کلید طلایی برای عمر طولانی

مقاله جدید پژوهشگران دانشگاه واشینگتن كه در آخرین شماره نشریه ساینس اكسپرس انتشار یافته است، نشان می دهد افزایش غلظت آنتی اكسیدان ها در بدن موش های آزمایشگاهی، می تواند طول عمر این موجودات را به طور شگفت انگیزی افزایش دهد و شاید بتوان این نتایج را در مورد انسان نیز تعمیم داد.
براساس این مقاله، دانشمندان در آزمایش خود گروهی از موش های آزمایشگاهی را به گونه ای مهندسی كردند كه مقدار زیادی از یك نوع آنزیم آنتی اكسیدان را در بدن خود تولید كنند و دریافتند كه این موجودات تغییر یافته كمتر به بیماری قلبی و سایر بیماری های مرتبط با افزایش سن دچار می شوند و شگفت آنكه ۲۰ درصد بیش از سایر همتایان خویش زندگی می كنند.
به گفته محققان آمریكایی، اگر بتوان نتایج این آزمایش را به طور كامل در مورد انسان تعمیم داد، باید بگوییم بشر با انجام چنین تغییری در بدن خود، می تواند به سادگی سن ۱۰۰ سالگی را تجربه كند و تا حد ممكن، از ابتلا به ناخوشی های گوناگون رهایی یابد.
تحقیقات انجام شده در دانشگاه واشینگتن، بار دیگر تاییدی بر این نظریه نهاده است كه مولكول های اكسیژن دارای قابلیت كنشگری بالا كه به رادیكال های آزاد معروفند، ارتباط بسیار نزدیكی با فرآیند پیر شدن سلول های موجودات زنده دارند.
رادیكال های آزاد
تركیبات موسوم به رایكال های آزاد، از میل تركیبی شدیدی با سایر مولكول ها برخوردارند و این قابلیت می تواند منشا بروز معضلات بسیاری در بدن انسان شود؛ به طوری كه ارتباط این مواد شیمیایی با بیماری های قلبی، سرطان و سایر بیماری های مرتبط با افزایش سن به وضوح آشكار شده است.
دكتر پیتر رابینوویچ و همكارانش از دانشگاه واشینگتن، به تكثیر و زادآوری موش های آزمایشگاهی در حضور غلظت بالای آنزیم كاتالاز پرداخته و مشاهده كرده اند كه افزایش چنین ماده ای در بدن موش ها تا چه اندازه می تواند در حفظ سلامتی و افزایش طول عمر آنان مفید و موثر باشد.
آنزیم كاتالاز به عنوان یك آنتی اكسیدان در بدن عمل می كند و وظیفه آن برطرف كردن آسیب های ناشی از آب اكسیژنه، به عنوان یكی از مواد زاید حاصل از متابولیسم و سوخت و ساز سلولی است. آب اكسیژنه منبع رادیكال های آزاد به شمار می رود و برطرف كردن آن از بافت ها می تواند آسیب های احتمالی را تا حد ممكن مرتفع سازد.
آسیب های ناشی از عملكرد رادیكال های آزاد در بدن، می تواند اختلالات فراوانی در فرآیندهای شیمیایی ایجاد كند و به تولید بیش از پیش رادیكال های آزاد جدید بینجامد و نتیجه چنین چرخه معیوبی بر كسی پوشیده نیست.
به گفته دكتر رابینوویچ، نتایج بدست آمده در این زمینه، گواه بزرگی بر نقش این رادیكال ها در فرآیند پیری سلول ها است. وی می گوید: تحقیقات اخیر بیش از پیش پرده از اهمیت این تركیبات شیمیایی در بدن موجود زنده برگرفته است و نتایج حاصل از آزمایش ها می تواند راه را برای توسعه و تولید داروها و درمان های نوین هموار سازد، به طوری كه بتوان بدن را از هجوم این تركیبات خطرناك تا اندازه ممكن در امان داشت و طول عمر بیشتری برای بشر به ارمغان آورد.

منبع : خبرگزاری فارس