معبد بَرْدنشانده ، مسجدسلیمان

بردنشانده یكی از قدیمی‌ترین عبادتگاههای ایرانی بود كه در طول قرن‌ها، تشریفات مذهبی رسمی در فضای باز آن انجام می‌شد. ساختمان آن به پارس‌‌ها و هخامنشیان مربوط است و نقوش برجسته روی سنگهای آن نیز به عهد اشكانیان تعلق دارد. مجسمه هراكلیوس یا هرقل (خدای قهرمان) به ارتفاع بیش از 2 متر در حالیكه شیر نئومه را خفه می‌كند، در این معبد از خاك بیرون آورده شده است. برد‌نشانده به معنی سنگِ نشانده شده است. این محوطه گسترده و طویل را هیچ نوع دیواری محصور نكرده است. این محوطه شامل سه قسمت كاملاً متمایز است. كاخ‌، تختگاه مقدس یا نیایشگاه (شرق كاخ) و قصبه‌ای در شمال. آثار كهنی از این بنای تاریخی بدست آمده است كه در موزه‌های داخل و خارج نگهداری می‌شوند كه عبارتند از: ظروف سفالی، سكه‌های قدیمی و جسمه‌‌های باستانی. هرودوت می‌نویسد: «ایرانیان معبد سرپوشیده نداشتند. قربانی به اهورا مزدا را كه بزرگترین بغ (آفریدگار) بود، بر قلّه كوه‌ها انجام می‌دادند.» به طور كلی این اثر یكی از مهمترین معابد دوران كهن ایران است.