یاد بدهید که وسایل به درد بخور و لباسهای تمیز و مرتب را کنار بگذارند نه اسباب بازیهای شکسته و نامرتب یا لباسهای کهنه و به درد نخور.
۳) درک کنید که بچه ها هم خود را با دیگران مقایسه می کنند.
این طبیعت بشر است که خود را با دیگران مقایسه کند. همیشه عده ای از ما جلوتر و عده ای دیگر عقب تر هستند. ممکن است فرزند شما لباس یا اسباب بازی را بخواهد که سایر دوستانش دارند. اگر آن وسیله یا لباس مناسب است آن را تهیه کنید و اگر نیست برایش توضیح دهید که درخواست وی از نظر شما قابل قبول نیست یا بودجه تهیه آن را ندارید. کودکان را تشویق کنید تا آرزوهای بزرگ داشته باشند با این حال به آنها یاد آور شوید که شاید نتوانید همه آنچه را می خواهند تهیه کنید، اما خودشان می توانند برای رسیدن به آرزوهایشان سخت تلاش کنند و به خواسته های منطقی شان برسند.
۴) پس انداز و تنظیم بودجه را به کودکان آموزش دهید.
بسیاری از زوجهای جوان امروزی نمی دانند چگونه می توانند بودجه زندگی خود را تنظیم کنند. احتمالاً آنان همیشه در طول زندگی هر چه را خواسته اند به دست آورده اند و اکنون که حمایت مالی والدین قطع شده، صدمه می بینند. پس آموزش شیوه پس انداز کردن و تنظیم هزینه روزانه زندگی، هنری ارزشمند است که باید به کودکان آموزش داده شود.
آنها باید بیاموزند که حداقل ۵۰ درصد از درآمدشان (اعم از پول توجیبی و...) را پس انداز کنند به همین دلیل شما می توانید اول سال تحصیلی مبلغی را به کودکان بزرگتر بدهید و از آنان بخواهید لوازم تحصیلی مورد نیازشان را تهیه کنند. می توانید پول توجیبی نیز برای کودکان تعیین کنید و اگر آن را خرج کردند اضافه تر به آنها ندهید، در نتیجه به زودی می آموزند که هزینه زندگی چقدر بالاست و اینکه چگونه برای اجرای خواسته های خود، برنامه ریزی و بودجه بندی کنند.
۵) اجازه دهید کودک برای رسیدن به خواسته هایش تلاش کند و پاداش بگیرد
در دنیای واقعی شما بدون تلاش هیچ چیزی را به دست نمی آورید. حتی برای برنده شدن در یک قرعه کشی ابتدا باید بهایی بپردازید. بنابراین به جای تهیه هرچه کودک خواسته اجازه بدهید که برای به دست آوردنش تلاش کند. این تلاش می تواند برای گرفتن نمره های خوب در درسهایش باشد یا انجام کاری اضافه و به غیر از وظایف روزانه خانوادگی.

com .cutekid.www
طناز زارعی طوسی

منبع : روزنامه قدس