متولی آموزش های فراسازمانی

آموزش های فراسازمانی به عنوان نیازهای حال و آینده مدیران بخش دولتی ضرورتی انکارناپذیر است. افزایش کارایی و پویایی سازمان های دولتی منوط به توسعه دانش های کاربردی مدیران است. استفاده از فناوری های نوین مدیریت و بسترسازی برای پرورش مدیران زمینه ساز نوسازی اداری است. اکنون به بررسی این موضوع می پردازیم که متولی این نوع از آموزش ها در کشور باید کدام نهاد یا دستگاه باشد و سپس آن را با تجربه دیگر کشورها مقایسه می کنیم و اینکه آیا این آموزش ها به طور مثال می بایست به آموزش عالی کشور وابسته باشد یا به نهاد و سازمان دولتی دیگری یا اینکه به صورت موسسه ای مستقل همانند برخی کشورهای دیگر باشد.
در ارتباط با وابستگی آموزش های فراسازمانی با دانشگاه باید گفت که آموزش دانشگاهی ویژه دانشجویان جوانی است که صرفا برای تحصیل و کسب مدرک تحصیلی تلاش می کنند و معلوم نیست که فرد در آینده قصد دارد مدیر دولتی بشود یا نشود. در صورتی که آموزش های فراسازمانی از انوع آموزش های بزرگسالان و مختص شاغلان بخش دولتی است که یا اکنون مدیرند یا در آینده به عنوان مدیر دولتی انتخاب خواهند شد و در هر دو صورت فراگیر، به کسب دانش، علوم و فنون مدیریت مبادرت می کنند، ضمن اینکه در طراحی و اجرای این آموزش ها نیاز دستگاه های اجرایی مدنظر قرار می گیرد و به گونه ای طراحی می شود که امکان برگزاری آن در دانشگاه ها وجود ندارد یا دانشگاه های کشور برای اجرای آن از خود تمایلی نشان نمی دهند.
همچنین در خصوص وابستگی آن به نهاد یا سازمان دولتی دیگر نیز باید گفت چنانچه بصورت موسسه مستقل باشد که صرفا راهبردها و خط مشی ها و سیاستها از طریق حاکمیت اعمال شود مطلوب است. در این رابطه تجربه آموزشی دیگر کشورها در شناخت متولی آموزش مدیران راهگشا خواهد بود.آموزش مدیران و کارکنان بخش دولتی نوعا در کشورهای مختلف با هدف ارتقاء مهارت های اداره عمومی برای به کارگیری بهینه منابع (مالی، انسانی، دانشی و...) در رقابت جهانی واکنش به انتظارات شهروندان و تغییرات پیش بینی نشده در فناوری اطلاعات، طراحی و به اجراء گذاشته می شود.
مقایسه ساختارهای آموزشی در کشورهای مختلف نشانگر دو نوع الگوی مشخص است: نخست آنکه موسسه متولی آموزش های کارکنان بخش دولتی در یک مرکز یا موسسه مستقل زیرنظر دستگاه مسئول اداره امور عمومی سازماندهی می شود و به عنوان بازوی آموزشی آن عمل می کند که به عنوان نمونه می توان به مدرسه ملی مدیریت در بخش دولتی فرانسه اشاره کرد که وظیفه آن ارایه آموزش های رسمی و غیررسمی با رویکرد بهبود مدیریت است و دیگر آنکه چنین موسسه مستقلی در یکی از دانشگاه ها سازماندهی می شود و خدمات آموزشی را به کارکنان بخش دولتی ارایه می کند، مانند الگوی آموزشی در تگزاس آمریکا که موسسه آموزشی مدیریت در یکی از دانشگاهها سازماندهی شده است. در نیوزلند سازمان آموزش بخش دولتی به صورت یک موسسه مستقل وظیفه آموزش کارکنان بخش دولتی را با هدف ارتقاء مهارت و تامین نیروی کار کیفی برعهده دارد این سازمان در دو حوزه آموزش های رسمی و غیررسمی فعالیت می کند. در کشور پاکستان نیز مدرسه ملی خط مشی دولتی به عنوان یک موسسه مستقل با هدف تواناسازی کارکنان دولتی فعالیت می کند و یک سازمان چتری است که موسسه کالج مدیریت ملی، موسسه تربیت مدیران عالی، موسسه ملی خط مشی گذاری عمومی را تحت پوشش دارد.
با توجه به شکل گیری محیط های متلاطم و افزایش رقابت جویی میان دولت ها در سطح جهانی ضروری است نظام آموزش عالی کشور برای تربیت و آماده سازی مدیران بخش دولتی نقش ویژه ای را ایفا کند به سخن دیگر، تربیت مدیران کل نگر، استراتژیست، و رقابت جو یک الزام استراتژیک در اداره امور کشور است. تاسیس موسسات ویژه آموزش عالی با چنین رویکردهایی و با هدف ارایه آموزش های فراسازمانی در کشورهای مختلف دنبال می شود.
نهایتا از آنجا که تربیت و آماده سازی مدیران مستلزم تازه گردانی دانش و مهارت های آنان است بدین منظور شایسته است که متولی این نوع از آموزش ها مشخص شود حال این موسسه آموزشی از نظر تشکیلاتی وابسته به چه نهاد و یا سازمانی باشد تفاوت چندانی ندارد بلکه آنچه مهم است همگام با رقابت میان دولتها و تغییرات جهانی، اهمیت آموزش های فراسازمانی، توجه و توسعه روزافزون آن در کشور است.

منبع : روزنامه کیهان