ساندر - Sounder

سال تولید : ۱۹۷۱
کشور تولیدکننده : آمریکا
محصول : رابرت ب، رادنیتس
کارگردان : مارتین ریت.
فیلمنامه‌نویس : لون الدر سوم، برمبنای رمانی نوشته ویلیام ه- آرمسترانگ
فیلمبردار : جان الونزو
آهنگساز(موسیقی متن) : تاج محل
هنرپیشگان : سیسلی تایسن، پل وینفیلد، کوین هوکس، کارمن ماتیوز، تاج محل، جیمز بست، ایوون جارل، تد ایرهارت، اریک هوکس و جانت مک‌لاکلن.
نوع فیلم : رنگی، ۱۰۵ دقیقه.


در سال‌های رکود اقتصادی، «نیتان» (وینفیلد) و «ربکا مورگان» (تایسن) و فرزندان‌‌شان - «دیوید» (کوین هوکس)، «ارل» (اریک هوکس) و «جوزی می» (جارل) - خانواده‌ای سیاه‌پوست و زارع در ایالت‌های جنوبی آمریکا، زندگی بی‌ثباتی را می‌گذرانند. یک شب «نیتان» ناپدید می‌شود و با گوشت برای صبحانه بازمی‌گردد، ولی بعد از ظهرش به جرم دزدی دستگیر می‌شود و سگ شکاری «دیوید» به‌نام «ساندر» که بدجوری زخمی شده به جنگل فرار می‌کند. «نیتان» به یک‌سال حبس در یک اردوگاه کار اجباری محکوم می‌شود، ولی زن سفیدپوست مهربانی به‌نام «خانم بوت‌رایت» (ماتیوز) محل اردوگاه را می‌فهمد و به خانواده «مورگان» خبر می‌دهد. «ساندر» خوب می‌شود و اعضاء خانواده کار روی زمین مالک، «پرکینز» (ایرهارت) را از سر می‌گیرند و بعد، «دیوید» برای دیدن پدرش می‌رود. اما «نیتان» را از آنجا برده‌اند. معلم جوانی به‌نام «کامیل جانسن» (مک‌لا کلن) او را به خانه می‌برد و از تاریخچه سیاهان در آمریکا برایش می‌گوید و او را به مدرسه تمام سیاه‌پوست دعوت می‌کند. «نیتان» به‌دلیل جراحت پایش براثر یک انفجار زودتر از موعد آزاد می‌شود و لذت بازگشتش، «دیوید» را از رفتن به مدرسه منصرف می‌کند، ولی «نیتان» به او می‌گوید که باید از شرایط فعلی‌اش جدا شود و به زندگی بهتری فکر کند. پائیز که فرا می‌رسد، «دیوید» منطقه را ترک می‌کند.
* ساندر، یت را در قلمروی آشنای خودش نشان می‌دهد: تضادها هرگز آنقدر شدید نیست که ظواهر موزون و متین را بر هم زنند و تمام شخصیت‌ها، معمولی به‌نظر می‌رسند. از برخی لحظه‌های روح‌بخش که بگذریم، فیلم داستان تحمل و شکیبائی یک خانواده را به حکایتی کمرنگ از شرافت ذاتی بشری و انسان به‌عنوان مالک تقدیر بر خویش تبدیل می‌کند. تضادها مطرح می‌شوند، ولی هرگز به نحو رضایت‌بخشی تجسم و فیصله نمی‌یابند. مشکل سبک ریت تا حدی ناشی از رحمت زیادی است که او برای هم تراز کردن کفّه تمام شخصیت‌هایش به خرج می‌دهد. نتیجه این کار این است که فیلم‌های او - چه از تآتر اقتباس شده باشد و چه نه - همواره شکلی شبیه نمایش‌نامه‌های متعارف دارد. مشکل دیگر ساندر این است که تجربه‌های این خانواده هماهنگ تنوع ندارد و جائی برای علایق یا ناسازگاری‌های شخصی منظور نشده است (تنها استثناء بحث بر سر ادامه تحصیل پسر بزرگ‌تر خانواده است، گرچه اینجا هم مسئله جایگاه فرد در جامعه اولویت دارد و نه آزادی شخصی‌). دنباله فیلم با نام قسمت دوم، ساندر (ویلیام گراهام، 1976) ساخته شده است.