دست جمع، دست باز

● (درس‌های از استاد بزرگ، سعدون حیدری)
واقعاً فلسفه اجراء این قبیل تنوع‌ها که تعداد آن‌ها کم هم نمی‌باشد در چیست؟ برای مثال جلو بازو دست بازتر از عرض شانه و یا جلو بازو جمع (جمع‌تر از عرض شانه). به‌طور کل هدف از به‌کارگیری این قبیل تکنیک‌ها در تمرین وارد کردن فشار بیشتری به بخش خاصی از عضله می‌باشد.
برای مثال در حرکت جلو بازو دست جمع بیشتر فشار بر روی بخش بیرونی عضله دو سر جلو بازو وارد می‌شود در صورتی‌که در حرکت جلو بازو دست باز بیشتر فشار بر روی بخش بیرونی عضله داخلی دوسر جلو بازو وارد می‌شود. حال این تکنیک را می‌توان تقریباً به تمامی حرکات مربوط به عضلات بدن تعمیم داد یعنی وقتی حرکت کشش دست باز (سیم‌کش دست باز) را اجراء می‌کنید این بخش داخلی عضله زیر بغل است که تحت فشار بیشتری قرار می‌گیرد و زمانی‌که این حرکت را به‌صورت دست جمع اجراء می‌کنید این قسمت بیرونی عضله زیربغل (لت) است که بخش عمده استرس وارده بر عضله را متحمل می‌شود.
این مسئله در پرس سینه با هالتر نیز صادق است یعنی وقتی پرس سینه با هالتر دست بازتر از عرض شانه اجراء می‌شود بیشتر فشار به بخش میانی سینه وارد می‌شود. در صورتی‌که وقتی پرس سینه به‌صورت دست متوسط اجراء می‌شود این قسمت بیرونی عضله سینه است که عمده فشار را متحمل می‌شود.
وقتی داخل پا ضعیف باشد موقع برنامه دادن یکی از حرکات معمولاً حرکت اسکوات پا باز و سرپنجه به سمت بیرون می‌باشد و عکس آن هم زمانی است که روی پا و بیرون پا مشکل دارد آن‌موقع است که به فرد اسکوات پا جمع‌تر از عرض شانه داده می‌شود.
زمانی‌که عضلات بخش داخلی ساق پا به توسعه بیشتری در قیاس با بیرون ساق رسیده باشند آن‌موقع است که به‌جای ساق پا به‌صورت سرپنجه پا به سمت خارج ساق پا سرپنجه پا سمت داخل در برنامه تمرینی به فرد داده می‌شود.
بنابراین در تمامی مثال‌های فوق می‌بینید که تغییر در فاصله و یا زاویه باعث تغییر در فشار وارده به عضله می‌شود. اگر قصد وارد کردن فشار به بخش میانی عضلات پشت را دارید سعی کنید زیر بغل هالتر خم و یا روینگ (قایقی) را با فاصله بازتر از عرض شانه اجراء کنید و یا نه اگر قصد دارید بر روی پرورش بخش خارجی عضلات پشت کار کنید پس حرکات فوق را به‌صورت دست جمع اجراء کنید.

منبع : مجله دانش ورزش