یکی آواز می‌خواند، یکی نمی‌خواند - L'UNE Chante, L'autre Pas

سال تولید : ۱۹۷۷
کشور تولیدکننده : قزانسه، کوراسائو و بلژیک
محصول : (SFP / سینه تاماری، INA / کونترشان، پارادیس فیلمز و پوپولاسیون فیلم)
کارگردان : آنیس واردا.
فیلمنامه‌نویس : آنیس واردا.
فیلمبردار : شارلی وان دام.
آهنگساز(موسیقی متن) : فرانسوا ورتیمر، میکو پاپینو، ژوئل پاپینو و دودوگرفی‌یر
هنرپیشگان : والری مرسه، ترز لیوتار، ژیزل حلیمی، دومینیک دوکرو، علی رفیعی و ژان پی‌یر پلگرن.
نوع فیلم : رنگی، ۱۲۰ دقیقه.


سال 1962. «پالینِ» هفده ساله (مرسه) به خاطر کمک به سقط جنین دوستش، «سوزان» (لیوتار)، مادر بیست و دو ساله «ماری» و «ماتیو» از سوی خانواده طرد می‌شود. پس از خودکشی «ژروم»، محبوب متأهل «سوزان» او به زندگی کسالت‌بار نزد والدینش باز می‌گردد. ده سال بعد، این دو به‌طور اتفاقی یکدیگر را می‌بینند. حالا «پالین» که به «پوم» معروف است در یک گروه موسیقی چهار نفره زنان آواز می‌خواند و با پسری ایرانی به‌نام «داریوش» (رفیعی) رابطه دارد. «سوزان» نیز از خانه والدینش فرار کرده و اکنون یک کلینیک تنظیم خانواده راه انداخته است. بعدتر «پوم» به ایران می‌رود و با «داریوش» ازدواج می‌کند. در این بین «سوزان» نیز جلوی پیشرفت رابطه‌اش با «پی‌یر اوبانل» (پلگرن)، پزشک اطفال را که متأهل است، می‌گیرد. «پوم» برای تولد پسرش نزد «سوزان» می‌آید. چندی پس از تولد فرزندشان، «داریوش» که روز به روز خودرأی‌تر می‌شود، بچه را برمی‌دارد و به ایران برمی‌گردد و «پوم» باردار را تنها می‌گذارد. حالا «سوزان» با «پی‌یر» که طلاق گرفته، ازدواج می‌کند و «پوم» باردار را تنها می‌گذارد. حالا «سوزان» با «پی‌یر» که طلاق گرفته، ازدواج می‌کند و «پوم» به خوانندگی ادامه می‌دهد. در 1976، «پوم» و «سوزان» دوباره یکدیگر را می‌بینند. «پوم» دختری به‌نام «سوزان» دارد و به‌نظر می‌رسد هر دو زن از موقعیت‌های جدیدشان راضی‌تر به‌نظر می‌رسند.
* تلاش واردا برای نمایش «زن بودن» و مشکلات متعاقب آن و هم چنین به تصویر درآوردن جنبش آزادی زنان در آغاز دهه 1970، در حد روایت یک داستان عاشقانه شیرین باقی می‌ماند و استفاده از لوکیشن‌های ایران برای نشان دادن فضای مردسالارانه نیز بیشتر استفاده‌ای توریستی است تا تحلیل‌گرانه. تکلیف مردان نیز در فیلم مشخص نیست. «داریوش» از سوئی جذاب و دوست‌داشتنی است و از سوئی خودخواه و خودکامه. اما یک چیز مسلم است، هر دو بازیگر زن فیلم در نقش‌های خود دل‌پذیر و همدلی برانگیزند. خود واردا راوی فیلم است.