سلام کن؛ والسلام!

«سلام»، این کلمه ساده جزو اولین کلمه‌هایی است که یک کودک یاد می‌گیرد و همچنین جزو اولین کلماتی است که آدم بزرگ‌ها (به قول شازده کوچولو) استفاده از آن را فراموش می‌کنند. در عجله همیشگی ما برای رسیدن به کارها و مشغولیت‌های تمام نشدنی، اوضاع جوری شده است که دیگر کسی وقت و حوصله ایستادن و سلام کردن را ندارد و در بهترین حالت، سلام کردن، در همان تکان دادن دست و یا یک تکان کوچک سر خلاصه شده است. شاید مهم به نظر نرسد اما اگر کمی فکر کنیم، می‌بینیم که این مساله می‌تواند بسیار ناراحت‌کننده باشد. سلام کردن، فقط گفتن واژه «سلام» نیست. در واقع این کار قدردانی از سلامتی و وجود خود و دیگران است. یک مکث کوتاه، در جریان زندگی روزمره برای نشان دادن ارزش طرف مقابل (و همچنین ارزش خود)...
توماس گرین، نویسنده مقاله‌ای در مورد سلام کردن می‌گوید که چگونه کاربرد روزمره همین واژه ساده می‌تواند باعث تغییر در زندگی شود. برای این کار او یک ماه به هر کسی که برخورد می‌کرد، سلام می‌کرد و این شامل غریبه‌های خیابان، کاربران دنیای مجازی، همسایه‌های دور هم می‌شد. او می‌گوید حتی هر روز صبح به خودش در آینه هم سلام می‌کرده. این ۹ نکته چیزهایی است که از این کار یاد گرفته و در مقاله‌اش بیان کرده است.
۱) سلام ساده نیست
بالا رفتن سن فقط باعث چین و چروک‌های صورت نمی‌شود. گذر زمان، یک پوسته سخت ناپیدا دور ما به وجود می‌آورد که نزدیک شدن به ما را سخت می‌کند. چیزی شبیه یک سپر حفاظتی، یا پوسته سخت میگو اما همانند میگو، زیر این سپر سخت، هنوز همان بافت نرم را داریم. گذر زمان باعث می‌شود‌، ما کمتر دوستانه به نظر برسیم. صورت خشن و نگاه بی‌روح یک مرد ۵۰ ساله را با چهره گرم و نگاه ساده همان مرد در دوران نوجوانی‌اش مقایسه کنید.
به گفته دکتر آلن‌آلدی، استاد آموزش‌های اختصاصی در دانشگاه اوکلاهما هرچه سنمان بالاتر می‌رود، بیشتر وظیفه‌محور می‌شویم. بیشتر تمایل داریم که فقط زمانی با مردم صحبت کنیم که به چیزی احتیاج داریم. «عدم اعتماد» کلمه آشنایی برای ماست و برای ما بسیار سخت‌تر است که دستی به نشانه دوستی به طرف کسی دراز کنیم چون این کار باعث می‌شود که آنها را به داخل پوسته خود راه دهیم.
از نظر دکتر آلدی، شکستن این عادت کار بسیار سختی است. اگر چه از نظر بسیاری از دانشمندان این نکته ثابت شده است که سلام گفتن و لبخند زدن می‌تواند باعث کاهش فشارخون، افزایش قدرت سیستم ایمنی و حتی آزاد شدن مسکن‌های طبیعی در بدن (اندورفین‌ها) شود که هر کدام از اینها می‌توانند استرس را کاهش دهند و خوشحالی به وجود بیاورند و باعث بهبود وضعیت سلامت شوند اما علی‌رغم همه اینها، همچنان سلام کردن برای ما آدم بزرگ‌ها کار سختی است.
