عروس خانم‌ها‌ی جوان و تازه دامادها‌ی عزیر باید پس از ازدواج، شرایط روحی والدین را درک کنند زیرا پدر و مادر به علت محبتی که به فرزند خویش دارند، در ماه‌های اولیه (پس از ازدواج) از این که فرزندشان را فردی مستقل و غیر نیازمند به‌خود می‌بینند، ناخودآگاه آزرده خاطر می‌شوند و ممکن است واکنش‌های غیر معقولی از خود نشان دهند. زوج‌های جوان بهتر است با ملاطفت و احترام بیش از پیش، به آنها محبت و توجه کنند تا والدین به‌تدریج به شرایط جدید عادت کنند و چنان در پر کردن خلاء عاطفی آنها موفق باشند که به‌جای جدا شدن فرزندشان، فرزند دیگری نیز یافته‌اند. یکی از گله‌های رایج بیشتر عروس خانم‌ها‌ی جوان این است که شوهرشان در حضور پدر و مادر و حتی خواهرانش به او بی اعتنائی کرده و مثل غریبه‌ها با وی رفتار می‌کند در حالی که در خانه مرد بسیار خونگرم و با محبتی است. اگر خانم‌ها به جای احساسی برخورد کردن، کمی منطقی باشند و این مسئله را ریشه‌یابی کنند به راحتی در می‌یابند که این رفتار شوهر می تواند چند علت داشته باشد. دلیل اولیه و اصلی که شاید اصلاً به‌چشم بسیاری از خانم‌ها نیاید، همانا حیای مردان است. گرچه ممکن است مردان در مهمانی‌های دوستانه خیلی صمیمی، راحت و حتی گاه پررو به‌نظر بیایند اما در حضور والدین دچار حجب و حیای خاصی می‌شوند زیرا نمی‌خواهند در حضور پدر و مادر (با توجه کردن به همسرشان) نشان دهند که عشق جدیدی پیدا کرده‌اند و دیگر به والدین توجه و محبت سابق را ندارند. اگر عروس خانم‌ها کمی دندان روی جگر بگذارند و تحمل کنند به مرور زمان این مشکل شوهر نیز حل خواهد شد. البته خانوادهٔ شوهر هر چه سنتی‌تر باشد این حلقه‌های وابستگی محکم‌تر است و برای گذر از این مرحله زمان طولانی‌تری لازم است به‌خصوص اگر مادر شوهر بیوه باشد و وابستگی شدیدی به پسر خویش داشته باشد. متأسفانه بسیاری از ما، به‌رغم ادعاها و معقول بودن در امور شغلی و کارها، در امور زناشوئی به یک کودک لج‌باز تبدیل می‌شویم که گوئی هیچ بوئی از عقل و منطق نبرده‌ایم. در حالی که لازمه زندگی مشترک موفق، درک شرایط یکدیگر و تلاش برای ایجاد تفاهم است. نباید هر مشکل کوچکی را به معضل تبدیل کنیم و از آن گرهی ناگشودنی پدید آوریم. البته آقایان نیز باید نقش مهمی را در این ماجرا ایفاء کنند و جهت گذر از این مرحلهٔ وابستگی، موظف هستند در مقابل صبوری و تحمل خانم‌ها که از بزرگواری آنهاست، هرچه سریعتر بر احساس خجلت و شرمشان فائق آیند و در حضور والدین، رفتار شایسته‌ای با همسر خویش داشته باشند. آنها هر قدر هم که خود را مدیون زحمات پدر و مادر بدانند، نباید به همسرشان بی‌احترامی کنند یا او را در جمع خانوادگی خود، نادیده بگیرند. برعکس باید بکوشند به همسر خود احترام بگذارند و در جمع خانوادگی با صمیمیت و به گرمی، همسرشان را مخاطب قرار دهند تا حس اعتماد و امنیت او را تقویت کنند. آقا داماد عزیز، عروس خانمی که به تازگی در جمع شما وارد شده، کمی احساس ناامنی می‌کند پس با شرکت دادن هرچه بیشتر او در مکالمه‌ها و فعالیت‌ها‌ی جمعی، کمک کنید تا جایش را در خانواده‌تان باز کند. با این رفتار خردمندانه نه والدین خود را می‌رنجانید نه همسرتان را که قرار است از این به بعد، یک عمر شریک زندگی شما باشد. آقای تازه داماد عزیز، به رفتار همسر جوان‌تان در جمع خانوادهٔ خودش به دقت نگاه کنید و ببینید او چه راحت و صمیمانه با شما حرف می‌زند و چگونه با احترام و محبت از شما نام می‌برد. ببینید چه شیرین زبانی می‌کند تا آرام آرام شما را با والدین، خواهر و برادرش صمیمی کند. از این رفتار او درس بگیرید و خودتان نیز مقابله به مثل کنید. مطمئن باشید که زندگی شیرینی انتظارتان را می‌کشد. زن و مردی که روحیه یکدیگر را به‌خوبی بشناسند و بدانند که در موقعیت‌ها و وضعیت‌ها‌ی مختلف روحی، چگونه باید با هم رفتار کنند، زندگی زناشوئی موفقی خواهند داشت.
