دانشمندان ایرانی

دانشمندان ایرانی برای پیشرفت علوم پزشکی و داروسازی خیلی زحمت کشیدند، در زمان های قدیم از دارو، شربت و آمپول خبری نبود و مردم برای درمان بیماری ها از گیاهان دارویی زهر عقرب، مار دارو می ساختند.
پزشکان و دانشمندانی مثل ابوریحان بیرونی، جابربن حیان، محمد بن زکریای رازی و ابوعلی سینا برای یافتن داروهای مناسب بیماری ها به دشت و صحرا می رفتند و در باره گیاهان دارویی مطالعه می کردند و یا در آزمایشگاهایشان آزمایش های مهمی انجام می دادند تا هم مردم را از اشتباه در آورند و هم در پزشکی و داروسازی پیشرفت کنند.
پزشک های آن زمان علاوه بر معالجه انسان ها، به معالجه حیوانات نیز می پرداختند.
در زمان های قدیم معمولا در جنگ ها و لشکرکشی ها پزشک ها را همراه می بردندتا به زخمی ها رسیدگی کنند.
چون پزشکان اطلاعات زیادی داشتند به آن ها (حکیم) می گفتند مردم برای (حکیم ها) احترام زیادی قائل بودند.
پادشاهان و حاکمان هم همیشه برای مشورت در کارها و امور کشورشان از حکیم ها دعوت می کردند تا مشاور یا وزیر آن ها باشند.

منبع : روزنامه خراسان