چامه و جامه!

شاعری، مدح حکمرانی کرد
این چنین رسم بود در اعیاد
واندر آن راستای مدح و ثنا
هرچه در چنته داشت، بیرون داد
شاه، در آرزوی خنده خویش‌
تا که رسم نوی کند بنیاد
داد دستور تا بیآوردند
کهنه پالان خر، کثیف و گشاد
وآنگه آن را به دوش آن شاعر
جای پاداش شعر او، بنهاد
شاعر بی‌نوای شرمنده‌
با چنین جلوه‌ای به راه افتاد
یکی از دوستان به وی برخورد
خنده‌ای کرد و گفت ای استاد
این چه آرایش لباس، توراست؟
وز کجا آمده‌ست این ابعاد؟
گفت رفتم به بزم شاهنشاه‌
تا کنم شعر خود بر او ایراد
بهترین <چامه>ام، بر او خواندم‌
بهترین <جامه>اش، به من، صله داد!!

منبع : روزنامه اطلاعات