نیشابور ، استان خراسان

نام نیشابور را در زبان فارسی به صورت نیشابور، ‌و در زبان عربی نیسابور تلفظ می‌كنند و به قول حمزه اصفهانی نام اصلی آن شهر، نیك‌‌شاپور است. این شهر در سال 31 هجری و در زمان خلافت عثمان فتح شد و در دوره اسلامی، یكی از چهار شهر بزرگ خراسان بوده است. وسعت و عظمت این شهر در حدی بوده است كه آن را «ام‌البلاد» می‌‌خوانده‌اند. در اوایل دوره اسلامی، وسعت و عظمت این شهر به حدی بود كه شهرتی جهانی یافت. به همین سبب نیز بر روی سكه‌هایی كه در دوران خلفای اموی و عباسی ضرب می‌شد، نام این شهر نیز دیده می‌شود.
نیشابور در زمان غزنویان و سلجوقیان از شهرهای مهم و معتبر خراسان محسوب می‌شد. در قرن ششم هجری كه غزنویان به دست سلجوقیان از بین رفتند، این شهر نیز ویران شد. لیكن اهالی این شهر به تدریج در رونق و آبادانی دوباره آن كوشیدند. این آبادانی دیری نپایید و این شهر در سال 618 هـ.ق و در حمله مغول توسط «تغاجارنویان» داماد چنگیز به كلی ویران شد.
در اواخر حكومت ایلخانان مغول، نیشابور ضمیمه متصرفات سلسله سربداران گردید. در سال 782 هـ.ق به علت اطاعت خواجه علی مرید از تیمور، شهر از آسیب مصون ماند. این شهر چندین بار به علت زلزله ویران شده و سپس بازسازی شده است.
این شهر كه یكی از مراكز تمدن و هنر ایران و خراسان است و شاعران و اندیشمندان بسیاری را در خود پرورانده است، در مسیر جاده ابریشم قرار داشته و اكتشافات باستان‌شناختی قابل‌توجهی در آن صورت گرفته است.
نیشابور هم‌اكنون شهری بزرگ و آباد است و آثار دیدنی بسیاری دارد.