تازه‌های پزشکی امروز

● استامینوفن، NSAID و حوادث GI
همراهی میان داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی (NSAID) غیرانتخابی و افزایش احتمال بروز حوادث خطرناک گوارشی به اثبات رسیده است. یک طریق برای کاهش این خطر، حداقل در مورد حوادث GI، درمان همراه بیمار با مهارکننده‌ی پمپ پروتون (PPI) است. داروی دیگر استامینوفن است ولی این دارو، مهارکننده‌ی ضعیف سیکلواکسیژناز به شمار می‌رود و اطلاعات محدود حاکی از آن است که این دارو ممکن است احتمال بروز حوادث GI را نیز افزایش دهد.
طی یک بررسی گذشته‌نگر و با پشتیبانی صنعت، محققان احتمال بروز GI را ارزیابی نمودند. این بررسی در ۶۴۴ بیمار انجام شد که ۱۸۳ نفر ۶۵ ساله بوده و از ژانویه ۱۹۹۷ تا ژوئیه ۲۰۰۴ تحت درمان با NSAID، استامینوفن یا هر دو قرار گرفته بودند. تمامی اطلاعات از مخزن اطلاعاتی بیمارستان و بیمه به دست آمد. نتایج برحسب استفاده‌ی همزمان درمان PPI طبقه‌بندی شد. سایر عوامل خطرساز و مصرف دارو در آنالیز مورد استفاده قرار گرفت و نقطه‌ی پایانی به صورت بستری شدن به علت حوادث GI بود. مصرف توام دو دارو سبب افزایش احتمال حوادث GI بیش از مصرف هر یک از دو دارو می‌شد.
● بیماران ایمونوکومپتنت، SCC و HPV
با وجودی که بیش از ۹۰ درصد کارسینوم‌های اسکواموس سل (SCC) به علت تماس بیش از حد با اشعه‌ی فرابنفش ایجاد می‌شود ولی پاپیلوماویروس انسان (HPV) در بیماران مبتلا به epidermodysplasia Vermciformis و SCC گردن زهدان و منطقه‌ی آنوژنیتال نیز با SCC همراه است. HPV در افراد پیوند عضوی ایمونوسوپرسیون شده با ایجاد SCC ارتباط دارد، ولی این همراهی مورد بحث است. پیدایش این همراهی‌ها سبب ایجاد این موضوع شده است که آیا HPV، توام با پرتوتابی UV در ایجاد SCC جلد در افراد ایمونوکومپتنت موثر است. طی یک بررسی شاهد مورد شامل ۸۵ بیمار ایمونوکومپتنت مبتلا به SCC و ۹۵ نفر شاهد ایمونوکومپتنت و بدون سابقه‌ی سرطان پوست یک بررسی شاهد مورد انجام شد.
در بیماران مبتلا به SCC، با سنجش تشخیصی کاملا حساس PCR، میزان بالای فراوانی HPV DNA (در قریب ۵۰% نمونه‌ها) دیده شد. این فراوانی در پوست دارای ضایعه، پوست اطراف ضایعه و پوست سالم (چه در معرض آفتاب و چه زیر لباس) مشابه بود. در مقایسه‌ی بیماران دچار ‌SCC و بدون آن وجود HPV DNA نیز در هر دومورد مشابه بود.
▪ ۶۰ بیمار از یک گروه ۴۵۰ نفری تحت درمان efalizumab دچار تظاهرات مفصلی شدند.
▪ با عوامل Anti-TNF-a می‌توان پسوریازیس را درمان کرد ولی همین عوامل موجب پیدایش پسوریازیس هم می‌شوند. در موارد شدید یا بدون عکس‌العمل باید این داروها قطع شود.
▪ یاخته‌های چربی می‌میرند و جانشین می‌پذیرند ولی تعدادشان از دوره‌ی کودکی مشخص می‌شود.
▪ در تاثیر دارونما، تعامل انسان نقش کلیدی دارد.
● مداخله برای پیشگیری
تنها در تعداد اندکی از کارآزمایی‌های بالینی محققان مداخله برای توقف استعمال دخانیات را در نوجوانان ارزیابی کرده‌اند. پژوهشگران به صورت تصادفی شده در ۸ مرکز مراقبت کودکان از مداخله یا مراقبت معمولی استفاده کردند. از افراد گروه مداخله خواسته شد که در مورد استفاده از سیگار از نوجوانان سوال کنند و توصیه به قطع سیگار و ادامه‌ی پرهیز توصیه شده و بیماران را به مشاوران همسن خود معرفی کنند. مشاوران همسال، دانشجویان کالج و سیگاری قبلی بودند و به مدت ۱۵ تا ۳۰ دقیقه با بیمار سخن می‌گفتند و بعد از ۲، ۶، ۱۲ و ۲۱ هفته یک مکالمه‌ی ۱۰ دقیقه‌ای با تلفن انجام می‌شد.
