تئوری برادلی و نگرانی دموکرات‌ها

آنچه که امروز دموکرات‌ها را نگران کرده پدیده تأثیر برادلی است. نظرسنجی‌ها اوباما را بالاتر نشان می‌دهند ولی معلوم نیست در روز رأی‌گیری آیا مردم همان می‌کنند که در نظرسنجی قبل از انتخابات کرده‌اند یا خیر؟
هرچه به روزهای پایانی انتخابات نزدیک‌تر می‌شود بازار گمانه‌زنی‌های انتخاباتی و شیوه‌های مرسوم آن حضور خود را بیشتر به رخ می‌کشند.
طبق آخرین نظرسنجی‌ها باراک اوباما کاندیدای دموکرات بین ۸ تا ۱۲ درصد از کاندیدای جمهوری‌خواه مک کین پیشی گرفته است. اما نگرانی اساسی و مهم دمکرات‌ها از این نظرسنجی‌ها، کابوس bradly effect است.
در تئوری موسوم به برادلی، نتایج انتخابات متفاوت با آن‌چیزی است که در مقابل دوربین و یا نظرسنجی‌ها گفته می‌شود. این تئوری در واقع برگرفته از واقعه انتخاباتی در آمریکاست که در آن شهردار ۲ دوره لس‌آنجلس ـ که رنگین‌پوست بود ـ پس از موفقیت عملکردش در شهرداری L.A تصمیم به کاندیداتوری در انتخابات فرمانداری کالیفرنیا گرفت.
نتایج اکثر نظرسنجی‌ها حاکی از آن بود که برادلی با اکثریت بالا برنده انتخابات خواهد بود زیرا مردمی که در مقابل دوربین قرار می‌گرفتند چه قبل از انتخابات و چه پس از انتخابات اکثراً بالای ۷۰% اذعان می‌کنند که به bradly برادلی شهردار رنگین‌پوست خود رأی خواهند داد.
اما واقعیت آن است که آمریکایی‌ها علی‌رغم اینکه دوست دارند چهره‌ای لیبرال، طرفدار حقوق زنان، مدافع حقوق سیاهان و... باشند، اما در عمل و رفتار چیزی متفاوت از آن را نشان داده‌اند؛ یعنی بین گفتار با رفتارشان تفاوت وجود دارد به طوری که نتایج انتخابات بیانگر آن بوده است که آمریکایی‌ها نه به زنان رأی می‌دهند نه به سیاهان!!
به طوری که در جریان برادلی حتی مردم پس از خروج خود از سر صندوق‌ها در نظرسنجی‌های مرسوم ـ که واقع‌بین‌ترین و نزدیک‌ترین نظرسنجی به واقعیت می‌باشد و به آن exit poll می‌گویند
ـ نیز حاضر شده و اعلام کردند که بیش از ۷۰% رأی خود را به برادلی سیاه‌پوست داده‌اند.
اما نکته مهم در این تئوری آن است که این تئوری فقط فقط چهره اجتماعی مردم در مقابل دوربین نشان می‌داد. آنها به واقع دوست نداشتند یک سیاه‌پوست فرماندارشان شود ولی اجبار دوربین و پز اجتماعی آنها، مانع از آن می‌شد که واقعیت را در مقابل دوربین بگویند و همین امر باعث شد که نظرسنجی‌های متفاوت حتی exit pollها نیز نتوانند واقعیت را پیش‌بینی کنند از آن به بعد این پدیده را brady effect یا brady factor نام نهادند.
دنیای ارتباطات در گذشته این تئوری را با کمی تفاوت مارپیچ سکوت می‌نامید. در مارپیچ سکوت شأن اجتماعی افراد باعث می‌شود تا در مقابل دوربین و یا نظرسنجی آنچه انجام می‌دهند که مخالف نظراتشان است یا حداقل در مقابل دوربین سکوت اختیار کنند.
آنچه که امروز دموکرات‌ها را نگران کرده پدیده تأثیر برادلی است. نظرسنجی‌ها اوباما را بالاتر نشان می‌دهند ولی معلوم نیست در روز رأی‌گیری آیا مردم همان می‌کنند که در نظرسنجی قبل از انتخابات کرده‌اند یا خیر؟
انتخاب ۲ کاندیدا برای دموکرات‌ها یکی از بین زنان و دیگری از بین سیاهان حرکتی تاریخی‌ساز برای این حزب نام گرفت اما شانس دموکرات‌ها در آن است که جمهوری‌خواهان به دلیل عملکردشان به سیاست خارجی، عدم موفقیت نهایی در افغانستان یا ادامه حضور در عراق و روانه شدن روزانه جنازه آمریکایی‌ها از عراق به آمریکا، فشار برای خروج بیشتر نیروها از مناطقی نظیر عراق و افغانستان، بحران مالی و اقتصادی آمریکا، گرانی و تورم نوعی خواست را برای تغییر اساسی در دل مردم آمریکا رقم زده است و این شانس بزرگی برای دمکرات‌ها حتی با ارائه یک کاندیدای سیاه‌پوست است.
نکته دیگر و پراهمیت برای دمکرات‌ها طرفداری سنتی مطبوعات و رسانه‌های آمریکایی است. بیش از ۶۰% از این رسانه‌ها به طور سنتی از دیدگاه لیبرالیستی، نقادانه، مساوات، قانونگرایی و تساوی رنگین‌پوستان و حمایت از زنان را حمایت می‌کنند و این موارد همان چیزی است که دمکرات‌ها در شعار به دنبال آن هستند.
این حمایت رسانه‌ها از مواضع دموکرات‌ها شانس آنها را علی‌رغم نگرانی از bradly effect بیشتر می‌کند. تأثیر این رسانه‌ها علی‌الخصوص رسانه‌های تصویری مثل CNN موضع کم‌اهمیتی نیست.

دکتر محمد سلطانی‌فر
عضو هیات علمی دانشگاه

منبع : خبرگزاری آفتاب