۲) سلام، اسلحه مخفی
از آنجایی که خیلی از مردم این روزها عادت ندارند که کسی با آنها سلام و احوالپرسی کند، اینکه کسی به آنها سلام کند می‌تواند علاوه بر اینکه خیلی عجیب باشد، باعث شود تا‌ آنها در برابر صمیمیت ناگهانی شما خلع سلاح شوند. خود من وقتی حتی نامه‌های الکترونیکم را با سلام شروع می‌کنم بیشتر احتمال دارد که جواب دریافت کنم و یا کنار صندوق فروشگاه سلام کردن باعث شد تا زودتر و بهتر خدمات دریافت کنم.
۳) سلام و افزایش بهره‌وری
در یکی از معدود مطالعاتی که در مورد سلام کردن انجام شده است، دکتر آلدی، در یک مدرسه راهنمایی از معلمان و مدیر مدرسه خواست هر روز با دانش‌آموزان به طور شخصی سلام و احوالپرسی کنند. همین کار به ظاهر کوچک باعث شد تا میزان بهره‌وری و فعالیت دانش‌آموزان ۲۷ درصد بیشتر شود. طبق نتایج مطالعات دکتر آلدی، این کار باعث افزایش مشارکت کلاسی و نمره‌های بهتر دانش‌آموزان شده بود.
۴) سلام و آدم‌های دوست‌داشتنی
این آدم غرغرو است، این آدم بداخلاق است، این یکی شبیه خلاف‌کارهاست و این حتما همسرش را می‌زند. چه‌قدر پیش آمده که فقط براساس ظاهر آدم‌ها از آنها خوشتان نیاید و از آنها اجتناب کنید؟ من متوجه شدم آدم‌هایی که به آنها غریبه می‌گوییم و به آنها سلام نمی‌کنیم خیلی از اوقات رفتار بسیار دوستانه‌ای دارند. شکی در این نیست که سلام کردن به این آدم‌ها باعث می‌شود آن احساس بی‌توجهی به آنها که باعث شکل‌گیری سپر دفاعی‌شان می‌شد، کنار برود و چهره دوست‌داشتنی‌شان مشخص شود.
۵) سلام آشنایی می‌آورد
خیلی‌ وقت‌ها که کنار خیابان شهرکمان می‌‌دویدم نگرنی‌ام این بود که ماشین‌های روبه‌رو مراعات نکنند و با آنها تصادف کنم. در حالی که صاحبان خیلی از این ماشین‌ها، همسایه‌های من بودند. طی یک ماه گذشته من برای خیلی از این ماشین‌ها، دست تکان می‌دادم و سلام می‌کردم و در پایان ماه، آنها نه تنها با لبخند و بوق پاسخ من را می‌دادند بلکه سرعت‌شان را هم کم می‌کردند تا من احساس خطر نکنم. من «برای آنها تبدیل به یک شخصیت آشنا شده‌ام» و این مساله باعث به وجود آمدن احترام متقابل می‌شود.
۶) سلام و محیط‌های دوست‌داشتنی
طبق نتایج یک مطالعه، مردم یک شهر شلوغ مثل نیویورک کمتر احتمال دارد تا با یک غریبه دست بدهند (۳۸ درصد) تا مردم یک شهر کوچک و یا روستا (۶۸ درصد)، محققان می‌گویند محیط‌های گرم و دوست‌داشتنی باعث برانگیخته شدن روحیه مردم‌دوستی و صمیمیت می‌شود. تجربه خود من هم همین را می‌‌گوید. سلام‌های من در مرکز شهر و در خیابان‌های شلوغ و پرترافیک پاسخ‌های کمتری دریافت کردند تا سلام‌هایی که در کوچه‌های شمال شهر و یا خیابان‌های قدیمی جنوب شهر کرده بودم و این مساله بسیار ناراحت‌کننده بود چون خود مردم، روحیه آنها هم در ساختن یک محیط شلوغ و غیرصمیمی (مثل خیابان‌های شلوغ شهر) نقش دارد و این باعث به وجود آمدن یک چرخه معیوب می‌شود.
