فرهنگ راستگویی را در کودکان تقویت کنید

یکی از صفات پسندیده راستگویی است. همه‌ی پیامبران و پیشوایان دینی مردم را به راستگویی دعوت کرده‌اند. همه‌ی مردم، انسان راستگو را دوست دارند. اگر کودک به حال خود گذاشته شود، راستگو تربیت می‌شود. این اطرافیان هستند که ممکن است راه او را کج کنند و کودک به دروغگویی عادت کند.‌
اگر پدر و مادر و افراد خانواده راستگو باشند و با صداقت و راستی سخن بگویند، بچّه نیز به راستی و درستی عادت می‌کند. اگر پدر ومادر به یکدیگر دروغ بگویند نباید انتظار داشته باشندکه فرزندان آنان راستگو شوند.
خداوند روح کودک را پاک آفریده است. چه خوب است ما هم روح لطیف او را پاک نگه داریم. یکی از چیزهایی که کودک را به دروغ گفتن وادار می‌کند ترس از مجازات پدر و مادر است. برای مثال اگر کودک شیشه‌ای را شکسته باشد، از او می‌پرسند: تو شیشه را شکستی؟ جواب منفی می‌دهد و از ترس موضوع را به گردن دیگری می‌اندازد.
اگر می‌دانید بچّه‌ی شما کار خلافی را انجام داده است باید او را راهنمایی کنید، نه اینکه مانند یک پلیس او را بازجویی کنید تا به جرم خود اعتراف کند.
بچّه‌ی شما ممکن است برای حفظ آبروی خود یا از روی ترس، حقیقت را پنهان کند و دروغ بگوید. در این مورد بهتر است بدون سؤال و جواب به او بگویید: من از کار تو اطّلاع دارم. برای مثال، اگر دروغ او مربوط به کتابی باشد که از دوستش امانت گرفته و به او برنگردانده است، به او بگویید: من می‌دانم کتابی را که از دوستت به امانت گرفته‌ای، هنوز پس نداده‌ای. تو کار خوبی نکرده‌ای. امانت مردم را باید زود به صاحب آن برگرداند.‌
اگر می‌شود گناه او را نادیده بگیرید و به‌طور کنایه و اشاره او را راهنمایی کنید. سعی نکنید دروغ گفتن بچّه‌ها را ثابت کنید و آنان را شرمنده سازید. این کار نه تنها نتیجه‌ای ندارد، بلکه سبب می‌شود او گستاخ و بی‌باک نیز بار بیابد.

منبع : روزنامه اطلاعات