در پیگیری ۶ و ۱۲ ماهه، افراد غیرسیگاری انجام مداخله به احتمال بیشتر از افراد غیرسیگاری مراقبت معمولی در حال پرهیز بودند. در میان ۲۶۲ فرد سیگاری، آن عده که در گروه مداخله بودند به طور قابل توجه بیش از مراقبت معمولی بعد از ۶ ماه سیگار خود را ترک کرده بودند ولی بعد از ۱۲ ماه به این ترتیب نبود.
● شیوع MRSA در مردان
درمان عفونت استافیلوکوک اورئوس مقاوم به متی‌سیلین (MRSA) مکتسبه از جامعه (کلون USA۳۰۰) ممکن است دشوار باشد. بعضی ایزولاها نسبت به چند دارو از جمله ماکرولیدها، کلیندامایسین، بتالاکتام‌ها و فلوروکینولون‌ها مقاومند. پژوهشگران ایزولاهای MRSA حاصل از ۷۱۵ بیمار را مورد بررسی قرار داده‌اند که به ۶ مرکز طبی و یک کلینیک HIV مراجعه کرده و نیز به ۱۳۰ بیمار مرکز بهداشت جامعه مراجعه کرده بودند.
میزان کلی بروز سالانه‌ی MRSA ۳۰۰ USAمقاوم به چند دارو در ۶ مرکز اول ۲۶ مورد در صد هزار نفر بود. در ۸ منطقه با نسبت بالای همجنس‌بازی مردانه، میزان بروز بالاتر بود و در یک منطقه نسبت مردان زوج مردان همجنس‌باز به بالاترین میزان، یعنی ۲۶% می‌رسید. در میان بیماران کلینیک HIV، مردانی که با مردان دیگر ارتباط داشتند، در آنالیز تطبیق داده شده برای عفونت قبلی MRSA و مصرف کلیندامایسین احتمال آلودگی به MRSA ۳۰۰ USAمقاوم به چند دارو، سیزده برابر بیشتر بود و در کلینیک اجتماعی، از ۱۳۰ مورد MRSA، ۶۰ مورد ۳۰۰ USA مقاوم به چند دارو بودند و تمامی موارد مقاوم به چند دارو در مردانی دیده شد که با مردان دیگر ارتباط داشتند.
● غربالگری استئوپوروز در مردان
کالج آمریکایی پزشکان (ACP) در مورد غربالگری استئوپوروز در مردان یک رهنمود عملی بالینی انتشار داده است. این رهنمود براساس بازبینی طبقه‌بندی شده‌ی مدارک ۲۶۹ بررسی انجام شده که عوامل خطرساز را بررسی کرده‌اند و نیز ۲۰ کارآزمایی که آزمون‌های تشخیصی را مرور نموده‌اند. با وجودی که استئوپوروز اساساً بیماری خانم‌ها است ولی در مردان هم شایع است (۷% آقایان سفیدپوست آمریکائی)، تشخیص داده نمی‌شود و غالباً درمان هم نمی‌شود.
در این بازبینی مدارکی با کیفیت متوسط تا بالا شناسایی شد و عوامل خطرساز زیر با پائین بودن تراکم مواد معدنی استخوان (BMD) و شکستگی‌های ناشی از استئوپوروز در مردان همراه بود:
▪ سن بالاتر از ۷۰
▪ پائین بودن وزن بدن
▪ کاهش وزن
▪ عدم تحرک جسمی
▪ شکستگی استئوپوروتیک قبلی
▪ درمان سیستمی درازمدت باکورتیکوستروئید یا درمان محرومیت آندروژن سایر عوامل خطرساز شناسایی شده با مدارک دارای کیفیت پائین تا متوسط عبارتند از استعمال دخانیات، صدمه‌ی طناب نخاع و مصرف الکل.
ACP، انجام سنجش دوره‌ای عوامل خطرساز را در مردان سالمندتر و غربالگری با ابسورپسیومتری دوآل انرژی با اشعه‌ی ایکس را برای آقایانی که در معرض خطر بالا و کاندید درمان دارویی هستند توصیه کرده است.

منبع : هفته نامه پزشکی امروز