آیا کودکتان از انجام کارها طفره می رود

بعضی از بچه ها برای انجام تکالیف مدرسه سروصدا راه می اندازند، با والدین بحث می کنند، مدام مدادهایشان را می تراشند، تلفنی با دوستانشان صحبت می کنند، نیم ساعت یا بیشتر صرف پیدا کردن کتاب و دفترشان می کنند و در آخر هم نمی توانند آماده شوند و شروع کنند یا کارهایی مشابه برای تمیز کردن اتاقشان انجام می دهند. این بچه ها احساس ناتوانی و استیصال می کنند همان طور که گاهی بزرگ ترها هم هنگامی که کارهای زیادی دارند دچار چنین احساسی می شوند.
بچه ها نمی دانند باید از کجا شروع کنند. بیشتر این بچه ها دارای عزت نفس ضعیف و اعتماد به نفس کمی هستند، نگرانند و فکر می کنند که بچه های دیگر توانایی خاصی برای انجام کارها دارند که آنان فاقد آن توانایی هستند، هنگامی که همسالان آنها درباره آرزوها یا اهدافشان مثلاً رفتن به دانشگاه یا سفر به دور دنیا، صحبت می کنند آنها اظهار می کنند که هیچ هدف یا آرزویی ندارند. آنها تصور می کنند که طفره رفتن و ناتوانی ویژگی شخصیتی است که با آن متولد شده اند و در نتیجه نمی توان آن را تغییر داد. اما والدین باید همان طور که به کودک خود روش غذا خوردن، لباس پوشیدن و دیگر مهارت ها را یاد می دهند، به او بیاموزند که تعلل و اظهار عجز چیزی نیست که کودک با آن به دنیا آمده باشد یا جزء تفکیک ناپذیر شخصیت او باشد بلکه فقط یک عادت است و عادت ها را هم می توان تغییر داد.
این عادت را هم می توان به کمک روش های زیر اصلاح کرد. هنگامی که فرزند شما خیلی خسته است و اظهار ناتوانی می کند به او کمک کنید تا کارش را به بخش های کوچک تر تقسیم کند و سپس یکی را برای شروع انتخاب کند. مثلاً برای انجام تکالیفش از یک درس شروع کند یا برای مرتب کردن اتاقش از یک مورد شروع کند مثلاً ابتدا لباس های کثیف و تمیز را جدا کرده و هر کدام را در جای خودش بگذارد. سپس به جمع آوری کتاب ها بپردازد.
گاهی بچه ها نمی دانند که انجام کارهایشان چه مدت طول می کشد و با خود می گویند؛ نمی رسم این کارها را الان انجام دهم صبر می کنم یک روز که حسابی وقت داشتم، برای حل این مشکل از کودکتان بخواهید در یک زمان مشخص کاری را که انتخاب کرده انجام دهد. برای بچه های ۱۲ سال یا بزرگ تر یک ساعت، برای کوچک ترها نیم ساعت و برای سنین قبل از دبستان ۵ الی ده دقیقه وقت تعیین کنید. (البته می توان بر اساس روحیه و حیطه دقت و توجه کودک زمان را تنظیم کرد.) به آنها نشان دهید که در یک مدت زمان کوتاه، چقدر کار مفید می توان انجام داد. به کودک خود کمک کنید تا هنگام انجام یک کار، کارهای دیگرش را نادیده بگیرد و هرگز در نیمه کار به سراغ کار بعدی نرود.
چنانچه فرزندتان در مدت تعیین شده کار موردنظر را به اتمام رساند حتماً او را تشویق کنید یا حتی پاداشی برایش در نظر بگیرید. هرگز توقع نداشته باشید که یکباره فرزندتان صد و هشتاد درجه تغییر کند. بلکه با صبر و حوصله به او کمک کنید تا کم کم تغییر کند.

ترجمه؛ فرانک باجلان

منبع : فصلنامه یاپراق