چنین وصیت کرد لویی پاستور

تا از حال و هوای سال جدید دور نشده ایم مناسب دیدم قسمتی از وصیت نامه ی معروف لویی پاستور را، اول برای خودم و بعد برای دوستان، یادآور شوم تا انشاالله با روحیه و انگیزه ی بهتر این سال را ادامه دهیم.
پیام پاستور بسیار زیباست و ناظر بر استفاده از توانمندی های بالقوه ی آدمی است. راستی صرف نظر از آنچه که به مدیران سازمان ها و واحدهای منابع انسانی در ایجاد زمینه های ساختاری و فرهنگی مربوط است، خودمان تا چه اندازه در جهت شکوفایی و تحقق توانمندی های بالقوه ی مان اهتمام ورزیده ایم؟
در هر حرفه ای كه هستید نه اجازه دهید که به بدبینی‌های بی‌حاصل آلوده شوید و نه بگذارید که بعضی لحظات تأسف‌بار - که برای هر ملتی پیش می‌آید - شما را به یأس و نا امیدی بکشاند. در آرامش حاکم بر آزمایشگاه‌ها و کتابخانه‌ها و سازمان هایتان زندگی کنید و نخست از خود بپرسید: "من برای یادگیری و خودآموزی چه کرده‌ام؟" سپس همچنان که پیش‌تر می روید، بپرسید: "من برای کشورم چه کرده‌ام؟" و این پرسش را آن قدر ادامه دهید تا به این احساس شادی‌بخش و هیجان انگیز برسید که: شاید سهم کوچکی در پیشرفت و اعتلای بشریت داشته‌اید.
اما هر پاداشی که زندگی به تلاش‌هایمان بدهد یا ندهد، هنگامی که به پایان تلاش‌هایمان نزدیک می‌شویم هر کداممان باید حق آن را داشته باشیم که با صدای بلند بگوییم:
«من آنچه در توان داشته‌ام انجام داده‌ام»

منبع : blogfa