۷) سلام به بچه‌ها
سلام کردن به بچه‌ها، دردسرها و خوبی‌های خودش را دارد. متاسفانه از علایم روزگار ما این است که کوچک‌ترها در ترس از بزرگ‌ترها و به خصوص غریبه‌ها به سر می‌برند. سلام‌های من کمترین پاسخ را از بچه‌های بین ۵ تا ۱۵ سال دریافت کردند. اگر چه بچه‌های زیر ۵ سال با سلام‌های گرمشان تا مدت‌ها لبخند را روی صورتم نشاندند. سلام کردن به بچه‌ها، اگر در یک محیط امن باشد و آ‌نها احساس امنیت کنند، باعث می‌شود تا شما برای نسل‌های بعدی هم فرهنگ‌ آشنایی را جا بیندازید. اینکه کودکان احساس نکنند در یک دنیای غریبه و خشن زندگی می‌کنند و از آن مهم‌تر اینکه احساس کنند به آ‌نها هم توجه می‌شود.
۸) سلام، بیمه سلامتی با پوشش جهانی
سلام کردن بدون لبخند زدن کار خیلی سختی است. مثل یک رفلکس طبیعی بدن لبخند هم همراه سلام می‌آید البته اگر در برابر آن مقاومت نکنید. به غیر از فوایدی که در مورد لبخند زدن برای خود فرد گفتیم (تقویت سیستم ایمنی، کاهش فشارخون و آزاد کردن اندورفین) باید بگوییم که این اثرات در فرد مقابل که این لبخند را می‌بیند هم به وجود می‌آید. طی یک تحقیق در کشور کانادا از کارکنان یک مرکز مخابرات خواسته شد تا هر روز قبل از شروع کار چند تصویر از لبخند را در بین عکس‌های مختلف پیدا کنند. دیدن این همه لبخند و احساس شادی از پیدا کردن آنها باعث شده بود تا این کارکنان ۱۷ درصد کمتر از افراد عادی هورمون کورتیزول که مخصوص استرس است در خونشان وجود داشته باشد.
خیلی‌ها ممکن است باور نکنند که جهان فقط با سلام کردن هم می‌تواند بهتر شود اما بعد از یک ماه من به این نتیجه رسیدم که این کار امکان‌پذیر است. خود من حالا واقعا احساس بهتری دارم.
یک ماه از زمانی که من پوسته‌ام را شکستم و غریبه‌های اطرافم را دیدم و با آنها حرف زدم و سلام کردم، می‌گذرد و این کار که اوایل برای من یک بازی سخت بود به یک عادت دلپذیر تبدیل شده است. شما لازم نیست خیلی به خودتان سخت بگیرید. غریبه‌های زیادی در کنار شما وجود دارند که نمی‌توانید به همه سلام کنید اما برای خودتان یک تعداد خاص مشخص کنید. مثلا بگویید که امروز به سه نفر غریبه سلام می‌کنم. این یعنی سالی ۱۰۹۵ نفر غریبه که با شما آشنا شده‌اند اما یادتان نرود که از غریبه‌ترین آنها شروع کنید. از خودتان، صبح‌ها سلام به غریبه‌ها توی آینه فراموش نشود.
همین سلام کردن ساده به دیگران و ملزم کردن خود به این کار باعث می‌شود حواستان کمی به اطرافتان باشد. در خود غرق نشوید. افکار بیهوده و بی‌هدف و تصاویر مبهم از جلوی چشمان‌تان دور شود و ناگهان تصویر واضح محیط اطرافتان و فردی که به او سلام کرده‌اید شما را دوباره به دنیای واقعی برگرداند.
سلام کردن می‌تواند یک جور روش تمرکز ذهنی از نوع اجتماعی باشد.
برای خود من که این‌طور بود. ۲۴ سال بی‌اراده و بی‌توجه به همسرم سلام کرده بودم اما ماه گذشته با هر سلام انگار دوباره او را می‌دیدم. توجه به سلام کردن و پاسخ طرف مقابل باعث شده بود بعد از مدت‌ها ما دوباره آن برق قدیمی را در چشمان یکدیگر ببینیم. زندگی روزمره ما با همین سلام کردن متفاوت، نو شده بود.

منبع: ریدرزدایجست
مترجم: دکتر احسان بیکایی

منبع : روزنامه سلامت